MIRACLE LOVE

2. BÖLÜM

y/n:biraz macera,heyecanlandırıcı olaylar olacak hazır olun..

ve son olarak okunma artıyor ama okuyupta yorum yapmayanlar ve vote lemeyen arkadaşlar bir dokunuşla votelerseniz ve fikirlerinizi belirtirseniz çok mutlu olurum.. iyi okumalar.. ♡♡♡

luhan.yani yeni tanıştığım çocuk böyle sessizce durduğunda sıkıldığımı hiss ettim ve sessizliği bozmaya karar verdim.

"biraz dışarıya çıkıp gezicem.bana eşlik eder misin?" sanırım sessizliği bozmak için söylediğim cümle fazla aptalcaydı.. kendimi geliştirmek için biraz kitap okumalıyım.. konuşmayı bile beceremiyorum.. neyse cevap vermesi çok uzun sürdüğü için gelmeyeceğini düşünüp ayağa kalktım.. o da galiba rüyadan uyanmış gibi hızla cevap verdi..

-t tabi.. hadi gidelim..

beni, o önde ben arkada yürüyerek,okulun arka bahçesinde, öğrencilerin bilmediği-belki de bilipte gelmediği-bir yere getirdi..(bu nasıl bir cümle yaa. asdfsfga)

biraz ürpermedim desem yalan olur.. yani kim olsa ürper.. daha bugün tanıştığı 'bir saat önce tanıştığı' biriyle ıssız bir yere kim gelse ürpenir yani..

bu kadar büyük bir yerde sadece eski bir bank denile bilecek bir oturak vardı.. ayaklarım istemsiz olarak oraya gidiyordu.. gittim ve oraya oturdum... o şaşkınlıkla bana bakıyordu.. neden şaşırdı ki??? yorulupta oturan biri görmedi mi hiç? bu sessizlikten rahatsız olup, "yine" bu durumu ben bozdum..

"ne oldu..neden öyle bakıyorsun?? " dediğim anda yüzüne küçük masum denilmeyecek bir gülümseme takındı..

-hiç aslında bu kadar cesur olduğunu düşünmezdim.. yani buraya benimle gelen her kes ilk gördüğünde kaçıyor..

*^neden kaçayım ki?? hayalet falan mı var??^* diye geçirdim içimden... sanki düşüncelerimi okumuş gibi konuşmaya başladı..

-hayalet falan yok.. sadece ürpertici yer olduğunu ve buraya geldiğim için benim garip olduğumu düşündükleri için kaçarlar..sen kaçmadığın için şaşırdım.. eee böyle sessiz kalmaya devam mı edeceksin??

*^aslında senin vampir olduğunu düşünmüyor değilim.. yani bembeyaz tenin,kırmızı dudakların,böyle sessiz yerde korkmadan gezmek ve o şeytani gülüşün... ama masum yüzün bu düşüncelerimi boşa çıkarıyor..^* diye geçirdim içimden ve *^ inşallah bu söylediklerimi okuma gücü yoktur..^* diye devam ettim..

"hayır aslında böyle düşünmüyorum.. yani neden korkayım ki?? böyle masum yüze sahip birinden korkmak aptalca olurdu.." ve kıkırdadım

-bu zamana kadar bana masum yüzlü diye hitap eden 2. kişisin..

ve sonra suratı üzgün bir ifade aldı.. onun üzgün olması içimde sanki bir şeylerin kırılmasına sebep oluyordu.. onu üzen her neyse daha fazla üzmesin diye konuyu değiştirdim

"eee??az önce 'o' çocuktan bahsediyorduk.. neden öyle bakıyordular söyle bakalım..." hafif emir verir tonda konuştum

-şey. o bu okula 7 ay önce geldi.. hiç bir ne öğretmen,ne de öğrenci onun bu zamana kadar sesini duymadı.. ne de güldüğünü görmedi.. yani o seninle konuştuğu için her kes biraz şaşkındı..

"peki neden?? nesi var?? neden kimseyle konuşmuyor ya da herneyse???" diye soruları peşpeşe dizdim.

-bilmiyorum sadece okula geldiğinde beri böyle.. öğretmenler de onun psikolojik sorunları ola bileceğini düşündüğü için üstüne gitmediler..

"belkide konuşacak birine ihtiyacı vardır.. neden onunla iletişimde bulunmuyorsunuz?? "

-bir defasında ben konuşmaya çalıştım ama beni buraya getirip....eeeımmm şşeeey

bu çocuk ne geveliyor??hah yine başladık 'şşeeey' lere.. bu çocuk benim sabrımı mı sınıyor???

y/n2:bakalım ne yapmış?? 

çok üzgünüm geç geldiği için.. ama 20 gün sonra üniversite sınavı olan biri için bu kadar yeterli.. bu arada eğer merak ettiyseniz ben azerbeycan da yaşıyorum.. bu yüzden sınav tarihi türkiyeyle aynı değil..

ve yeni bölüm için ne yapıyoruz? voteleyip yorum yapıyoruz.. öpüldünüz..:* :* :* ♥♥♥