FIRTINAM, FELAKETIM, HASRETIM.

Şimdi sıra Bende

Yeni düşlerim var mesela. Unutmak istiyorum. Bazen başımı alıp gitmek bazen kendimden vazgeçmek istiyorum. Sanki hayat beni lodosta okyanuslara savurdu. Çölde ki bir Kum tanesinden farksızım. Size daha dün başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Ama bunu yapmaya dahi gücüm yok. Kalbim sanki durmuş gibi . Hayat zaten durmuş. Gözlerimi kapatıyorum önce. Hayatı dinliyorum sonra. Kavga gürültü sürekli aşağılanan insanlar o kadar saçma hedefler var ki. Sanki ne için yaşadığımızı asıl amacımızı unutmuşuz. Sonra yavaş yavaş gözlerimi açıyorum. Değişen hiç bir şey yok. Her şey aynı hayat devam ediyor yine. Ben yaşasam da yaşamasam sa. Tek bir şey değişiyor. O da kişiler. Hayattayken degerimi bilmeyenler acaba ölünce de mi aynı kalacaklar bilmiyorum. Savruluyorum. Şimdi bir zaman makinesindeyim. Geçmişim geleceğim oturmuş birbirine bakıyorlar. Bense şaşkın şaşkın onlara bakıyorum. Ama bir tercih yapmam gerekiyor. Ya geçmişe sahip çıkacağım. Ya da geleceğe. Ama bir türlü karar veremiyorum. Her zaman olduğu gibi yine başkalarına danışmak zorundayım. Baştan alışmışım başkalarına bağlı olarak yaşamaya. Bir yanda umutlarım bir yanda pişmanlıklarım. Şimdi roller değişti. Artık onlar savaşıyor. Ben ise sadece onları izlemekle yetiniyorum. Sonra tekrar gözlerimi kapatıyorum. Şimdi uçuyorum. Kalbimden beynime doğru damarlarımın arasında yaptığım bir yolculuk bu. Meğer kalbimin sesini dinlediğim de ne kadar da cesurmuşum. Ancak ben bunu da şimdi yani iş işten geçtikten sonra fark ediyorum. Yolculuk bitmek üzere şu an beynimdeyim. Yani sözde bilimsel ve mantıklı olan aklımın içinde. Burası çok karışık. Kalbimin damarları gibi dümdüz değil burası. Bir çok karışık eğik damarlar var burada. Nasıl çıkacağımı bilmiyorum. Bu yüzden bu düşü de noktalıyorum. Ve yine bugün deyim. Ama şunu sen unutma. Ben unuttum. Sen kazanmadıysan oyun bitmemiş demektir.
...