ℍ𝕠𝕝𝕕 𝕞𝕖 𝕥𝕚𝕘𝕙𝕥

~Κεφάλαιο 6~

Έπιασα τον Taehyung από τους ώμους και άρχισα να τον ταρακουναω για να συνέλθει

Wendy:Taehyung συνελθε σκέψου καθαρά

Taehyung:Wendy δεν θελω κάνεις άλλος να το μάθει

Wendy:Γιατί?

Taehyung:Γιατί όλοι θα με κοροϊδεύουν και δεν το θέλω

Είπε με σιγανό τόνο στην φωνή του. Αμέσως τον αγκάλιασα και του χάιδεψα τα μαλλιά τότε χτύπησε το κουδούνι. Απομακρυθνηκαμε ο ένας από τον άλλον και κοιταχτήκαμε για λίγα δευτερόλεπτα

Wendy:Πάμε?

Τον ρώτησα οσο πιο ήρεμα μπορούσα διότι ακομα ήμουν νευριασμένη. Βγήκαμε από τις τουαλέτες και πήγαμε στο τμήμα μας καθίσαμε στις καρέκλες μας και αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα μέχρι που μπήκε μέσα στην τάξη ο καθηγητής που μας διδάσκει την κορεατικη γλώσσα ο κύριος Jung Hoseok. Οι υπόλοιπες ώρες κύλησαν ήρεμα και έφτασε η ώρα που επιτέλους τελείωσε η πρώτη μέρα στο σχολείο. Πήρα την τσάντα μου και έφυγα μαζί με το Taehyung. Στον δρόμο για το σπίτι τον ρώτησα

Wendy:Τελικα τι θα κάνεις με την Iseoul?

Taehyung:Δεν ξέρω θα το σκεφτώ και θα σου στείλω μήνυμα

Δεν του απάντησα διότι ήξερα πως θα μαλώναμε και δεν ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο. Κάποια στιγμή σταμάτησα να περπατάω μετά απο λίγο σταμάτησε και ο Taehyung γύρισε και με κοίταξε απορημένος

Wendy:Εμ... εδω μενω

Του είπα και του έδειξα το σπίτι μου με το δάχτυλο μου

Taehyung:Εγώ μένω ένα στενό πιο κάτω

Wendy:Αχ τι ωραία

Του απάντησα γεμάτη χαρά. Μου χαμογέλασε πλατιά. Του ανταπεδωσα το χαμόγελο τον αποχαιρετησα και μπήκα μέσα στο σπίτι. Ο Jay και η Luna  κάθονταν στον καναπέ και έβλεπαν τηλεόραση. Η μητέρα μου ήταν στην κουζινα και ο Yugyeum ήταν... βασικά δεν ήξερα που ήταν αλλά ούτε και με ένοιαζε. Ανέβηκα τις σκάλες και πήγα στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και κοιτούσα το ταβάνι. Δεν είχα όρεξη να διαβάσω διότι σκεφτόμουν αυτά που έγιναν σημερα με τον Taehyung και την Iseoul. Για κάποιον όμως λογο σκεφτόμουν τον κύριο Jimin. Άρχισα να φτιάχνω διαφορά διάφορα σενάρια στο μυαλό μου. Σενάρια που καμία φορά με έκαναν να θυμώνω και να ερωτεύομαι με άτομα της φαντασίας μου για λιγα λεπτά και μετά να επιστρέφω πίσω στην μίζερη πραγματικότητα και πίσω στα ατελείωτα προβλήματα. Ξαφνικά η πόρτα χτύπησε και με διέκοψε από τις σκέψεις μου