Lost in Harry Potter - Lost in time

Persuasion

A/N: Lieve lezers. Omdat ik dit weekend niet heb kunnen uploaden. Post ik twee hoofdstukken achter elkaar. X0X0

--------------------------------------------------------------------

Ik zit met een boek op schoot. Maar ik neem de woorden niet in me op. Mijn gedachten zitten, natuurlijk, bij Regulus.

Mijn hoofd blijft me toeroepen, dat hij gelijk heeft. Maar mijn gevoel wil daar nog niet helemaal in mee.

Ik sla mijn benen over elkaar, en kijk uit het raam, ik had nooit verwacht dat ik, toen ik in deze wereld terecht zou komen, zóveel van iemand zou gaan houden.

Zoveel zelfs, dat ik mijn eigen leven ervoor zou opgeven.

Het is dom. Het is belachelijk. En iedereen die me dat verteld heeft, had gewoon gelijk.

Maar ik ben gewoon zo bang dat alles leeg voelt zonder Regulus.

Misschien zijn hij en Fenrir daarom wel zo blij dat ik nu Beth, Youri en Riley als vrienden heb, zegt het logische stemmetje in mijn hoofd. Even sluit ik mijn ogen, en kijk naar de mensen op straat.

En dan zit het me ook niet lekker dat hij zijn geld allemaal aan mij wilt geven...

'Dorian.'

Ik kijk op.

Fenrir staat me aan te kijken, 'voor de derde keer, wil je iets drinken jongen?'

'Oh, sorry. Eh- doe maar iets van thee.'

Hij knikt, en loopt naar de keuken.

Ik kijk hem na, zou hij iets van de discussie hebben gehoord?

'Vergis ik me als je diep in gedachten verzonken bent?' vraagt hij, als hij terug komt met thee.

Ik ruik de geur van kaneel uit mijn beker opstijgen, en glimlach. Het herinnert me aan de winterdagen in mijn oude wereld.

Kaneelkoeken, appelgebak en chocolade. Marcons, en schuim, door mijn tante zelfgemaakt.

'Als ik je moet blijven roepen-' dringt de stem van Fenrir tot me door.

'Sorry,' mompel ik, 'ik moest aan mijn andere wereld denken.'

'Oh?'

Ik glimlach en wijs in mijn beker, 'door de geur van de kaneel,' leg ik uit, 'daarvoor zat ik inderdaad in gedachten verzonken.'

'Mag ik drie keer raden waar het over gaat?' het sarcasme in de stem van Fenrir ontgaat me niet. Hij heeft die drie keer niet nodig, dat weten we allebei.

'Reg wilt niet dat ik met hem mee ga,' zeg ik mat.

'Tjoh.'

Ik kijk Fenrir een beetje geïrriteerd aan, 'sterker nog, hij wilt dat ik met Riley meega,' ik trek een knie op.

'En nu ben je boos? Omdat hij wilt dat je je leven niet vergooit?'

Ik schud mijn hoofd, 'nee. Nee ik weet in mijn hoofd dat hij gelijk heeft. Maar- mijn gevoel werkt me tegen.'

Fenrir glimlacht, en knikt begripvol, 'ach ja. Vind je dat echt zo gek, als je van iemand houdt?'

Ik schud opnieuw mijn hoofd.

'Ik voelde me ongeveer zo, toen mijn vriendin stierf,' zegt Fenrir, en hij neemt een slok van zijn thee. 'Niet dat zij al wist wat haar lot was. Maar we hadden het er vele malen over gehad. Wat als één van ons als eerste sterft?'