Bugünde boy aynasının karşısında dağınık yüzüme bakarken buldum kendimi , buldum ki ne buldum !... Anlamsız bakışlar buldum, kararsızlık buldum , mutsuzluk buldum....Bugün Özgürle arkadaş grubumuzdan merveyle canın düğünü var ne tesadüf değil mi ? Bizim düğüne 2 gün kala Herneyse ! hazırlanmaya başlayayım ...Hafif bir makyaj yüzümdeki mutsuzluğu kapar sandım ,kapamadı ; Muttsuzluk bizde genetik ya ondandır ! dedim çatık kaşlarımla aynaya bakarken son olarak küpelerimi taktım artık hazırdım . Annem aralık olan kapıdan içer adımını attı
-Ooo aferin aferin , güzel olmuşsun
-Başarabildiysem ne mutlu bana
-Elindeki mutfak bezini savurarak ; Ne bu halin senin? Yüzünden düşen bin parça !
Cevap vermek için ağzımı açmıştım ki telefon çalmaya başladı, arayan Özgürdü.
-Anne Özgür arıyo .Gelince çaldırıcam demişti ,geldi heralde,ben bekletmiyim izninle , merak etme geç kalmayız.
ben kapıyı kapatırken o iyi eğlenceler demekteydi. oysa ki hiçbirşey eğelenceli filan değildi ! Merdivenlerden olabildiğnce yavaş indim kafamı ve yüzümü toparlamalıydım .Arabaya yaklaştıkça ayaklarım biraz daha geri geri gidiyordu anlam veremez hale gelmiştim yutkundum . Kapının kulubunu hafifçe çektim açılmıyordu . Kapının kilitli olması bana zaman kazandırmıştı .Özgürün başı diğer tarafa dönüktü ve benim geldiğimi fark etmemişti . Beni çaresizce bekleyen bu çocuğa baktım beni koşulsuzca seven, bekletmeyi sevmeyen bir insan olduğumu biliyordu fakat bu sefer az da olsa bekletmiştim onu 1 gram sinirlenmemişti , hiç , eli telefonuna uzandı , ne yapacağını merak ettim , birini mi arayacaktı , mesaj mı atacaktı? Ah evet telefonu kulağına götürdü , demek biriyyle konuşucaktı peki kim ile?? tüm düşünceler beynimde yıldırım hızıyla geçerken telefonum çalmaya başladı , birden irkildim Özgür kafasını çevirdi muhtemelen çalan zil sesini duydu , hızlıca telefonu kapattı ve hemen yerinden kalkarak yanıma geldi
- İyi misin? sağ kolumdan tutmuştu
-Gülümsemeye çalışarak İyiyim sadece, sana odaklanmışken birden telefonum çalınca korktum...
-Anladım hadi gidelim
Sanki gözleri bana takılmıştı birşey söyleyecek gibiydi söyleyemedi... Yutkundu , ön koltuğa oturduğum da tekrar bana döndü ve İyi misin diye sordu ...
İyi miydim? Kendime bile bu sorunun cevabını veremezken.... İyiym dedim kısa kesin ve net bir ifadeyle hafif bir iç çekti sanırım Özgür az da olsa telaşlanmıştı ellerini direksiyona koydu arabayı çalıştıracakmış gibi yaptı utangaç bir ifadeyle
-Çok güzel olmuşsun
- Teşekkür ederim , ama kabul ediniz bayım sizin kadar şık ve yakışıklı sayılmam bu gecede yanınızda sönük kalacağım... Gülümsedim , gülümsedi Arabaya yaydığım hastalıklı gergin ortam az da olsa gitmişti
- Öyle demeyin bayan , güzelliğiniz göz kamaştırıcı ...
Gülüştük sonrada ben yola daldım ...
-Heyecanlı mısın ?
-Masal ? Kafan nerede senin ?
-Ya özür dilerim yola dalmışım
-Ben sorumun cevabını istiyorum
-Kaşlarımı çattım Hangi soru?
-Heyecanlı mısın , diyorum dedi gülerek
- Heyecanlıyım tabi ama bugün bize bir prova gibi olacak gelinle damadı iyi izle
düğünün yapılacağı yere varmıştık Bizim grubun olduğu masaya karşılıklı oturduk pudra renkli upuzun bir masada karşılıklı oturuyorduk ...Nihayet gelin ve damatta teşrif edebildiler dedim ben içimden dedim sanıyordum meğerse sesli konuşmuşuz Selin hemen atladı
-Sizi de görücez Masal hanım
-Selin lütfen , zaten heyecanlanıyorum lütfen hatırlatma diyerek onu başımdan savuşturdum
Gelinle damat dansa başlamışlardı ve ardındanda genç çiftler teker teker pistte dizilmişlerdi
Bir tanem her daim hayatında kalma sözü versem
Tutabilir miyim? tutabilir miyim?
işte bu mısralar çalarken nedense özgürle göz göze gelmiştik o bana aşkla ,masumlukla , sevgiyle bakıyordu peki benim hastalıklı kalbim ona nereye kadar sevgi verebilirdi ?
Yeni bölüm için lütfen beğeni yapınız , yorumlarınızı bekliyorum...
