Fly Me To Your World (On Going)

Kabanata 5

Hey again readers! And congratulations to us!! Haha from #46 to #44. Anyways, chapter 5 is here. Enjoy😘

-------------------------------------------------------------

So kaya pala, naiintindihan ko na yong lahat.

"And Bella, I forgot to tell you that, someone is waiting for you downstairs." dagdag ni Tita Felicita.

Not now please! Layas ka na kung sino ka man! Hayyy. At kaya wala akong choice, lumabas nalang ako sa bahay at inabangan kung sino talaga yong nasa labas.

SHOCKS!!!!!! SI RENATO? BAKIT ALAM NIYA NA NANDITO AKO?

"Binibini! Maayong gabie." sabi niya habang nakangiti sa akin diretso sa mga mata ko.

Kaya inawasan ko nalang yong tingin niya sa akin.

"Maayong gabie pod." dagdag ko pa. Oh diba? Bisaya? Haha.

"Bakit ka ba nandito? Bakit alam mong nandito ako? Ano ba ang pakay mo dito?" sunod sunod kong tanong sa kanya.

"Binisita lang kita binibini, hindi pa pwedeng bisitahin? Manliligaw ako diba?" pang asar niya sa akin.

Oo nga pala, manliligaw nga siya. This is something new and it feels so awkward! Ughh!

Bigla niya akong hinila at parang bumagal ang ikot ng mundo at ang aking mga mata ay nakatingin lang sa kanya. Parang nasa heaven ako ngayon! Lord help me naman oh!

Di ko nalang namalayan na napatigil na pala kami sa pagtakbo at yong mga mata ko, nakatingin pa rin sa kanya. Bigla siya nag snap sa harapan ng mukha at dahil don nagising ako sa realidad.

"Ayos ka lang binibini? Namumula ang iyong mga pisngi eh." tanong niya sa akin pero pag marinig mo, para na siyang asar.

"Ano ba yang sinasabi mo? Hindi noh! Tumakbo kaya tayo. Tsk."

"Sige, kalimutan nalang natin iyon." sabi niya habang nakatingin diretso sa aking mga mata.

"Ang mas importante, ang nandito ka sa tabi ko." dagdag pa niya habang tinitigan pa rin niya ako diretso sa mga mata ko.

Oo nga pala, nandito kami ngayon sa ilalim ng isang narra tree. Like guys, first time in the personal history ko ito na makakita nito. Okay, continue. So yeah, nasa ilalim nga kami ng isang narra tree habang tumitingin sa mga bituin at buwan.

"Sige, habang nandito tayo ngayon, tuturuan kita ng iba ang mga salita na Bisaya." sabi niya habang nakangiti sa akin.

"Sige." sagot ko sa kanya.

"Magbigay ka nalang ng salitang tagalog tapos sabihin ko iyon sa Bisaya." dagdag pa niya.

"Ano ba yong 'mahal ko ang aking ina'? Tanong ko sa kanya.

"Gimahal nako ang akong inahan." trabslate niya.

Ahh so yon pala yon. So, there's a chance na marunong rin siguro si mommy mag Bisaya.

"Ito naman, 'pagod na ako'." sabi ko.

"Gikapoy nako." translate uli niya.

Ganda naman ng Bisaya, parang naiinlove na nga ako sa dialect na ito.

"Halika binibini, punta tayo simbahan."

Parang layo naman yon. Bahala na nga. Nagsisimula na siyang maglakad habang ako, nagsusunod lang sa kanua na parang aso na naghihintay ng pagkain.

Bigla niyang hinawakan yong kamay ko at inakbayan pa niya ako. Kaya nagulat ako sa mga dumadamoves niya. Man!!!! Nagpatuloy kami sa paglakad hanggang sa umabot kami sa tapat ng simbahan. Hinila niya ako tapos nagkasabay kaming pumasok sa simbahan. Umabot kami sa harapan ng altar. Humarap siya sa akin at yong mga tingin na nagho-hope talaga siya na mag ye-yes ako sa kanya.