Adı Bende Saklı

5. Bölüm

Dün aptallığım üzerimdeydi. Az kalsın benim yüzümden ablam ölüyordu ve ben de katil olacaktım ayrıca bu vicdan acısıyla yasayamazdım.

Irmak böyle seylere gelemezdi vücudu çok nadirdi ve küçücük bir seyden çok korkup bayilabilir onun için üzülüyorum yine ikinci defa anlamı az kalsın yine ben öldürüyordum bu olay bir daha olursa onun hayatı değişebilir hatta artık yaşayacak hayati da kalmazdı. Çünkü kalpten gidebilir veya kriz geçirebilirdi.

Doktor aynen şöyle demişti

-Bu saka yüzünden kız ölüyordu sakın bir daha ona boyle korkutucu sakalar yapmayın çünkü önceden boyle bir şey daha yaşandı değil mi ? Bizde cevap vermistik

-Evet dedik ve doktor sözüne devam etti.

Çünkü bu tür olaylar Dünya da çok az kişi de gözleniyor ama bu şey bir tur kriz gibi bir-iki defa olursa bir şey olmaz ama üçüncü kez yaşanırsa bu sefer durum ciddilesir yani ölüme kadar gider ve çok büyük seylere yol açabilir hatta küçük bir hatayla, bir yanlışla olabilir. İkinci defa da oldugu için son bir şansınız bir daha olursa bence hastaya veda etmeniz gerekecek o yuzden de çok dikkatli olmalısınız dedi ve sonra da gitmişti.

Ben ilk önce çok dikkate almiyordum sadece oyun amaçlı ve gulelim diye saka yapıyordum ama su an farkına vardım ki çok büyük şeyler olabilirmiş o yüzden ablama konuşurken bile dikkat etmeliyim ve bir daha bu hataya düşüp ablamin canını ben almamaliyim ve onun hayattan koparmamaliyim. Çünkü o da benim bir parcam eger giderse puzzle parçaları gibi dagilirim.

Her şeyi toplarim ama hepsi bir arada olmaz ve küçük bir parca olmazsa puzzle tamamlanmaz yarım kalır ve bu eksiklik diğer parçaların da dağılmasına ve birleşmemesine neden olur. Bunların yaşanmaması icin elimden gelen her şeyi yapacağım.

Irmak evdeydi ve en son odasına yatirmistim. Bir an doktorun söyledikleri aklıma gelmişti onun nasıl olduğuna bakmak için odasına gitmek istiyordum ama bur andan da ona rahatsızlık vermek istemiyordum o yüzden simdilik onun yanina gitmemeyi tercih ettim ve dünden beri yorgundum o yüzden ablam kalkana kadar uyumaya çalıştım ve yatağa uzandım.

1-2 saat sonra

Kollarimi kaldırarak esnedim ve bir an kulaklarımda gürültülü bir ses sanki kafamda biri davul çalıyordu. Ayy en nefret ettiğim şey "ben uyurken birinin beni uyandırması" çok sinir olurdum ve oldum da ve sonra oflayarak puflayarak gözlerimi açtım sonra söylenmeye başladım.

-Kim beni uyandırır

-Beenn!!

-Kimsin sen dedim ve gozlerim su an tamamen açıktı ki karşımda birini görünce irkildim ve kalkarak kendimi yatağın içine çekmiştim çünkü karsimda birisi ve elinde de bir şey ve ben de ona sordum

-Irmak sen misin?

-Evet benim

-Ne yapıyorsun ki basımda

-Ben mi?

-Evet sen

-Seni uyandırıyorum

-Nasıl?

-Bununla diyerek elindeki şeyi bana gösterdi ve ben de ona soru sormaya devam ettim.

-Ne o?

-Davul!! Bunu da mi unuttun dedi ve ben de içimden

-Ablam kafayı yedi dedim ve bir tebessüm attım sonra devam ettim