Atelophobia

Hoofdstuk 14

Met mijn ogen wijd open lig ik naar het plafond te staren. Ik heb geen oog dichtgedaan vannacht. Het is gewoon weg. En ik kan er niets meer tegen doen. Waarom doet Chloe er zo nuchter over? We zijn ons kindje kwijt! Ik draai me op mijn zij, richting Chloe. Ze ligt vredig te slapen. "Goodmorning" fluistert ze opeens en opent voorzichtig haar ogen. "Goede morgen prinsesje" lach ik en haal een plukje haar uit haar gezicht. "Lekker geslapen?" vraagt ze gapend. Ik kijk haar ongeloofwaardig aan. Ze maakt een grapje zeker. "Serieus? Ik heb geen oog dichtgedaan Chlo!" roep ik en ze schrikt van me. "Sorry" zeg ik er meteen achter aan. "Ik moest het gewoon doen. Ik had geen keus Rein." zegt ze zachtjes en haar wangen worden helemaal rood. "Wat? Het was een ongelukje toch? Je kunt er toch niets aan doen dat je een miskraam krijgt?" ratel ik en wil haar een kus geven maar ze duwt me weg. Kreunend gaat ze overeind zitten tegen de muur en kijkt me angstig aan. "Wat is er nou?" vraag ik verward. "Je gaat me echt haten als ik het vertel Rein." "Tuurlijk niet, hoe kan ik zo'n mooi, lief, leuk en knap meisje als jij nou haten?" Ze begint helemaal te blozen. "Vertel het nou maar" fluister ik en pak haar hand vast. Ze kijkt me met een onzekere blik aan. "Ik... Op vakantie heb ik reumaremmers gekocht.." stamelt ze. "Maar je hebt toch helemaal geen reuma?" vraag ik verward. Ze knikt en loopt naar de badkamer. Even later komt ze terug met het doosje pillen. Ze maakt het open en geeft me de bijsluiter. ''Het gebruik van deze medicijnen kan invloed hebben op uw vruchtbaarheid of schadelijk zijn voor uw (ongeboren) kind en kan zelfs tot een miskraam leiden." lees ik hardop. Verbaasd kijk ik naar de maximale hoeveelheid op de bijsluiter en vervolgens naar de strip in Chloe's handen. "CHLOE, 4 PILLEN?!" Roep ik wanhopig en ik zie de tranen in Chloe's ogen staan. "Je hebt gewoon ons kind vermoord! Waarom?!" schreeuw ik. De tranen stromen nu over Chloe's wangen en ik voel er ook over mijn wangen lopen. "Ik werd dik Rein..." stottert ze en laat haar hoofd hangen. "Dat is logisch Chloe! Er groeide een KIND in je buik! Natuurlijk word je dan dikker! Wat bezielt jou zeg?!" roep ik wanhopig en stap uit bed. Zo snel ik kan kleed ik me aan. Ik smijt de deur achter me dicht en loop boos naar de keuken. Unbelievable this.

-Vanuit Chloe-

Ik wist dat Rein me ging haten wanneer ik het hem zou vertellen. Ik stap huilend uit bed en hijs me in een joggingbroek en sweater van Rein. Ik duw de kleren die ik gisterenavond in de hoek van de kamer heb gegooid in mijn weekendtas en rits hem in een handige beweging dicht. Het is beter dat ik niet mee ga naar de studio vandaag.

''Mam, ik ben thuis!'' roep ik vanuit de hal maar ik krijg geen antwoord. Ik haal mijn schouders op, smijt mijn tas onder de trap en loop door naar de woonkamer. Daar zit mama met een kop thee in haar handen op de bank voor zich uit te staren. ''Mam, gaat alles wel goed?'' vraag ik bezorgd en ga naast haar op de bank zitten. Ze schuift meteen een stukje van me af. ''Mam?! Wat is er nou?!'' roep ik een beetje geïrriteerd en gooi mijn telefoon op de salontafel. ''Waarom heb je het me niet verteld'' zegt ze en staart emotieloos voor zich uit. Ik slaak een diepe zucht. ''De moeder van Rein heeft gebeld..'' zeg ik zachtjes. Mama kijkt me met betraande ogen aan. ''Waarom hou je deze dingen voor me verborgen?'' vraagt ze wanhopig. Ik richt mijn ogen op de grond friemel wat aan de touwtjes van Rein's sweater. ''Ik was bang dat je woedend op me zou worden.'' fluister ik schuldig. Ik voel mama's ogen in mijn wang prikken. ''Ik ben het kwijt ja!'' roep ik opeens en mama schrikt. ''Hoe bedoel je 'kwijt'?'' vraagt ze opeens heel meelevend. Ik kijk haar ongeloofwaardig aan. ''Een miskraam oké, gisteren toen ik onder de douche stond kwam het eruit.'' vertel ik. ''Heb je met Rein onder de douche gestaan?!'' vraagt ze geschrokken. ''Nee! Mam! Ik stond alleen onder de douche!'' roep ik en zie mama opgelucht kijken. ''Het is misschien maar beter dat je Rein een tijdje niet ziet Chloe, hij komt hier de komende paar weken in ieder geval niet meer binnen en je gaat ook niet meer naar hem toe!'' roept ze en loopt naar de keuken. ''Wat?! Mam! Nee! Dat kun je niet maken! Rein is mijn vriendje ja!'' schreeuw ik maar mama geeft geen reactie meer. Ik stuif naar boven, naar mijn kamer en gooi de deur achter me dicht. Fijn! Vriendje boos, ouders boos, ik mag Rein niet meer zien, iedereen haat me nu! Ik laat me achterover op mijn bed vallen en ontgrendel mijn telefoon. Misschien is Sophie online op Skype. Ik meld me aan en gelijk word ik gebeld door Sophie. Opgelucht neem ik op. ''Hey Chlo! Waarom ben je zo weinig online op Skype?!'' roept ze wanhopig. ''Sorry Soof, ik heb nogal wat troubles nu met iedereen hier.'' antwoord ik en begin het hele verhaal te vertellen. Van begin tot eind.