KOVULMUŞ ŞEYTAN

Bölüm 9: İlk gün

 Bölümleri geç yazdığımızın farkındayız bu yüzden kusura bakmayın .Tugce is hayatına atıldıgı icin pek fazla birlikte vakit geciremiyoruz :) Hikayemizi okuduğunuzu görüyoruz ama lütfen bize bi yaşam belirtisi gösterin çünkü ölü bir adama hikaye yazıyomuş gibi hissediyoruz :) hic sesiniz cıkmıyor hikayemiz hakkinda dusuncelerinizi merak ediyoruz :)

Okulun ilk günü ,Tanrım! kulağa korkunç geliyor. Umarım düşündüğüm kadar berbat olmaz. Berbat olacak olan birşey varsa o da her sabah saat 7 de kalkmaktı tamam erken kalkmak benim için çoğu zaman o kadarda büyük bir dert olmamıştı ama sonuçta.. erken kalkıyordunuz işte. Okul saat 8 de başlıyor bugün alarmı 7 ye kurup uyandım 1 saat te hazırlanabilecek miyim? Ah! hayat bir matematik sorusu gibi. matematik soruları zor ,dolaylı yoldan hayatta zor. Ama hiçbir matematik sorusu çözülebilemez değil yani bir şekilde yaşıyoruz ve olayların altından kalkabiliyoruz

Yataktan kalkıp banyoya dogru ilerledim . Sıcak suyu açıp altına girdim. Gerçekten sabah sabah çok iyi gelmisti fazla  durmadan dustan çıktım ve içeri geçip gardolabımı açtım.Harika! Simdi ne giyinicem ben ? Gözüm duvardaki saate kaydı.7:35 olmustu simdiden.Offlayarak

''EH! 15 dakikadır ünlü bir tabloyu inceler gibi gardolabınla bakışırsan tabi giyinip hazır olamazsın!'' diye söylendim
Aşağıdan anneannemin sesini işittim.

''Tarçın acele etsen iyi olur yoksa kahvaltını yapmaya ve sürprizimi görmeye vaktin kalmayacak''

''peki anneanne 5 dakika içinde aşağı iniyorum.''

off! Tamam bu olay çok canımı sıkmaya başlamıştı gerçekten biraz daha dolaba bakarsam depresyona girip bileklerimi kesicektim fevri bir hareketle dolaptan siyah şortumu üstüne de en sevdiğim grubun tişörtünü çıkardım ayağıma da çürük vişne rengi converselerimi geçirdim. İşte bu kadar kolaydı

hızlı hızlı merdivenlerden aşağı inereken son basamakta dengem bozuldu öne doğru yalpalarken ellerimi kanat misali çırpıp dengemi toparladım. Bir kanat değildiler ama kesinlikle beni düşmekten kurtarmıştı

''Dikkatli ol Tarçın.'' anneannem bana doğru gelirken sesi telaşlı ve endişeli çıkmıştı

''Ucuz atlattım'' diyerek sırıttım

''haylaz çocuk beni korkuttun şimdi doğru kahvaltıya ,yemeyene sürpriz yok'' dedi sırıtışıma karşılık verirken

Anneannemi seviyordum. Ve ne kadar belli etmemeye çalışsamda sürprizin ne olduğunu merak ederek hızla kahvaltımı yaptım ha.. bir de okula geç kalmamak için anneannem okula neyle gideceğimi söylememişti heralde burdan bir otobüs geçerdi ve onunla giderdim

''Şimdi , kahvaltını yaptığına göre beni takip et bakalım tarçınlı kurabiye.''

gülerek '' Benzetmelerine bayılıyorum anneanne'' dedim.

''Bende tarçınlı kurabiyelere'' deyince daha çok güldüm.

garaj kapısının önüne geldiğimizde -inanın bana arka bahçedeki garaj kapısından haberim yoktu-

''Şimdi arkanı dön bakalım'' dedi

''pekala'' kıkırdayarak arkamı döndüm. Gürültüyle garaj kapısını açtı biraz daha gürültü çıkarıp

''Vee.. dönebilirsin!'' merakla hızlıca arkama döndüm anneannem hayallerimin arabası olan siyah Mustang'a yaslanmış bana göz kırpıyordu şaşkınca ona bakarken anneannem;