Destiny and I

Chapter 21.1 (secret and lies)

Ivan's POV

"itigil na natin yung pagiging alalay mo sa akin" sabi nya pa

"ba-bakit? dahil ba sa di ko sinabi sayo ang totoo?" tanong ko sa kanya

kakaumpisa pa nga lang nung deal namin eh tapos ititigil na nya? panu ko maibabalik yung dating kami kong balik na naman kami sa dati

yung pagiging matalik na mag kaaway T_T I want my old ADa back mamimiss ko nga yung mga lambing nya sa akin nung mga bata pa kami

yung tipong sa akin lang umiikot yung mundo nya

ganun din ako sa kanya

bata palang ako, alam kong siya na ang gusto kong makasama sa pag tanda ko

patatawanin ko siya pag malungkot sya

ako yung magbuhat sa kanya pag mirayuma na sya

ibibili ng gamot pag mahina tuhod

hays kay sarap isipin na kasama-tsk! lumalabas naman ang pagiging korny ko baka kasuhan ako ni Ms. Tony Gonzaga wala akong originality hehehee gaya gaya *^▁^*

"yan ba ang magpapaligaya sayo?" tanong ko sa kanya

"ou..."

shit parang tumigil sa pag ikot ang mundo ko dahil sa sagot nya

"gusto kong itigil na natin yung deal ivan dahil pinatawad na kita" nakangiting sabi nya pa

.*^▁^*

"talaga?" di makapaniwalang tanong ko sa kanya

"ou bakit ayaw mo edi wag magkagalit na ulit tayo"

"to naman di na mabiro" nakangiti pading sabi ko sa kanya

"hep pero sa isang condition" sabi nya

sh*t ano na naman kaya to

"No more lies and more secrets okay" sabi nya pa

"sige ba" sabi ko sa kanya

ano aamin naba ako? no more secrets daw oh *^▁^*

"sige ikwento muna"

"ang alin?" naguguluhang tanong ko sa kanya

"lahat lahat ng nang yari sa buhay mo"

"ah yun ba,"

"ano ayaw mo? edi wag" mataray na sabi nya tapos umaktong aalis

"wait to naman masyadong high" sabay hila sa kanya at pinaupo ko sya ulit

Flashback

Third Person's POV

nasa bahay ngayon si ivan sa kwarto nya to be exact dahil nagpaplano siya ng pwede nyang ipan regalo sa bestfriend nya at sa taong mahal nya

malapit na kasi ang birthday ni destiny

pero hanggang ngayon ay wala pa din siyang maisip

waah wala padin akong maisip na ipanregalo ko sa destiny ko- frustrated na sabi ni ivan

aha tama papatulong nalng ako kay mommy kong ano ang magandang ipanregalo kay destiny- sabi nya pa sa sarili nya

agad naman siyang pumunta sa kwarto ng mommy nya pero walang tao sa loob ng kwarto nito

kaya napagpasyahan nyang bumaba at baka nasa garden lng yung mommy niya

pero habang nasa hagdan siya ay bigla nalang nanikip yung dibdib nya

parati nya naramdaman ito nuon pero binalewala nya lang dahil di naman ganun kasakit di gaya ngayon

lintik bakit bigla naman naninikip ting puso ko eh wala naman sa bahay namin yung destiny ko- sabi ni ivan sa isip nya

"mom-" tawag ni ivan sa mommy nya habang namimilipit sa sakit

"oh my god baby boy what happen? are you okay?" natatarantang tanong ng mommy niya

pero di na niya makuhang sumagot pa dahil hinimatay na siya

~hospital~

nagising nalang si ivan at puro puti yung nakita nya

"mom?" gising ni ivan sa mommy nya na nakatulog sa pag babantay sa kanya

"thank god" masayang sabi ng mommy ni ivan at maluhang niyakap namn sya nito

"mom please dont tell destiny about what happen to me" paki usap ng batang si ivan

"but ivan its her right to know because she is your bestfriend" sabi ng mommy nya pa sa kanya

"kaya nga mom ayaw kong makitang nag alala siya para sa akin, di naman malala yung karamdaman ko diba mom? gagaling naman po ako dba?" tanong nya pa sa mommy nya

pero hindi ng salita yung mommy nya sa halip ay umiyak nlng ito at niyakap ulit siya

"please" nagmamaka awang sabi ni ivan

"okay fine-"

"thanks mom" tuwang tuwa na sabi ni ivan sa mommy nya

"but in one condition"

"okay what is it mom?" nakangiti pading tanong ni ivan

"sa america ka magpagamot dahil mas advance yung technology dun"

pagkarinig ni ivan nun ay biglang nawala yung ngiti nya

"aalis tayo dito? pero panu si destiny mom? malapit na birthday nya" naiiyak na sabi ni ivan

"dba gusto mong gumaling dahil ayaw mong mag alala si yannie sayo?" tanong ng mommy nya sa kanya

.tumango naman si ivan bilang sagot

at dahil na gegets na ni ivan yung gustong iparating ng mommy niya ay wala na siyang ibang choice kundi ang iwan ang destiny niya

~End of flashback~

"eh bakit di mo sinabi sa akin?" tanong ni destiny sa akin

"tsk! kulit din ng lahi mo destiny eh no AYAW KO NGA NA MAG ALALA KA SA AKIN"

"eh bakit ayaw mong mag alala ako sayo?" tanong nya pa

"eh kasi kaibigan ki~" di ko na matapos tapos yung sasabihin ko dahil nagsalita agad siya

"yun na nga eh  magkaibigan tayo pero ayaw ming mag alala ako sayo ang gulo mo din eh no"

"pwede ba patapusin mo muna ako ayaw kong mag alala ka sa akin dahil kahit nuon pa man ay Mahal na kita" naiinis na sigaw ko sa kanya

----------------------

pls dont foget to VOTE COMMENT and be a FAN

teykyow ♥♥♥