[녤윙]My Enemy becomes My Boyfriend [Dream Series#2]

Chapter Five

DANIEL'S POV

Lately I've been thinking about Jihoon. Hindi ko alam kung bakit pero sa tuwing nakikita ko sya my heart would skip a beat. Hindi ko muna papansinin kung ano man ang nararamdaman ko sa kanya. It's just weird.

Hayy. Buti naman at pinatawad na ako ni Woojin/ Blue.

Naka-upo ako ngayon sa upuan ko. Katabi ko si Jihoon. Whenever I look at him, napapangiti nalang ako bigla. I just don't know why.

Ahhh. I want to talk to him. Kinalbit ko sya. He look at me with a confused face.

"Labas tayo.."

"Eh? Nakikita mong nagtuturo si Ma'am." sagot nya sabay turo kay Ma'am Ji Hyo.

"Alam ko. Pero hindi ka rin naman nakikinig.."

He just look at me.

"Saan ba?" he asked habang inaayos yung uniform nya.

"Sa Cafeteria.." Tumango lang sya at itinaas nya yung kanan nyang kamay.

"Yes, Mr.Park?" Ma'am asked.

"Ma'am masakit po ang tyan ni Daniel. May I bring him to the clinic?" sagot ni Jihoon at napatingin ako bigla sa kanya.

What the?! yan talaga dahilan nya?

Napatingin naman sa akin si Ma'am at syempre nag-act ako na masakit ang tyan ko.
"Okay, then. Take care of him. If okay na sya, You two can come back here." nakangiting sabi ni Ma'am.

I saw Jihoon smile at napangiti rin ako pero hindi yung sobrang lawak na ngiti baka mapansin ni ma'am, hindi na kami payagang lumabas.

"Tara na." after he said that, inalalayan nya akong maglakad papalabas ng room. When he hold my hand and there again, yung puso ko bumilis yung tibok. I don't know what's happening to me.

Pagkarating namin sa hallway ay binitawan na nya ako at nginitian ko lang sya. Dumeretso kami sa Cafeteria. Pagkarating namin doon ay wala manlang studyante. Kami lang ni Jihoon.

Umorder na kami ng pagkain at umupo.

"야!"

"What?"

"Yung dahilan mo kanina.mwala ba talagang iba at yun pa?!"

"E sa wala na nga akong maisip na iba. Yun lang talaga pumasok sa isip ko at buti naman effective." nakangiting sagot nya. Yun na naman yung ngiti nyang yun. Napangiti rin ako.

"Ba't mo pala naisipang pumunta dito?" tanong nya sabay subo ng pagkain.

"It's just, Ang boring kasi doon at tsaka hindi ako nakakain kanina ng maayos.."

"Ah. Kaya pala. Well, ako nagugutom rin ako.."

What?! eh kakakain nya lang kanina sa Mc Do. Ang dami pa nun.

"Don't look at me like that. Alam ko kung anong iniisip mo na I'm a big eater. Pero, sige. Sasabihin ko sayo na, Oo, kain ako ng kain.."

"Wala naman akong sinasabi ah!"

"Kahit na. Kung makatingin ka, grabe eh!" pasigaw na sabi nya.

"Aish! Oo na nga!" I said while raising my two hands, sign na ayaw ko na makipagtalo. Tumawa lang sya. I think the world stop nung tumawa sya. It's like his laugh makes my day. ababaliw na ata ako.

"Balik na tayo sa classroom.." sabi ni Jihoon at tumayo na sa upuan. Kakatapos lang naming kumain.

"Sige.." I answered.