Atelophobia

Hoofdstuk 8

-Vanuit Chloe-

Ik word wakker van het gesnurk van Rein en kijk naast me. Geschrokken schiet ik overeind. "Rein!" Roep ik en Reins ogen gaan meteen open. "Wat is er?" Vraagt hij slaperig. "Kijk dan! Je hebt helemaal niks aan!" Roep ik en wijs naar zijn blote lichaam. Het lijkt hem niet zo te boeien en trekt de dekens over zich heen. "Jij toch ook niet" zegt hij droog en geschrokken kijk ik onder de dekens naar mijn eigen lijf. Wat heeft dit te betekenen?! Wat is er gisterenavond allemaal gebeurd?! Ik kan me niets meer herinneren? Een steek schiet door mijn hoofd en ik ga gelijk weer liggen. Verward val ik weer in slaap.

Twee uur later word ik wakker van het geluid van een rits. Ik kijk naar de rits van onze tent maar die zit nog dicht. "Kom snel, ga snel terug naar je eigen tent voordat iemand je ziet." Hoor ik buiten iemand fluisteren. Zijn stem klinkt bekend maar ik kan door de hoofdpijn niet goed nadenken wie het zou kunnen zijn. Nog geen vijf seconden later schiet het me te binnen. Het is Daan! Zo snel ik kan rits ik onze tent open en steek mijn hoofd om de hoek. "Daan, wat doe je?" Vraag ik met dichtgeknepen ogen. Het licht is veel te fel. "Niks." Antwoordt hij en hij gaat zich aankleden. Ik kleed me ook vlug aan en ga met een kop koffie in een stoel zitten. Een paar meter van me vandaan ligt Owens luchtbed. Maar waar is Owen? Ik kijk om me heen en zie Owen dan, onder de heg, aan de rand van onze tentplaats liggen. "Die wordt vanzelf wel wakker" zeg ik tegen mezelf en drink mijn koffie op. Tien minuten later komt Daan terug met een grote plastic tas in zijn handen. Hij zet hem op tafel en zucht. "Het is zo druk bij de bakker ugh."

Als iedereen wakker is gaan we de tafel dekken en eten de, door Daan gehaalde broodjes op. "Goeie bakker hier moet ik zeggen." Zegt Nils met een volle mond. Owen zit op een stukje ham te kauwen. "Owen" zeg ik voorzichtig. Hij kijkt me vragend aan met zijn duffe hoofd. "Je hebt echt teveel gezopen gisterenavond. Niet meer doen oké?" Zeg ik wijs en Owen knikt ongeïnteresseerd. Wanneer we bijna klaar zijn met eten komt er een blond meisje naar ons toe gelopen. Ze begroet ons vrolijk en stelt zich voor als Samantha. "Daan, ik kwam even vragen of je zin hebt om vanmiddag mee naar het strand te gaan." Zegt ze vrolijk. Daan kijkt ons onzeker aan. "Wij gaan wel mee" zegt Falak en Daan knikt opgelucht. "Dus, Daantje. Heb je ons iets uit te leggen?" Vraagt Rein nieuwsgierig wanneer Samantha weg is. "Uhmm .. nou ja.. het was nogal.. uhm.. gezellig gisteren avond.." stamelt Daan. "DAANTJE BANAANTJE HEEFT SEKS GEHAD OEHLALAA" Gil ik als een dolle over de camping en Daan wordt zo rood als een kreeft. "Ssssst" sist hij en legt een vinger tegen zijn lippen.

Na onze spullen te hebben gepakt lopen we met zijn zevenen richting het strand. Daan loopt voorop, hand in hand met Samantha, daarachter lopen Falak en Nils hand in hand en ik loop achteraan met aan mijn rechterhand Owen en aan mijn linkerhand Rein. De zon schijnt volop en er staat een beetje wind. ''Zijn we er bijna?!'' roept Owen naar Daan en Samantha en Daan steekt een duim omhoog. ''Achter deze duin is het strand Owie'' zeg ik geruststellend en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Zodra de zee in zicht is rennen de jongens als een gek richting het water en blijven Samantha, Falak en ik achter met alle spullen. ''Dus.. We zoeken maar even een goed plekje'' zegt Samantha en kijkt verbaasd naar de jongens. ''Zijn ze altijd zo?'' vraagt ze. Falak en ik knikken tegelijkertijd en we leggen onze spullen tegen de duinen aan.

