ဒီၾကားထဲတစ္ေခါက္လား ေတြ႔ျဖစ္ရေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ေတြ႔ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္...
ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္ကိစၥပဲေပါ့....
သူ႔ကိုျပရမယ့္ ဒီဇိုင္းကိုယူကာ အတြင္းေရးမႉးေတာင္မပါဘဲ ကားကိုယ္တိုင္ေမာင္းကာ ထြက္လာသည္။
တစ္လမ္းလံုးသူ႔အေၾကာင္းကို ေတြးလာရင္း...ဒီအခ်ိန္ ဘာမ်ားလုပ္ေနမွာလဲ....ေလယာဥ္ေမာင္းေနမလား...ေသနတ္ပစ္ပဲေလ့က်င့္ေနမလား...ကြၽန္ေတာ္လည္းသူနဲ႔ပတ္သတ္မွ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔လံုးလံုးမွ မသက္ဆိုင္တဲ့ အလႊာတစ္ခုအေၾကာင္း သိခ်င္စိတ္ျဖစ္လာရတယ္။
အခ်စ္က ႀကိဳတင္planခ်ထားၿပီး ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားတဲ့projectတစ္ခုမဟုတ္တဲ့အတြက္္....ဘာၿပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ၾကံစည္ထားလို႔မရ....
ဒါေၾကာင့္လည္း အခ်စ္က ရင္ခုန္စရာေကာင္းတာပဲ မဟုတ္လား....
ဗိုလ္ႀကီးPark Chanyeolဟာ အရင္တိုင္းပါပဲ...အလုပ္ကိစၥကလြဲရင္ စကားအပိုမေျပာဘဲ အရင္လိုဆက္ဆံျမဲ....ကြၽန္ေတာ့္ကိုCEO Wu Yi Fanလို႔ေခၚၿပီး အရင္လိုတစိမ္းဆန္ျမဲပါပဲ။
"အခုျပတဲ့ ဒီဇိုင္းကို ႀကိဳက္ပါတယ္...ကိုယ္အထက္ကိုတင္လိုက္ပါ့မယ္..အထက္ကဆက္လုပ္ဆိုရင္ေတာ့ CEO Wu Yi Fanကိုအေၾကာင္းျပန္ပါ့မယ္"
ဒီအေျခေနက ေက်ာ္ၿပီးရင္ႏွီးေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ....ဘယ္ေတာ့မွ ဆုမေတာင္းတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္...
အခုေတာ့ ထပ္ဆုေတာင္းပါ့မယ္...
ဘုရားသခင္..သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ၾကား ရင္းႏွီးႏိုင္မယ့္ အေျခေနေလးတစ္ခုေလာက္ ဖန္တီးေပးပါ...pls
"Chanyeol"
သူ႔နာမည္ကိုေခၚၿပီး အလုပ္စားပြဲနားေရာက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္...တပ္ထဲကပဲထင္တယ္။
"ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာ ထင္တယ္"
"အင္းဟုတ္တယ္ ဒီတစ္ေခါက္အိမ္ရာစီမံကိန္းမွာ တာဝန္ယူထားတဲ့ကုမၸဏီက CEO Wu YiFanတဲ့"
"Wu Yi Fanပါ ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုသိတယ္...မဂၤလာပါ ကြၽန္ေတာ္ကKim Kaiပါ Yixing hyungနဲ႔ဆံုတုန္းက ခင္ဗ်ားကိုတစ္ခါျမင္ဖူးတယ္"
YOU ARE READING
lucKY
Fanfictionမနက္ခင္းတိုင္း မင္းအျပံဳးနဲ႔ႏိုးထရမယ္ဆိုရင္ ညေနခင္းတိုင္း မင္းကိုေထြးေပြ႔ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ပင္ပန္းတဲ့အခ်ိန္ နာဖ်ားတဲ့အခ်ိန္ မင္းသာအနား႐ွိမယ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြကို မင္းနဲ႔အတူ ေဝမ်ွခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ဒါကိုယ့္အတြက္ ကံေကာင္းတာပါပဲ။