Normal Contact (Harry Styles)

Bölüm 9 -Sadece Normal Bir Temas-

Herkese merhaba. Sizleri ve Normal Contact'ı bırakamadım. Yazması benim için biraz zor oldu, ama dengeyi kurduğuma inanıyorum. Hayatıma giren ve çıkan insanlara engel olamayacağım gibi, neden gittiklerini sorgulamak yerine hayatıma devam etme kararı aldım.

Kendi hayatımın Ellie'sini kaybetmiş olsam bile, dedim ki, neden kendime yeni bir Ellie yaratmayayım?

Ellie'nin yeni adı Bethany. Diğer bölümlerde de düzelttim.

İyi okumalar. Sizi çok seviyorum.

"O Harry Styles değil mi?"

Başımda dehşet bir ağrı hissetmemle beraber, gözlerimi açma isteğim hemen geri sonlandı çünkü ani yabancılık ve zihnini bir süreliğine hissetmeme hissiyatı alışık olduğum ama her seferinde yadırgadığım bir duyguydu. 

"Çok uzun hikaye, sana daha sonra anlatırım." Sesler boğuk boğuk geliyordu, bir tanesi tanıdık diğeri ise tamamen yabancıydı. Varlıklarını hemen ötemde hissedebiliyordum fakat zihnimin uyanmaya başladığını onlara belli etmedim. Sivri uçlu bir ağrı başımda nefes alıyordu ve vücudumu kesinlikle hissetmiyordum. Nerede olduğumun bile farkında değildim bu yüzden hiçbir tepki vermeden olduğum yerde bir süre durmak daha iyi bir seçimdi. 

"Bir de Candy'e şanssız dersin Bethie, bu görüntü çok şeyi açıklıyor bence." Fısıltıyla konuşan bir erkek sesiydi. Candy? Bethie?

Ne?

Hassiktir.

"Bu yaşına kadar yaşadığı tüm şansızlıkların ucu buraya bağlanıyormuş meğer." Gözlerimi açıp etrafıma bakmak istiyordum ama Bethany ve tanımadığım diğer erkeğin o garip bakışları altında sanki hiçbir şeyi bilmiyormuş edasıyla uyanmak beni acayip geriyordu. Ayrıca şu an sanırım büyük ihtimal yerde yatıyordum.

Sevişmiş olamazdık değil mi?

"Tamam güzelim, bence kahvaltı hazırlayalım. En azından uyandığında garip bir ortam olmaz. Candy'nin ona önem verdiğini söylemiştin, eminim uyandığında hiçbir şey hatırlamayacak. En azından kendini kötü hissetmesin."

"Haklısın, hadi gel, neler yapabileceğimize bir bakalım..."

İçten içe gülümsememin sebebi tanımadığım adamın Candy'nin bana önem verdiğini söylemesiydi ama şu an bunun hiç ama hiç sırası değildi. Tek gözümü çok hafif bir şekilde açarak, belli olmayacak bir şekilde mutfağı yokladım ve ikisinin de sırtının bana dönük olduğunu görünce derin bir nefes verdim. Sonra ellerimle üstümü yokladım.

Giyiniktim? 

Pekala pekala, elimde yaşanması bir ihtimal olan iki seçenek vardı. Bunlardan birincisi- ki hiç istemesem de en büyük ihtimal ama en saçma olanı buydu-  Candy ile nerede olduğumuzu unutacak kadar içmiş ve böylece yerde sevişmiştik fakat sonra nasıl olduysa kıyafetlerimizi geri giymiştik. İkincisi ise, -buna daha az ihtimal veriyordum- kıyafetlerimiz üzerimizdeyken birbirimize sadece sürtmüştük. 

Tanrım. 

Saçmalıyordum.

Çok yakınımdan anlık bir inleme gelmesiyle yutkundum ve panik tüm vücudumu hızlı bir şekilde ele geçirirken ağzıma gelen tüm küfürleri, nazikçe, sırayla ettim. 

"Boynum..."

Fakat Candy'nin yeni kalktığını belli eden boğuk sesi tekrardan işitince kendimi tutamadım ve hışımla ona döndüm. Saçları kabarmış ve halının her yerine dağılmıştı, elleriyle gözlerini ovalayıp kalkmak için bir hamle yaptı fakat onunda boynu başta olmak üzere bütün vücudu tutulmuş olacak ki yüzünü acı bir şekilde buruşturdu ve geri yattı. Etrafını gözlemlemek amacıyla ise bana doğru döndüğünde gözlerimiz hiç beklenmedik bir şekilde hızlıca birleşti.