Blue Eyes

Promise

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

You can't avoid the things that are already meant to happen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Angels have a job, and that is guiding human beings.

And by how we do that? Well, we act as there conscious mind by whispering through their ear, saying the things that they should or needed to do, and they will decide if they will listen or not.

In my job, there are some failures, because some humans are selfish and stubborn, but most of the time I succeed for them to listen and do that they should do.

And that's what you say "guiding" from an angel to human beings.

It's not true that everyone of humans have their very own "guardian angel". Only the humans thinks that and imagining like it is true. It actually fascinates me that humans can think all kind of things to just fill up all the voids that this world's mystery.

But a mystery is still a mystery, they can never solve any mystery in the use of their science.

But I'm no different from humans. There's actually a mystery that I can't actually quite yet understand.

"Mama! Aalis na po ako!" Rinig kong sigaw ni Erica nong binuksan nya ang pinto.

"Sige anak, pero wala ka na ba nakalimutan?" Tanong ng Mama nya nong galing sya sa kusina.

"Opo, nandito na po ang baon kong biskwit, tubig, payong, mga lapis, mga notebooks, libro, panyo, at iba pa. Chineck ko na po yan sa kwarto ko hehe" at ngumiti pa ito.

"Mabuti yan anak, tapos mamaya pag-uwi mo sa tanghali, ilagay mo ang ulam at kanin sa ref pagkatapos mo kumain ha, para hindi yon mapanis mamayang gabi" bilin nya.

"Sige po!"

Her Mother smiled of her daughter's enthusiastic respond but her smile faded, "Pasensya na kung hindi kita maihatid sa school mo anak, aalis na rin ako sa bago kong trabaho, at hindi pa kita masundo mamaya" malungkot nyang pagkasabi.

"Ayos lang po yon Ma, naiintidihan ko naman po, at isa pa malapit naman po tayo sa school, at pwedeng pwede ko ito lakarin, kaya hwag po kayo masyadong nag-aalala Ma"

"Sige anak, mag-iingat ka. Tingin ka muna sa kaliwa at kanan mo bago ka tumawid sa kalsada"

"Sige po Ma, aalis na po ako" at lumabas na rin sya sa pintuan, tumakbo pa ito nong nasa labas na sya.

"At hwag ka rin sumama sa mga taong hindi mo kilala!" Habol pa ng nanay nya.

"Opo Ma!" Sigaw nya rin dito, "tara na Kuya Blue" sabay hawak nya ang kamay ko habang tumatakbo pa sya, kaya namumukhang hinahatak nya ako.

Medyo na gulat ako sa ginawa nya kaya nakaabot kami ng kabilang kanto bago pa ako makasalita sa kanya, "teka lang Erica, madapa ka pa" paghahatak ko rin sa kanya para hindi na ito tumakbo.

At huminto na nga sya, "ah haha sorry Kuya Blue, excited lang kasi ako pumasok" at ngumiti sya sa akin.

"Maaga pa naman kaya maglakad lang tayo"

"Okay~~" at naglakad na nga lang kami habang hawak-hawak parin namin ang isa't isa. Pero dapat hindi ito ang ginagawa namin, namumukha lang na parang hawak-hawak ni Erica ang hangin, dahil nga invisible ako. Pero mabuti wala pang mga taong dumadaan dito sa kantong dinadaan namin.

Tumingin ako sa kamay namin na magkahawak. Ito yong sinasabi kong mystery. Bakit kaya nya akong hawakan at kaya ko rin syang hawakan?

Ang mga anghel, hindi nila kayang hawakan ang mga bagay dito sa mundo, lalo na ang mga tao, at pati ang mga tao, hindi nila rin kayang hawakan kami, dahil para lang kaming hangin dito sa mudong ito.