umudum~neftah

4. Bölüm

Bölüm biraz geç geldi kusura bakmayın bundan sonra geciktirmemeye çalışacağım iyi okumalar

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Yetimhanenin  bahçesinde benim yaşlarımda ki arkadaşlarımla oyun  oynuyoruz

"Emre beni yakalayamaz ki" diye bağırıyorum

Oda bana sinirli bakıyor bende kahkahalara boğuluyorum

Emre daha çok sinir oluyor . Sonra beni ebeliyor kahalarım duruyor bu sefer o gülmeye başlıyor ben kıp kırmızı oluyorum

Yetimhanedeyken en iyi anlaştığım kişide Emre zaten

Sonra bir adam geliyor benim koruyucu ailem olmak istiyor ben kabul etmek istemesemde o çok ısrar ediyor ben bir ailem olmasını çok istiyorum sonrada kabul ediyorum onunla birlikte yetimhaneden ayrılıyoruz

Beni kacaman bir eve getiroyor çok güzel bir ev benimle çok iyi anlaşıyor bana hiç kızmıyor bağırmıyor taki işleri kötüye gidiyor ben büyüyorum

Babam bu sefer bana şiddet uygulamaya başlıyor tam 5 yıl şiddete maruz kalıyorum

Küçük bir kıza insan nasıl el kaldırır nasıl vurur benim babam bana yapıyor

Gün geçtikce daha fazla canımı acıtmaya başlıyor " baba ne olur yapma" diyorum yalvarıyorum ama o genede yapıyor

Sonra arkadaşlarım  Tahir bana yardım ediyor 

Babamı polisler alıp götürüyor  bana  alev alev olan gözleriyle bakıyor sonra kulağıma eğilip
"  bir gün hapisten çıkacağım o zaman arkadaşların ve sen yaşayamayacaksın" korku dolu gözlerle ona bakıyorum babam gidiyor

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Gözlerimi açtığımda hala suyun içindeydim hızlı hızlı nefes almaya başladım yavaşca ayağa kalktım dalgalar beni kıyıya doğru sürüklemişti biraz suyun içinde yürüdükten sonra kıyıdaydım kendimi hemen yete attım canım acımıştı sessizce ağlamaya başladım daha çok ağlıyordum

Birkaç dakika geçtikten sonra yattığım yerden kalktım göz yaşlarımı sildim elmide sımsıkı tuttuğum çantamın fermuarını açtı hiçbirşeyim ıslanmamıştı hemen telefonumu aldım o da çalışıyordum

Kendimi ordan nasıl atmıştım bilmiyordum böyle bir şeye hayatta yapmazdım ama işin ucunda babama gitmek varsa kendimi daha başka yerdende atabilirdim ama şimdilik yeterdi

Telefonumu çantama koyarken elime bir bileklik geldi üstünde  "kardeşe Ecem" yazıyordu

Bilekliğe uzuzn uzun baktım sonrada hırçin dalgaların üstüne fırlattım biraz olsun rahatlamıştım

Burdan hemen ayrılmaya karar verdim çünkü çok fazla üşümüştüm

Çantamı sırtıma takıp kayalıklardan çıkmaya başladım

Bir 15 dakika sonra çıkmıştım şimdi nereye gidecektim bilmiyordum ama önce yurda gitmeliydim kıyafetlerimi almam gerekirdi onların yüzlerini bile görmek istemiyordum onlara gözükmeden gircektim yurda

Hızlı adımlarla yürümeye başladım çok üşüyordum insanlarda bana garip garip bakıyorlardı

Nihayet yurda gelmiştim  eşyalarımı alıp gidecektim nereye onu bilmiyordum yavaşça içeri girdim sonra da odaya girdim kimse yoktu sevinmiştim

Dolabımın kapağını açtım elime ilk gelen pantolon ve kazağımı aldım hemen üstümü değiştidim

Kıyafetlerimi valize koymaya başladım

Hazırdım bitmişti işim gidebilirdim hemen valizimi alıp yurdu terkettim artık bitmişti bitdaha asla buraya gelmeyecektim

Yürümeye başladım hızlı adımlarla yürüyordum hava kararmıştı ben de yorulmuştum

Bir park ın bankına oturup dinlenecektim hemen oturdum çok yorulmuşum

Ağlamak , bağırmak, haykırmak istiyordum ani bir kararla ayağa kalktım kayalıklara tekrardan gidecektim dilediğimce bağırıp dalgalara bakıcaktım

Ama karşımda gördüğüm kişiyle donup kalmıştım