Sessizce uzandım.
Hayatımdaki boşluğu kaç muslukla kaç saate suyla doldurabilirim bilemiyorum
Ağrı var
Kesici ve delici aletlerin açmadığı bir yaranın ağrısı
Canımı sıkan yüzlerce yüzün ortasına bugün de yumruğumu sallayamadım
Sokakların kaldırımlarında sakız jelatini gibi savruluyorum
İstemiyorum buraların
gününü
güneşini
İçimde her öğlen vakti bir cenaze telaşı
Şüpheli bir paket gibi bırakıp kaçamadığım yalnızlığımın ağırlığında sıkışıyorum
Seni arıyorum
Kendimden koşuyorum
Kimseye varamıyorum
Hiçbir karşılaşma tesadüf değilken
Aklımı yitirmemek için
Üzerini çiziyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kabuk
PoetryBeni doğuranı, adımı, yüzümü, seçme hakkı verilmemiş ne varsa, bana kadar hepsini unuttum. Nihayetinde eksik atılmış bir dikiştin sen de yaralarıma.
