SEVEREK AYRILALIM (Kitap oldu)

67. Bölüm

67. Bölüm

“Uzun süre siz konuşulacaksınız. Bunun farkında mısın?”

Aklındaki düşüncelerden Ersin’in sesiyle sıyrılmıştı. “Umurumda değil. Şu an tek istediğim herkesin Aral’ın benim çocuğum olduğunu bilmesi. Bunun dışında bir şeyi umursamıyorum.”

Aralarında son konuşmalar hep gergin olduğu için geldiğinden beri alttan alma yolunu seçmişti. Şu an onunla ters düşmek işine gelmezdi. Güvenini her zamankinden daha yüksek tutup, tüm olaylarda yanında olmalıydı.

“Aslında haklısın. Böyle güzel bir haberin üstüne bir şey konuşmak manasız. Benimki her zaman ki evham işte.” deyip gülümsemişti. Halbuki içinden geçenlerle, sözleri hiç örtüşmüyordu. “Eee ne zaman göreceğim yeğenimi?”

Oğlu söz konusu olunca, hemen yelkenleri suya inmişti. “Yarın gelecekler. Aslında ben almaya gidecektim ama Asel daha çok dikkat çeker diye istemedi. Düşününce haklı olduğuna karar verdim. Bu yüzden özel bir uçak ayarlattım. Böylelikle rahat bir şekilde yolculuk yapıp, basından bir nebze olsun uzak olacaklar. Aral’ın kendini kötü hissetmesini istemiyorum.”

“Bakıyorum da bu babalık işine hemen alıştın.”

“Sanki hayatımda hep o varmış gibi hissediyorum. Bunun tarifi yok. Kendiliğinden gelişen bir duygu.”

“Asel’le ne yapmayı düşünüyorsun?”

“Daha öncede söylediğim gibi onunla artık aramda bir şey olamaz. Bu yüzden de mümkün mertebe görmeyi düşünmüyorum. Tabi Aral’ı gördüğü zamanlar bu duruma katlanmaya çalışacağım.” Sözler böyle dökülse de, o anların kendi içinde çok özel olacağını düşünüyor ve bunu düşünen kalbine isyan ediyordu.

“Böyle düşünmene sevindim. O kadın yüzünden çok acı çektin. Tekrar aynı şeyleri yaşamanı istemiyorum.”

“Benim için endişelenme Ersin. Ben dersimi aldım.”

“Öyle diyorsan… Bu arada yarın bende geleceğim unutma.”

“Unutmam.” deyip odadan çıkmış ve garaja yönelmişti. Bir sürü ayarlama yapması gerekiyordu. Sipariş verdiği çocuk odası gelecekti. Evin bahçesinde de oğlu için gerekli oyun alanı çalışmaları başlamıştı. Tüm işlerle yakından ilgilenmek inanılmaz derecede kendini iyi hissettiriyordu. Sanki yeniden doğmuş gibiydi. Eve doğru ilerlerken bundan sonraki hayatının nasıl olacağının düşünceleriyle dolup taşmıştı.

***

Olayı öğrendikten sonra ilk uçakla gelmişti ailesi. Önceki ayrılıklarında sitemli davransalar da, şimdi bunu dillendirmiyorlardı. Onlarda üzüntüsünü anlıyor ve ona göre davranıyorlardı. Yıllarca korktukları başlarına gelmiş ve bunun etkisinin kızları için yıkıcı olacağının bilincindeydiler. Asel’in, İspanya’ya taşınma kararına önce şaşırsalar da, en mantıklı olanın bu olduğunu anında anlamışlardı. 

“Kızım gelmemizi istemediğine emin misin?” derken endişeliydi.

“Eminim anne. Orada beni neyin beklediğini çok bilemiyorum. Şimdilik bir düzenim olmayacak. Ama yakında her şeyi ayarlamış olurum. O zaman gelseniz daha iyi olur. Sizin hayatınızı yeterince karıştırdım zaten.”

“Aileler ne için var. Sen bunu dert etme.”

“Anne çok korkuyorum.” derken ileride dedesiyle şakalaşan oğlundaydı gözleri.

“Bizde korkuyoruz kızım. Ama Akay iyi biri. Bu yüzden her şeyin güzel gelişeceğini ummak istiyoruz.”

“Akay iyi biri ama ondan Aral’ı gizlediğim için bana çok kızgın.”