Gidiyorum nereye diye sormayın
Bu şehir dar geliyor bana
Can vermeye ramak kalmış bu beden
Acılara gark olmuş gönlümü yormayın
Kim ister doğduğu toprakları bırakıp gitmeyi
Kim ister yaşarken ölmeyi
Çocuk kaldı ruhum
Ey sevgili
Unuttum sen gideli gülmeyi ...
Gidiyorum
Elimde valizim
Yüreğimde sonbahardan kalma yalnızlığım
Cebimde buruşmuş, sararmış, solmuş
Sarı bir zarfın içinde bana yazdığın son mektubun
Yanında bakmaya doyamadığım
Ellerin ellerimde gözlerin gözlerimde
Bana gülümseyen son resmin de
Acılarda kayboldumGözlerimde yine aynı keder yine aynı acı
Ağlamaktan göz pınarlarım kurudu
Bahar yavaş yavaş göstersede kendini
En sevdiğim çiçekler papatyalar açtı kurudu
Soramadım seviyor sevmiyormu diye
Boynunu büktü tüm çiçekler derdimden solduHiç bir şey bu kadar dokunmamıştı
Hiç bir şey bu kadar perişan etmemişti beni
Yüreğime dert oldu bana yazdığın son şiirin
Diyecek birsey bulamıyorum
Beddua edemem ki ķıyamam sana
Hiç aklıma gelmezdi
Aylar önce yaktı yıktı beni gidişin ...Ayperisiii
21/03/2018
21:21
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜSTÜM ÇİÇEĞİ #wattys2019
PoetryŞarkılar vardır çoğu zaman hep dilimizde, gönlümüzde rakseden.... Şarkılar vardır, sevgiliye söylenen yürekten en derinlere süzülen kimi zaman hasreti, kimi zaman nefreti, kimi zaman aşk ve sevgiyi yüreklere nakış nakış işleye...