When You Came|JoyRi

12 • Safezone

Twelve.

-----------

Yeri.

I feel blessed of having a great groupmates like them.

Hindi ko naman inakalang sasagutin at papatulan pa ni Irene unnie ang nang aaway sa amin.

Nung napagalitan naman ako pinagtanggol at sinamahan nila ako. Hindi na nila ako pinabayaan.

"Thank you kanina unnies." sabi ko sa kanila ngayon nandito kami sa dorm sa may sala.

"Wala yun, magkakagrupo tayo. Dapat lang na magtulungan tayo." sabi ni Wendy unnie.

"Ngayon doble ingat na. Hindi kana pwedeng umalis ng walang kasamang staffs or isa aming apat. Ayaw na naming may nananakit sayo." sabi naman ni Seulgi unnie.

"Baby Yerim, you're to precious para saktan pa ng mga kung sino lang. Kaya mag iingat kana ah." bilin ni Irene unnie.

"You heard them. Kung kailangan magpasama ka kahit sa akin man lang. Basta ayokong may nangyayaring masama sayo." sabi ni Joy unnie. Hawak hawak niya kasi ang kamay ko ngayon.

"Akyat lang kami. Seulgi tara may pag uusapan tayo." yaya ni Irene unnie.

"Tangina maglalandian lang kayo." sabi ni Wendy unnie.

"Hanap kana kasi ng kalandian mo." ungot ni Joy unnie.

"Palibhasa kasi may Yeri kana." bubulong bulong na sabi ni Wendy unnie malamang inaasar niya. Bwisit kase siya lang ang walang ka-Otp. Hahaha.

"Sa susunod na bubulong ka yung di namin maririnig. Layas na, may recording session ka diba?" paalala ni Joy unnie.

"Hala! Patay, sa YG Ent pa naman ako pinagjajam. Teka lang, layas na ko." nagmamadaling sabi niya.

Tumatanda na kasi nagiging ulyanin na.

"Akala ko tanggap na nila ko bilang new member niyo. Hindi pa pala." malungkot na sabi ko.

"Hey Yerim, karamihan tinanggap ka nila. May mga iba lang talagang insecure sayo kase wala sila ng kung anong meron ka." pagpapagaan ni Sooyoung unnie ng kalooban ko.

Parang kailan lang kulang palayasin niya ko nung malaman niyang kabilang na ko grupo.

Ngayon naman isa na siya sa pumoprotekta sa akin.

"I heard them kanina na gusto nilang umalis ka sa grupo. Wag kang magpapadala sa kanila ah? Wag mo kaming iiwan?" nakita ko sa mga mata niya ang pakikiusap na wag ko ngang gawin ang sinasabi nila.

Pinisil ko ang kamay niyang hawak hawak ko bago tuluyang magsalita.

"Sino ba sila unnie? Hindi naman sila member ng Red Velvet eh. Hindi ako aalis, hindi ko kayo iiwan maliban na lang kung kayo ang magpaalis sa akin." tugon ko.

"At sa tingin mo papaalisin pa kita? Yerim hindi na, hindi na kase nasasanay na kong andyan ka." sincere niyang sabi.

Hindi ko alam pero these past few days nagiging attach na si Unnie sa akin.

Siguro kami ang maknae line kaya madalas kami ang nagkakaintindihan.

"Marami akong pambabash na natanggap pero hindi ko iniisip yun. Alam mo kung bakit? Kase sa inyo pa lang nila Joohyun unnie, pinapaalala niyo na, na hindi ako andito para sa kanila kundi nandito ako para sa mga taong patuloy na sumusuporta sa akin." saad ko.

"Tama naman yun. Naghirap ka sa pagiging trainee, nagdebut ka dahil gusto mo. At ngayong nandito kana, kasama kana sa mundong ginagalawan ko magpatuloy ka para sa iba pang pangarap mo." paalala niya.

"Alam mo nung una kitang makasama ayoko talaga sayo. Natakot ako sayo na baka palitan mo ko pero hindi, ikaw yung pumuno sa kasiyahan ng grupong 'to. Kaya sorry kung sinusungitan kita lagi." sabi niya pa.

"Wala yun unnie. Naiintindihan ko naman." sabi ko.

"Pero ngayon. Mula ngayon, ako mismo hindi ko hahayaang may makapanakit pa sayo. I will protect you not only as your unnie but also a person that who will gladly to be your hero." saad niya.

Napangiti ako ng wala sa oras. Paano ba yan? Kay Sooyoung unnie palang nasa safezone na ko.

-----