Atelophobia

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 15

'Goede morgen schoonheid' hoor ik een bekende stem fluisteren. Ik steek mijn hand in de richting waar het geluid vandaan komt en voel een wang. Hij voelt bekend. Wanneer ik mijn ogen voorzichtig open zie ik Reins gezicht. Geschrokken haal ik mijn hand van zijn wang. Ik wil vragen wat hij hier doet maar voor ik iets kan zeggen drukt hij zijn lippen op de mijne en ik ga mee in zijn kus. 'CHLOE! WORD WAKKER!' Klinkt opeens een schelle stem. Ik zit gelijk rechtop in mijn bed en Falak zit geschrokken naast me. 'Wat is er gebeurd?!' Roep ik wanhopig. 'Je was aan het dromen Chlo, je was helemaal aan het zweten!' Zegt Falak in één adem. Het was dus maar een droom..

 

~3 weken later~

'Goeie morgen!' Hoor is vanuit de kamer van Lucas. Ik kijk op mijn wekker, 07:45. Ik spring uit mijn bed en ga me aankleden. Vandaag eerste schooldag na de vakantie en gek genoeg heb ik er zin in. Ik zie eindelijk na vier weken Rein weer! Na een laagje mascara en een borstel door mijn haar sprint ik naar beneden, prop een halve boterham in mijn mond en ren door naar de garage. Wanneer ik de hoek van de straat om kom zie ik Falak al staan. Ze begint enthousiast te zwaaien en we fietsen door naar school.

'Goeie morgen!' Roep ik naar Anouk en Selina, de tweeling uit mijn klas. Ze zwaaien vrolijk terug en ik open mijn locker. Als ik mijn boeken in mijn kluisje leg komt er iemand naast me staan en doet ook zijn kluisje open. Ik steek mijn hoofd om het deurtje van mijn kluisje en zie Rein onhandig stuntelen met zijn zware boekentas. 'REIN!' Gil ik en vlieg hem om zijn nek. 'Ik heb je zo gemist!' Fluistert hij in mijn oor. 'Hey tortelduifjes' klinkt een norse stem van achteren. Ik kijk op en zie Stefan staan met zijn handen in zijn zij. 'Wat doe jij hier?' Snauwt Rein wanneer hij zich omdraait. Stefan grinnikt en doet een stap naar voren. 'Ik ben gewisseld van school, was geschorst op mijn oude school.' Zegt hij op een gemene toon. Rein bestudeerd hem van top tot teen. Hij draagt een spijkerbroek met gaten erin, een wit T-shirt en een geruit blouseje er overheen. Zijn haren zitten wild door de war alsof hij net uit bed komt. Hij is best cute. Rein pakt mijn hand vast. 'Oké, veel succes hier op school.' Zegt Rein emotieloos en hij trekt me mee naar de aula. 'Moeten we niet iets zeggen van de foto die hij de wereld in heeft gebracht?' Hijg ik terwijl ik Rein probeer bij te houden. Rein antwoordt niet en wanneer we bij de groep zijn aangekomen zie ik Daan bezorgd voor zich uit staren. Ik ga achter hem staan, til zijn hoofd omhoog en geef hem een kusje op zijn voorhoofd. 'Het komt wel goed Daantje' fluister ik en geef hem een knuffel van achteren. Hij kijkt me bang aan. 'Hij heeft Samantha ook al van me afgepakt, ik ben zo bang dat hij nu nog meer van plan is.' Stamelt hij. 'Vast niet.' Stel ik hem gerust. Wanneer we de bel horen lopen we naar het lokaal. Economie.

10 minuten voor de laatste bel krijg ik een briefje in mijn handen gedrukt van Megan, mijn buurvrouw bij tekenen. Ik kijk haar vragend aan en ze haalt haar schouders op. Ik vouw het briefje open en zie een tekening van een meisje en een jongen die hand in hand op het strand lopen. Rechts onderin staat een hartje met de tekst 'Ik mis dit babe..' Ik voel tranen achter mijn ogen branden maar wil niet huilen nu. Rein zit aan de andere kant van de klas en wanneer ik naar hem kijk is hij ijverig aan het tekenen. Ik spreek hem straks wel.

