Blue Eyes

Uneasy

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Do not ignore the things that made you uneasy.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Children are often to have a pure heart, especially in their younger age. They do not need to worry anything in the world, they do not need to do anything but just to have fun, they have innocents minds that will be develop one day.

But in this time of era, children are now often to have unpleasant emotions due to their surroundings: sadness, anger, loneliness, spoilness, selfish, that made their pure hearts to disappear in their early age.

That's why I rarely see children to have pure hearts, let alone a grown adult.

And that made me really, really careless to caught by a little girl named Erica.

"Kuya Blue!! Ang pangit nitong pinili mong headband eh. Hindi bagay nitong dress ko!" And she is what I am talking about, but I do not regret in being caught by her. She is also the one who gave me the name.

"Ang cute kaya. Pink ang dress mo, pink din ang headband, bagay!" proud na proud ko pang sabi.

And then she pouted (so cute!!) "Eeeehhh may antenna ito ng stars eh, para akong alien tuloy"

"Cute kaya, pink alien little girl hahahaha" it is so fun to tease her hahahaha.

"Hmmp! basta doon parin ako sa tiara, mas cute pa yon" sabay tanggal nya yong headband na may antenna at sout nya ang pink tiara na headband, pumunta pa ito sa stand mirror nya, "para na akong princess" tapos umikot pa ito sa harap ng salamin.

Aaminin ko, cute nga, pero... "Hindi, mas maganda parin ang antenna headband" side comment ko.

Huminto sya sa kakaikot tapos... "*bleehh*!!" ....binelatan nya ako. Ganyan sya kapag hindi nya na alam ang sasabihin nya. Ang cute hahaha.

Aasarin ko sana pa sya pero bumukas na ang pinto ng kwarto nya, "anak, tapos ka na magbihis?" yong Mama nya ang pumasok.

"Opo!" halatang excited na ito.

"Ready ka na ba pumunta sa church?"

Sasagot na sana si Erica, kayalang huminto ito at pumunta sya sa higaan nya at kinuha nya ang mini hand bag nya, "opo!" at ngumiti ito ng kalaki laki sa Mama nya.

"Ayos yan Michelle, that's my good girl" and she patted her daughter's head.

Pagkatapos nyang gawin yon, tumingin ito sa paligid ng kwarto ng anak nya, "Alam mo anak, minsan naririnig kitang nagsasalita, sino ba ang lagi mong kausap anak?" at ngumiti ito, pero alam ko na nag-aalala ito para sa anak nya, at naiintidihan ko na kung bakit ito nag-aalala.

"Aaahhh yon po ba? Si Kuya Blue po yong kausap ko Mama, at kaibigan ko sya"

"Ah si Kuya Blue mo pala yon" sa tingin ko, hindi nya alam kung ano ang dapat nyang sabihin sa ganitong sitwasyon. Nakikita nyang napakainosente pa ang anak nya kaya siguro nahihirapan sya magpaliwag sa ganitong sitwasyon, "so ano ang kaibigan mo?" ngumiti na lang ulit ito sa kanya.

"anong 'ano' Mama?" pagtataka ni Erica.

"A-aah I mean, ano ang kaibigan mo? Kung hayop ba sya o tao..." medyo natataranta ito.

"aaaaaahhh yon po ba, si Kuya Blue ay isang..." sasabihin nya sana kung ano ako, pero tinakip nya bigla ang bibig nya gamit ang dalawa nyang kamay, "hindi ko po pala pwedeng sabihin kung ano sya"

"Huh bakit naman anak?"

"Nag-promise ako na hindi ko pwedeng sabihin kung ano sya, sorry Ma, but promise is a promise"