Grim Reaper | Meanie

008 | tenshi

"So paano natin malalaman kung sino-sino ang mag bibirthday sa April 6?"

"I have an acquittance to take care of that," Hansol replied.

Wonwoo left after that.

Hindi niya alam kung bakit pero atat na atat na siyang makabalik sa apartment niya, kanina lang gustong gusto niyang makaalis dito, pero ngayon tila bang bumaliktad na ang mundo.

Naglalakad lang siya pabalik, scratch that, halos tumatakbo na siya.

Bakit siya nagkakaganito? Hindi niya rin alam.

'Siguro kase para magawa ko na agad yung report ko kay Death' sabi ni Wonwoo sa sarili.

Ngunit alam niya sa sarili niya na hindi lang ito ang dahilan. May isa pa, at mas nangingibabaw ang dahilan na ito kaysa sa sinabi niya kanina.

'Mingyu,'

Para bang kinalibutan ang kanyang pisikal na anyo nang marinig niya ang pangalan na iyon sa utak niya.
Hindi niya alam kung bakit iniisip niya ang taong iyon, diba dapat wala lang siyang pake dito?

'Basta-basta ko lang siyang iniwan kanina, kahit na muntikan na siyang mamatay. Bakit ba iniwan ko pa siya?' tanong ni Wonwoo sa sarili at mas binilisan pa ang pag takbo.

'Pano kung malaglag siya? Pano siya makakababa?'

Agad agad pumasok si Wonwoo sa loob ng apartment. Walang bumati sa kaniya. Wala si Seungcheol, wala si Mingyu, siguro busy lang sila kung saan.

'Sana nga busy lang'

Pero kahit ganon, hindi padin matanggal sa isipan ni Wonwoo kung ano nga ba ang lagay ni Mingyu. Agad siyang nag teleport sa rooftop.

Wala. Wala siyang nakita. Nandoon pa din ang mga gardening tools na iniwan nila kanina. Sira padin ang ladder na ginamit nila kanina paakyat. Walang nagbago, ganon pa din.

Kaya ang sinunod niya ay ang kwarto nila. Ganon din kagaya lang nung sa rooftop. Kung paano nila iniwan ang kwarto kaninang umaga, ganon pa din ang ayos nito.

Medyo nagulat si Wonwoo nang biglang bumukas ang pintuan ng cr nila.

"Wonwoo," sabi ni Mingyu, para bang nagulat din sa binata. Kaso bigla na lang nabago ang mukha niya sa pagkagulat at naging pagkainis, "Ikaw ha, basta mo na lang ako iniwan kanina. Pano ka nga pala nakababa agad? Ilang beses kaya ako nadulas tapos na lagyan pa ng pintura yung T-shirt ko."

Hindi makapagsalita si Wonwoo. Para bang gumaan ang loob niya nang makita niya na okay lang si Mingyu.

Tumayo lang si Wonwoo doon, para bang na yelo at hindi makagalaw.

"Okay ka lang ba?" tanong ni Mingyu, nagaalala at nagtataka para sa kanyang roommate.

Walang ano-ano, bigla na lang napayakap si Wonwoo kay Mingyu at binaon ang kanyang ulo sa balikat ng mas nakakatangkad, at kahit na gulat

Yumakap pabalik si Mingyu.

-

"I have an acquittance to take care of that,"

Sa totoo lang, hindi sigurado si Hansol sa mga pinaggagawa niya. Hindi niya alam kung sisiputin pa siya ng kanyang 'acquittance' pag tapos ng lahat na nagawa niya.

Tumigil si Hansol sa paglalakad. Mag isa siya ngayon sa isang fairly lit forest, and of course being alone didn't bother him, it's exactly what he wanted.

Alam niya kase na hindi siya lalabas pag may ibang makakakita.

"Jisoo," simula ni Hansol, "I call on you, show yourself!"

Isang nakakasilaw at nakakabulag na liwanag ang bigla na lang sumulpot sa harap ni Hansol. The sudden light would've make a human blind, but Hansol's not human. Plus, he's already used to the angel's bright light.

"Hansol," simula ng anghel, "Ano na naman kaylangan mo?"

"Kaylangan ko ng copya ng mga lalaki sa Korea na mag diriwang ng kanilang kaarawan sa April 6," sagot ni Hansol, "Mas maganda kung makukuha ko na ngayon."

Jisoo sighed, "You know I can't do that Hansol."

"Please Jisoo, alam nating dalawa na kaya mo yon. Napakasimple lang ng gagawin mo."

"I've done so much for you Hansol. Ilang beses ko na nilabag ang batas namin para sayo. Ilang beses na kong muntik  maparusahan dahil din sayo. I can't do it Hansol, tama na."

"Please Jisoo," Hansol pleaded, "For me? I promise you this will be the last."

"You've said that countless times already."

Hansol fell silent, then he whispered, "It's not my fault you liked me."

Jisoo smiled in return. A weak and forced smile, "I loved you Hansol, and you used me for your advantage."

"It's your fault. You know Grim Reapers can't feel anything."

Ngumiti na lang ulit si Jisoo, kagaya lang ng malungkot at pilit na ngiti niya kanina. Pag tapos non, nawala na ang liwanag sa harap ni Hansol, at nagdilim na ulit ang buong paligid.

// hindi mo ba nagugustuhan kung pano ko pino-portray si Hansol? Chill! Madami pang mangyayari xD <3  

(syempre di ako papayag na ganon-ganon lang si Vernon noh! Bebe yon ng bias ko eh xD)