Not His Property

Chapter 5

"Oh shit!" Napamura na lamang siya dahil sa pag-bangga ko sakanya. Worst, nabasa pa yung phone niya at nalaglag sa sahig ng Coffe shop.

"S-sorry.." sabi ko at akmang hahakbang nako papunta sa pintuan ng Coffe Shop.

"Sorry? Look, nasira yung phone ko at nabasag pa yung screen at nabasa pa yung T-shirt ko!" Sabay turo sa t-shirt niya.

"Sorry talaga. Nagmamadali lang ako.." sabi ko sakanya at aalis na sana ako dun pero hinawakan niya ang braso ko.

"Wait, you look familiar. Have we met?" Sabi niya at bigla siya'ng napaisip. "Ah,ikaw yung nakabangga ko sa university, right?"

"H-huh? A-ah, oo ako nga yun. Aalis nako nagmamadali talaga ako." Bakit di ko siya namukhaan agad. Pag di niya talaga ako paalisin dito, susuntukin ko na talaga 'to. And wait? Ba't naging mabait ako sakanya? Arrrhg!

Napansin ko na ang mga Empleyado sa Coffe Shop ay di mapakali na nakatingin sa 'min. At yung lalake na mukhang Manager dito ay lumapit na sa 'min.

"Sir. Ok lang po ba kayo? Ano po ba ang nangyari sir?" Sabi 'nung manager na lumapit sa 'min. At teka, Sir? Kala ko ba manager siya dito at bakit sir ang tawag niya sa lalake'ng 'to. Hayst. Alangan naman na Manong ang itawag niya? Zem nga naman.

Nakatingin sa'kin ang manager ng Coffe Shop at ang sama pa ng tingin. What?

"Ikaw! Ikaw ba ang maygawa nito!?" Sabay turo sa nakakalat na juice sa sahig at pati narin sa lalake'ng nakabangga ko. "Sir Zachden, ipapadampot ko na po siya sa guard palabas." Tatawagin na sana niya yung guard pero di niya natuloy.

"No, hayaan mo siya." Sabi ni Zachden. Yun ata yung pangalan niya, narinig ko lang sa manager eh.

"Diba nagmamadali ka? Ihahatid na kita, wala masyado'ng dumadaan na taxi dito, mahirap na maraming masasama'ng tao ngayon" Sabi niya ng nakangiti at lumabas na ng Coffe Shop.

Pagkalabas ko ng Coffe Shop naabutan ko siya'ng nakatayo sa gilid ng sasakyan niya na  nasa harap ng Coffe Shop at nakapamulsa.

Nagdadalawa'ng isip akong sumakay. Pano kung may gagawin siya sakin? Di ko pa naman siya kilala.

Pinagbuksan niya ako ng pintuan at sinenyasan na pumasok doon.

Bigla na lamang siya'ng natawa. "Trust me. Wala ako'ng gagawing masama sayo."

Liliko na sana ako para sundin yung sinabi ng Cashier pero bigla ako'ng natigilan.

"Ayaw 'mong pumasok? Well, you have to choose, papasok ka o babayaran mo ang nasira kong cellphone at nabasa kong damit. Di na makukuha yung mantsa sa damit kahit lagyan mo pa ng 100 na zonrox." Bigla ako'ng napaharap sakanya.

"Then,babayaran ko nalang yung cellphone mo at damit. How much is it?" Sabi ko sakanya at kinuha ang wallet ko sa bag.

"The cellphone is worth 90,000 and the t-shirt is 30,000." Sabi niya habang sinusuklay yung buhok niya gamit mga daliri niya.

Wait, 90,000 plus 30,000 equals 120,000. What the!? May 10,000 lang ako sa wallet ko, pano ko mababayaran yun!?
Ayoko'ng humingi ng ganun kalaki na pera kay mama, baka magtaka yun kung san ko gagamitin ang pera!.

Ok zem, relax! Sasakay ako o babayaran 'ko? Aish! Sasakay na nga lang ako.

"Tss. Forget about it, sasakay nalang ako jan." Sabay turo sa sasakyan niya.

-----

End of chapter 5