Twø Siđes OF Å Sțorÿ

///5///

တစ္​လွမ္​းလွမ္​းလိုက္​တိုင္​း နစ္​ဝင္​သြားတဲ့ ခံစားခ်က္​​ေလးကို အာရံုစိုက္​ခံစားရင္​း
ကမ္​း​ေျခတစ္​​ေလွ်ာက္​ ဟိုဟိုဒီဒီ​ေလွ်ာက္​​ေနမိသည္​....

မနက္​ျဖန္​ဆိုရင္​ ​ေက​်ာင္​းျပန္​တက္​ရ​ေတာ့မွာမို႔
ဒီ​ေန႔က အားလပ္​ရက္​႐ွည္​ရဲ႕.. ​ေနာက္​ဆံုး​ေသာရက္​ပင္​...

မျပန္​ခ်င္​ပါ...
ပင္​လယ္​ကို သ​ေဘာက်သည္​ဆိုတာထက္​...
ပင္​လယ္​ကို လြမ္​း​ေနခဲ့မည္​ဆိုတာထက္​...
တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ကို တမ္​းတ​ေနရမည္​ကို
ႀကိဳ္သိ​ေန၍ပင္​ သူပို၍ မျပန္​ခ်င္​ပါ...

​ေစာင္​့​ေမွ်ာ္​တမ္​းတ​ေနရျခင္​း ဆို​ေသာ ခံစားခ်က္​က ထင္​ထားတာထက္​ ပိုၿပီး ခံစားရခက္​သည္​ကို သူ​ေကာင္​း​ေကာင္​းႀကီးသိပါသည္​...

ထပ္​၍.. ထပ္​၍...
မည္​သူ႔ကို မွ မလြမ္​းခ်င္​​ေတာ့ပါ...

ပင္​လယ္​ျပာကိုျဖတ္​တိုက္​လာ​ေသာ ​ေလႏု​ေအး၏ အရသာကို ခံစားရင္​း
ဦးတည္​ခ်က္​မဲ့ စြာ ဆက္​​ေလွ်ာက္​​ေနမိသည္​...

​ေတြ႔ခ်င္​တယ္​...

လက္​​ေကာက္​ဝတ္​မွာ​ေနရာယူထားတဲ့
Handchain ​ေလးကိုၾကည္​့လိုက္​
ပင္​လယ္​ျပာကို​ေငးလိုက္​.. သက္​ျပင္​းခပ္​သာသာခ်လိုက္​....

အနည္​းဆံုး​ေတာ့.. အနည္​းဆံုး​ေတာ့
ႏုွတ္​ဆက္​သြားသင္​့သည္​ပဲ​ေလ...

စိတ္​ကို ဒံုးဒံုးခ်ၿပီး လူသူ႐ွင္​းတဲ့ ​ေက်ာက္​​ေဆာင္​​ေတြၾကားထဲ ခပ္​သြက္​သြက္​​ေျပးလိုက္​သည္​...

​ေက်ာက္​​ေဆာင္​ႏွစ္​ခုၾကား ကိုယ္​ကို ျမဳပ္​​ေန​ေအာင္​ ​ေနရာယူလိုက္​ၿပီး ​ေဘးပတ္​ဝန္​းက်င္​ကို တစ္​ခ်က္​ၾကည္​့ကာ
လက္​က handchain​ေလးကို အသာအယာ ထိ​ေတြ႔ပြတ္​သပ္​လိုက္​သည္​....

/လြမ္​းတယ္​ Han /

စကၠန္​႔အနည္​းငယ္​အၾကာ
လိႈင္​းတံပိုးတို႔ႏွင္​့အတူ ခပ္​ဝါးဝါးျမင္​လိုက္​ရ​ေသာ
​ေငြမွင္​​ေရာင္​ အၿမီး႐ွည္​....

ကိုက္​၂၀ အကြာအ​ေဝး​ေလာက္​အ​ေရာက္​ တျဖည္​းျဖည္​း​ေရထဲမွ ​ေပၚလာပါ​ေသာ သူ...