Tevreden ploffen we op onze handdoeken en kijken hoe de jongens elkaar onder water proberen te duwen. ''Het zijn ook net kleine kindjes'' zucht Falak. Ik knik instemmend. ''Wat is er met Nils aan de hand? Hij is de laatste tijd zo stil.'' vraag ik aan Falak en ze kijkt me onzeker aan. Ze richt haar ogen op het zand voor haar en zucht. ''Hey Fal, je kunt me alles zeggen he, dat weet je.'' zeg ik kalm en til haar kin een stukje omhoog. ''Ik ga even zwemmen met de jongens'' zegt Samantha ongemakkelijk en rent naar het water. Ik richt me weer op Falak. Er loopt een traan over haar wang maar ze veegt hem snel weg. ''Falak! Vertel me nu wat er is!'' zeg ik een beetje ongeduldig. ''Je weet dat Nils zijn ouders zijn gescheiden hè?'' begint ze. Ik knik hevig. ''Zijn moeder heeft een nieuwe vriend en heeft een dochter genaamd Emma. Toen ik vorige week bij Nils thuis was, en hij even naar de wc was, vertelde Stijn me dat hij het nogal gezellig heeft met haar.'' vervolgd ze haar verhaal. ''Maar dat wil toch niet zeggen dat ze een affaire hebben?'' zeg ik voorzichtig. Falak kijkt me met rode ogen aan. ''Toen ik vroeg naar die Emma kregen we een fikse ruzie en bekende hij dat hij met haar had gezoend.'' huilt ze. ''En nu? Het is nog steeds aan? Wil je bij mij in de tent slapen dan gooien we Rein wel bij Nils.'' probeer ik maar ze knikt hevig. ''Nee dat is heel lief bedoeld. Het hangt aan een zijden draadje maar ik geloof dat het goed gaat komen.'' snikt ze en speelt met wat zand. ''Ga je hem echt nog terug nemen nadat hij je dit heeft geflikt?!'' schreeuw ik. Falak slaat geschrokken haar hand voor mijn mond. ''Maar hij is zo leuk...'' zegt ze zachtjes en begint te blozen. ''Oke, je moet het zelf weten. Ik ga even zwemmen want ik heb het super warm hier.'' zeg ik en loop naar het water.

Wanneer ik bij de jongens aankom zie ik dat Daan en Samantha er niet meer zijn. ''Waar zijn die twee tortelduifjes?'' vraag ik aan Rein en geef hem een kusje. Hij wijst naar de douches en ik zie Daan en Samantha daar hand in hand voorbij lopen. Ik haal mijn schouders op en zwem naar Nils toe. ''Hey maatje, misschien moet je je vriendin even gaat troosten en eens goed praten.'' fluister ik in zijn oor en knipoog. Hij kijkt me geschrokken aan. Ik maak een gebaar dat hij maar moet gaan en duw hem richting het strand. ''You go babe'' roep ik hem nog na en hij steekt een duim naar me op. Ik kijk zoekend naar Owen om me heen. ''Rein'' zeg ik en zwem naar hem toe. ''Ja schat?'' vraagt hij en geeft me een kusje op mijn buik. Met een vies gezicht spuugt hij in het water. ''Zout, getver'' zegt hij en ik grinnik. ''Ik hou zoveel van jou'' zeg ik en knuffel hem. ''Maarehh, waar is Owen?'' vraag ik bezorgd. ''Hij dobberde hier straks op z'n luchtbed, geen idee waar hij nu is.'' zegt Rein en haalt zijn schouders op. ''Daar!'' roep ik en wijs wat verder de zee in. ''Ga hem halen, hij is in slaap gevallen! Dalijk komt hij niet meer terug!'' zeg ik gestrest en Rein zwemt zo snel hij kan naar Owen toe.

Ik ga op de bodem zitten, die net diep genoeg is om met mijn hoofd boven water te blijven en laat me meevaren door de zee. Opeens krijg ik een steek in mijn onderbuik en kramp in mijn bovenbenen. ''Rein!'' roep ik wanhopig en probeer op te staan maar het lukt niet. Ik zak met mijn hoofd onder water en hap naar lucht maar ik krijg alleen maar water binnen. Alles om me heen wordt wazig en vervolgens zwart.

-Vanuit Rein-

Ik duw Owen en zijn luchtbed richting het strand wanneer ik mijn naam hoor roepen. Dat klonk als Chloe! Vluchtig kijk ik om me heen maar zie haar niet meer. ''Chloe!'' roep ik in paniek en kijk wat beter om me heen. In de verte zie ik een donkere vlek in het water. Zo snel ik kan zwem ik er naartoe en haal Chloe boven water. Ze is bewusteloos. Hoe kan dit?! Ik sleep haar mee het strand op en druk een paar keer op haar borst. Er komt wat water uit haar mond maar ze wordt niet wakker. Wanhopig ren ik naar de handdoeken, waar Falak en Nils zitten te praten en haal mijn telefoon uit mijn tas. ''Chloe!'' roep ik buiten adem en toets 112 in.