'Hey beauty' hoor ik Reins stem achter me klinken en voel twee armen om mijn middel. Ik kijk om en geef hem een kusje. 'Ga je mee naar het park?' Vraagt hij. 'Heb nog steeds huisarrest..' Mompel ik teleurgesteld. 'Ahh kom op! Zeg dat je huiswerk gaat maken bij Falak?' Zeurt hij. 'Dat gaat niet werken Rein! Mijn moeder gaat vast en zeker Falak's moeder bellen! Zo erg is ze wel.' Ratel ik. 'Ik ga het zo snel mogelijk goedmaken met mama oké? We kunnen elkaar in ieder geval al zien op school!' Vul ik nog aan en Rein glimlacht krapjes. 'Ben je niet meer boos?' Vraag ik voorzichtig. Rein kijkt me geschrokken aan. Ik draai om en pak zijn hand vast. 'Ik denk dat die afstand ons goed heeft gedaan.' Antwoordt hij serieus. 'Die tekening van net was trouwens echt heel mooi.' Giechel ik. Rein kijkt bedenkelijk. 'Welke tekening?' Vraagt hij verward. Ik glimlach en geef hem een kusje. Wat al snel leidt tot een bescheiden zoenpartij.

'CHLOE KOM NOU!' Roept Falak opeens vanuit de deuropening. 'Ik kom al!' Roep ik. Ik laat Rein los, zwiep mijn rugzak op mijn rug, gooi mijn kluisje dicht en ren naar de deur. Voordat Rein uit het zicht verdwijnt zwaai ik nog even naar hem maar Falak trekt me al mee naar de fietsen.

-Vanuit Rein-

Over welke tekening had ze het nou? Ik heb haar geen tekening gegeven? Ik duw wat boeken in mijn kluisje, draai hem op slot en loop naar mijn fiets. Straks toch maar even aan haar vragen welke tekening ze nou bedoelde...

 

-Vanuit Chloe-

''BEN THUIS!'' roep ik door het huis en trek de deur achter me dicht. Geen antwoord. Ik ga onder aan de trap staan en luister of er iemand boven is. Er klinkt gesnurk vanuit papa en mama's kamer. Mama zit in een zware depressie sinds opa overleden is, ze zal wel slapen. Ik haal een kopje thee en ren de trap op naar boven. Voorzichtig druk ik de deurklink van mama's kamer naar beneden. Het gesnurk stopt meteen en ik duw de deur langzaam open. ''Mama?'' fluister ik. Mama opent moeizaam haar ogen en kijkt me vragend aan. ''Wat is er lieverd?'' kreunt ze en komt overeind zitten. Ik ga naast haar zitten en geef haar het kopje thee. Ze kijkt me dankbaar aan en neemt een slok. ''Mag ik met Rein naar het park?'' vraag ik voorzichtig en knijp mijn ogen dicht. Bang voor het antwoord wat ik ga krijgen. ''Naar het park?'' vraagt ze suf. Ik open verrast mijn ogen. Ik had een snauwend antwoord verwacht als ''Je hebt nog steeds huisarrest dus nee.'' of zo iets dergelijks. ''Ja, naar het park. Beetje bijkletsen, we hebben elkaar al zo lang niet meer gezien!'' smeek ik haar. Ze kijkt me bedenkelijk aan. ''Hmm, vooruit dan. We voor het eten thuis zijn.'' mompelt ze. ''DANKJEWEL!'' gil ik en knuffel haar. ''Ga nou maar dan.'' snauwt ze en geschrokken loop ik de kamer uit. Huppelend ga ik de trap af en spring gelijk op mijn fiets naar Rein toe.

''REIN!'' gil ik wanneer hij in de deuropening verschijnt. Op zijn gezicht verschijnt een verbaasde blik maar hij vraagt niets. Alles wat hij doet is me knuffelen. ''Kom, we gaan naar het park!'' roep ik enthousiast en Rein stapt op mijn fiets. Ik spring achterop en sla mijn armen om zijn middel heen. Ik leg mijn oor tegen zijn rug aan en hoor zijn hart als een razende tekeer gaan. Opeens zet Rein de eerste noten van Mind Is Blown aan. Ik begin enthousiast mee te zingen en zo zigzaggen we naar het park.

Giechelend gooien we mijn fiets in de struiken en lopen hand en hand het park in. ''Het is zo warm!'' zeur ik en Rein kijkt me vragend aan. Een stukje van het water af gaan we naast elkaar in het gras liggen. ''Misschien was die pauze wel even goed voor ons.'' zeg ik voorzichtig. Rein begint te glimlachen en geeft me een kusje op mijn wang.

''Dit is nou waarom ik zoveel van je hou.''