Lost in Harry Potter - Lost in time

You have my heart

Beste meneer Blake,

Graag nodig ik u uit voor een laatste Slakkers bijeenkomst voor de vakantie.

Morgenavond komen we bij elkaar.

Vriendelijke groet

Hiebrand Slakhoorn.

Het briefje zit in mijn zak, terwijl ik door de gangen naar de kerkers loop.

Op weg naar het Toverdranken lokaal.

In de gang echter, tref ik alleen Regulus.

Hij kijkt me fronsend aan, en ook ik ben verward. Om deze tijd had ik al wel veel meer Slakkers verwacht.

'Heren.'

Geschrokken kijken we op, als Slakhoorn aan komt lopen. Hij kijkt ons even aan, 'hoe staat het leven?' hij pakt een sleutel, en draait de deur van het lokaal open.

Als we binnen komen, is aan niets meer te zien dat hier Toverdranken gegeven word. Er is een mini huiskamer aanwezig, en in de hoek staat een bed.

Regulus en ik kijken elkaar aan.

'Eh- Professor?' begint Reg voorzichtig.

Maar Slakhoorn draait zich op zijn hielen om, en kijkt ons aan, 'ik verwacht dat het lokaal spik en span is als ik morgenochtend kom kijken,' zegt hij.

Met een glimlachje kijkt hij even om zich heen, 'jullie vermaken je wel, neem ik aan.' Met die woorden loopt hij weg, en sluit de deur achter zich.

Ik kijk nog naar de gesloten deur, 'heb jij ook een briefje van hem gekregen?' vraag ik.

'Met bericht dat hij een laatste Slakkers bijeenkomst wilde, ja,' zegt Regulus.

Ik kijk Reg met een glimlach aan, 'hij heeft ons erin geluisd.'

Reg lacht, 'daar lijkt het op.'

Even kijk ik naar de grond, 'ik heb je gemist, de afgelopen weken,' zeg ik.

Reg pakt mijn handen, 'ik jou ook,' zegt hij. 'Die stomme P.U.I.S.T.E.N.'

'Zo stom zijn ze niet,' zeg ik schouderophalend. 'Het is alleen stom dat wij daardoor niet meer tijd kunnen doorbrengen,' nu kijk ik wel degelijk op.

Hij kijkt me aan, 'en nu ga ik ook nog weg met kerst...'

Meteen voel ik een steen in mijn maag vallen, 'ik zou willen dat ik je hier kon laten. Maar ik weet zelf ook dat dat niet kan.'

'De Dooddoeners gaan zich waarschijnlijk wel afvragen waarom je niet bij de bespreking bent,' zegt Reg. 'Daar maak ik me zorgen over.'

'Kun je niet gewoon tegen ze zeggen dat ik hier op Zweinstein veel makkelijker Perkamentus in de gaten kan houden?' ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Iemand moet dat toch doen? Dan ik wel. Als ze dat als excuus accepteren in ieder geval.'

Regulus zucht, en kijkt naar de grond, 'niet goed genoeg, vrees ik. Maar ik kan het wellicht proberen.'

Ik duw zijn kin omhoog, 'weet je wat ik het ergste vind?'

Met vragende ogen kijkt hij me aan.

'Dat we nog meer tijd verliezen samen omdat je weg moet deze vakantie.'

'Twee weken,' zegt Reg zacht, 'twee weken kunnen we wel Dorian.' Hij zegt het zo stilletjes, dat ik zeker weet dat hij zichzelf ook probeert te overtuigen.

Hij speelt met de touwtjes van mijn trui, en ontwijkt weer oogcontact. Ik weet zeker dat hij ook niet weg wilt.

Dat hij ook niet meer tijd wilt verliezen.

Even sluit ik mijn ogen, en steek mijn hand in mijn kontzak, 'ergens hoopte al dat ik je alleen zou kunnen spreken, vandaag,' zeg ik, 'dus ik heb je kerstcadeautje vast meegenomen.'

Regulus kijkt me aan, en neemt het pakje aan, 'dank je.'

Ik trek hem mee naar de bank, 'maak open.'

Hij ploft naast me neer, en maakt voorzichtig het pakje open. Even kijkt hij naar het zwarte doosje in zijn hand, voor hij het opent.

Dan kijkt hij mij aan, 'Dorian-'

Ik glimlach, 'vind je het wat?'

Regulus haalt een ring met een blauw grijze Aventurijn edelsteen erin uit het doosje, en doet hem om zijn wijsvinger.

Ik glimlach, 'wat ik al dacht,' zeg ik.

'Wat?' Reg kijkt me aan.

'Hij past bij je ogen. Ik wist niet zeker voor welke kleur ik moest gaan. Ik heb aan groen zitten denken. En heb even met het idee gespeeld om er raven in te laten graveren, uit jullie familiewapen, maar-'

Regulus doorbreekt mijn woordenstroom door me te zoenen, en ik glimlach tegen zijn mond aan.

'Hij is perfect,' zegt hij, als hij me heeft losgelaten. 'Dank je.'

Even valt er een stilte.

Regulus speelt afwezig met zijn nieuwe ring, en ik staar in het vuur. Voor het eerst sinds we iets hebben worden we zo lang gescheiden van elkaar. En eerlijk gezegd vind ik het drie keer niks.

Iets in me zegt dat hij na deze trip niet meer dezelfde zal zijn. Misschien gaat hij Voldemort wel ontmoeten.

En ik ben er niet bij om hem bij te staan.

Het enige waar ik hem bij kan staan, is veel later pas. Pas als Knijster die opdracht krijgt van Voldemort. Ik sluit mijn ogen, daar moet ik niet aan denken met Reg naast me.

Voor zover mogelijk werp ik een muur op. Net als dat is gelukt, voel ik zijn hand in die van mij.

'Ik ben bang,' zegt hij zacht.

Verbaasd kijk ik opzij, Reg zit me aan te kijken, en ik zie het in zijn ogen. Hij is bang voor hetzelfde als ik.

'Wat nou als alles anders wordt na deze vakantie?' vraagt hij, 'wat nou als ik niet meer de persoon ben van wie je houdt?'

'Ik zal áltijd van je houden,' zeg ik zacht, en ik neem zijn gezicht in mijn handen. 'Je kan me afstoten. Doen alsof je me haat. I don't care, Reg.'

'Maar wat nou als-'

Nu snoer ik hem de mond door mijn lippen op die van hem te drukken.

Reg laat het gebeuren, en slaat zijn armen om mijn nek. Ik voel zijn vingers in mijn haar, en tegelijk laten we even los, en kijken elkaar aan.

'Ik ga je missen,' zeg ik zacht.

'Ik hou van je Dorian,'zegt hij, net zo zacht.