Normal Contact (Harry Styles)

Bölüm 13 -Büyük hata & Kimberly Evans-

Yaklaşık 2 yıl önceye kadar hayatım dünyaya sergilenen karmakarışık bir senaryodan ibaretti.

'Kadın avcısı, flörtçü, para uğruna her şeyi yapan...' kendimde en ufak bir parçasını dahi bulamadığım bu iğrenç söylemlerle ünlü olmuş, para kazanmış, tüm dünyaya kendimi böyle tanıtmış, daha doğrusu tanıtılmıştım.

Henüz ilk aşamada, 16 veya 17 yaşımdayken olayın ciddiyetinin farkında değildim. Her şey yeni tanıştığım dört insanla çok yakın arkadaş olmuş ve sanki onlarla bir dünya gezisine çıkıyormuşum gibi sıradan ilerliyordu. Flörtöz olmakla ilgili bir sıkıntım yoktu veya öyle olmamın bir sıkıntı yaratacağını düşünmemiştim, 16 yaşında bir ergendim sadece. Fakat olaylar hiçte düşündüğüm gibi sıradan veya normal gelişmemişti. Aynı ortamda bulunduğum biriyle fotoğraflarım çekiliyor, tüm basına sızılıyor ve ardından milyonlarca insanın konuştuğu tek konu ben oluyordum. Arkadaşlarımın hepsiyle çıkıyormuşum izlenimi veriliyor, hayatımda sadece bir kere gördüğüm insanlarla buluşmalar ayarlanıyor veya özel hayatımdan fotoğraflar sızdırılıp yalan manşetler veriliyordu. Ve ben ise tüm bu olanlara seyirci kalıyordum.

İlk başta bu durum canımı öyle çok sıkıyordu ki her gece neredeyse ağlayarak annemi ve Gemma'yı aradığımı hatırlıyorum. İnsanların beni sevmemelerinin nedeni, benim sebep olmadığım olaylar olması durumumu daha kötü yapıyordu çünkü düzeltmek için elimden hiçbir şey gelmiyordu. Anlıyorum, beni sevmiyorsunuz fakat neden beni sevmediğinizi bilmek istiyorum.

Olaylar ne zaman büyümeye ve kara bir düğüm olmaya başladı, işte o zaman Jeffrey Azoff hayatıma girdi. Onunla tanışmam, hayatıma girmesi, bir anda hayatımın bir parçası olması ardından aileme dahil olması kaderin cilveli oyunlarından biriydi. Onunla tanıştığımda gözlerimi kapatmış, açtığımda ise aniden her gün yüzünü gördüğüm bir insan haline gelmişti. Bana çoğu konuda yardımı dokunmuştu, fazlaca hemde. Onun sayesinde insanların fikirlerini umursamamaya, medya ile rahatça oynamaya ve tek düşünmem gerekenin kendi hayatım olduğunu anlamaya başlamıştım. Jeff... Jeff'ti işte.

Onu bu olayda suçlayamazdım. Beni anlıyordu, bunu biliyordum fakat o da benim onu anlamamı bekliyordu. Solo kariyerim için antlaşma yaptığım şirket son zamanların en iyi şirketiydi. Modest gibi düzenbazlıklara veya oyunlara yer vermek yerine antlaşma imzaladıkları sanatçıların kendi kişiliklerini ortaya çıkarmalarına dikkat ediyordu. Jeff'e fazlasıyla borçluydum. Albümümü çıkartmam, filmde oynamam veya bununla ilgili her türlü olay ve aktivite de onun rolü büyüktü. Benim için her zaman en iyisini yapmaya çalışıyordu. Ona gerçekten minnettardım.

Fakat bazı şeyler hiçbir zaman tam veya doğru hissettirmiyordu, o gelene kadar.

Soğumuş filtre kahvemden bir yudum daha alarak bakışlarımı duvardan ayırarak bahçeme çevirdim. Yağmur durmuş olsa bile sisli ve bulutlu sonbahar havası varlığını hala daha devam ettiriyordu. Yanımda duran müzik sistemi kumandasını elime alarak şarkıyı değiştirdim. Damien Rice'ın Cheers darlin şarkısı kulağıma erişince memnuniyetle gülümsedim ve bakışlarımı bu sefer şömineme doğru yönelttim. Sakinleşmiştim.

Candy gittiğinde yaptığım ilk iş oturmak ve boş boş duvara bakıp tüm olanları baştan sona zihnimde incelemek olmuştu. Bana kalsa tüm günümü o şekilde geçirebilirdim fakat çok önemli bir toplantım vardı ki gitmek zorundaydım, yaşamak istiyorsam eğer. Biraz da karnım acıkmıştı bu yüzden kalkma ve en sonunda düşüncelerimi kenara bırakma zahmetinde bulundum.

Mutfağa gittiğimde kalp şeklindeki kreplerle karşılaştığımda kalbim tekrardan takla attı. Görüntünün içimde yarattığı o duygu fırtınası, zihnimin uç noktalarındaki çarpıntı kalbimi yine acımasız bir yangının ortasına atmıştı. Süslediği tabağımın yanında el yazısıyla yazılmış kağıtta gözüme iliştiğinde bu sefer ciddi anlamda tenimi ve iç organlarımı yakan kızgın ateşi hissedebiliyordum. Titreyerek kağıdı elime aldım.