Our Song || n.h

3 ♣ ''Deeply''

Ne kadar hala inanamasamda Mullingar'a gideceğimden kahverengi bavulumu kıyafet dolabımın arka bölümünden çıkarttım. Üstü biraz tozlanmıştı. Havalı olması için üstüne üfledim. Ne mi oldu, hiç bir halt olmadı. Üflediğim anda tozlar havalandı ve ağzımın içine doldu. Halen toz vardı ve onları da mavi ince bluzumun koluyla temizledim. 

Bavulun kapağını açtım bir anda kalbimin oralarda bir hareketlenme oldu. Ne kadar burayı sevmesemde babamla ilgili anılarım vardı burada, babam vardı. Ağlamamak için dişlerimi sıktım. Ağlamayı sevmiyordum çünkü babamın da beni ağlarken görünce oralarda bir yerlerde canının yanacağını biliyordum. Onun canını yakmak ise hiçbir evrende göze alamayacağım bir şeydi. Babam büyükannem öldüğünde, ''Onu görmeden de sevebilirsin, çünkü sevgi duygusunu barındıran gözler değildir, Autumn, kalplerdir.'' demişti. Haklıydı. Bu, elimizdeki tek teselli yöntemiydi. 

Sakinleşip yatağımın üzerindeki telefonuma uzandım ve bir şarkı aramaya başladım. Red Hot Chili Peppers'ı çok severdim. Niall bana bu grubun bir şarkısını bizim şarkımız olarak seçmeyi önerdiğinde nasıl da sevinmiştim. 

Onun söylediği şarkıyı açmaya karar verdiğimde öne düşen saç tutamlarımı sol elimle geriye attım. Şarkıya eşlik ederken kapakları açık kıyafet dolabıma yöneldim. New Jersey genelde Kaliforniya tipi bir iklime sahipti. Ama İrlanda'nın ikliminin buranınkinden tamamen farklı olduğuna emindim. O yüzden kalın kazaklarımı da yanıma almalıydım. Sonuçta orada ne kadar kalacağımı bilmiyordum. 

Aslında bir yandan belki de o kadar kötü bir fikir değildi oraya gitmem. Biraz kafa dinlemek iyi gelecekti. Royce hala gerçeğini göz ardı edersem buralardan uzaklaşmak tam aradığım şey olabilirdi.

Tüm kıyafetlerimi alamayacağım için en iyilerini seçmeye çalıştım. Kotla ilgili herşeyi sevdiğim için önce onlardan başladım. Güya tüm kıyafetlerimi almamıştım ama henüz kotları koymama rağmen çok büyük sayılmayan bavulum neredeyse dolmuştu. Geri kalan kıyafetlerimi sıkıştırarak da olsa bavula koydum. Onları katlamış olmama rağmen öyle sıkış tıkış olmuştu ki İrlanda'ya vardığımda bavulumu açacağım zaman eminim ki kırışacaklardı. 

Ayakkabılarımı da sırt çantama yerleştirdim. Sonunda hazırdım, eşyalarımı kapının yanına dizdim. Onlara bakarken bir anda gözlerimi yatağımın yanındaki fotoğrafa çevirdim. Çerçeveli fotoğrafın içindeki elinde bebek tutarken gülümseyen babamı görünce acı bir şekilde gülümsedim. Babam ve benim sayılı fotoğrafımız vardı. Çünkü o, objektiflerle pek barışık sayılmazdı. 

Bana birlikte olan fotoğraflarımız yetmemiş babamın gençlik yıllarındaki fotoğraflarını da aşırmıştım o gittikten sonra, yatak odalarından. Sandra o fotoğraflara hiç bakmamış olmalı ki yerinde olmadığını fark etmemişti bile. 

Niall, mesajlarımı okumamıştı sanırım. Tabletime bildirim henüz gelmemişti ve ben dört gözle beni aramayı kabul edip etmeyeceğini merak ediyordum. Tabletimi odada bırakarak koridora çıktım. Karnım acıkmıştı ve birşeyler yemeliydim, aç aç yolculuğa çıkamazdım. Buzdolabına ulaştığımda kapaklarını açıp ne yiyeceğimi aramaya başladım. Çok çeşit yoktu aslında. Biraz olsun atıştırdıktan sonra odama geri döndüm. Tekrar tableti kontrol etmek istedim ve o sırada mesajın geldiğini fark ettim. 

Bir dakika nereye geliyorum dedin sen ? Ne kadar böyle devam etmek istesemde belki gerçek hayatta tanışabiliriz. Tabi o yanına gideceğin kadın dediğin gibi tabletine de karışmazsa. Her neyse Mullingar'a geliyor olmana gerçekten sevindim. Maddy bu arada seni aramak konusunda endişeliyim, bilmiyorum sanki tüm büyü kaçacakmış gibi geliyor. Lütfen seninle konuşmak filan istemediğimi düşünme. Ya da boşver sen bunların hiçbirini düşünme, kendini yolculuğa hazırla. Birkaç hafta görüşemezmişiz öyle mi bunun için gerçekten üzgünüm senin yazmanı özleyecek gibi görünüyorum. Tablet başına geçtiğin anda nasıl vakit geçirdiğini, halanın cidden manyak olup olmadığını yaz. Bu arada bana attığın şu güzellik abidesi fotoğraflarından birini çizdim. Ya da çizmeye çalıştım. Bak ve bana nasıl göründüğünü de yaz :) İyi yolculuklar.... :) 

-IrlandBoy07