De eerste Hungergames

Het is rustig in District 4. ik zit aan de waterkant naar de vissers te kijken en probeer een beetje te ontspannen. De oorlog is eindelijk voorbij. In die tijd ben ik mijn Vader, oudste zus en een van mijn beste vrienden verloren. Ik probeer mijn tranen binnen te houden, maar het lukt niet. Een voor een druppelen ze het meer in. ondanks de vreselijke oorlog lijkt alles hier dood normaal. De vissers zijn aan het vissen, de kinderen spelen spelletjes en de vrouwen maken het eten. Ik dacht alleen dat er nu wel wat minder vredesbewakers zouden zijn. De mannen in witte pakken lopen overal. 'Lizz' hoor ik achter me. Ik kijk om. mijn Broer Jayden komt aanrennen. De president heeft een aankondiging. Ik kom overeind en loop mijn broer op blote voeten achterna.

Mijn moeder en kleine zusje zitten samen op de bank. Jayden en ik komen ernaast zitten, benieuwd naar wat de president te zeggen heeft. Met zijn allen staren we naar het geprojecteerde beeld.

Beste inwoners van Panem,

Tot onze grote blijdschap is de grote opstand voorbij. We kunnen allemaal opnieuw beginnen, het land weer opbouwen, Familiebanden weer herstellen, graven bezoeken van gesneuvelden. Maar vrijheid heeft een prijs. Niemand wil dat er weer zo'n grote opstand komt dat alles weer instort.

Daarom stel ik, President van Panem, voor om een nieuwe wet in te stellen. Deze wet gaat als het volgt; elk jaar wordt er uit elk district een jongen en een meisje gekozen tussen de 12 en de 18. Deze zullen naar een publieke Arena worden gebracht om daar te vechten tot er slechts 1 overblijft.

de hele toespraak hadden wij sprakeloos zitten luisteren, maar nu vallen onze monden open. 'bedoelt hij echt dat de rest dood gaat' vraagt Jayden bang' Hij krijgt geen antwoord.

dit schouwspel zal van af nu bekent staan als       de Hungergames,

de eerste boetedoening, waarbij de jongens en meisjes gekozen zullen worden zal over 2 weken plaats vinden

zwart beeld. Niemand durft iets te zeggen. Ik ren de kamer uit. Naar de haven, in het water, onder de stijger, ik wil nu even niet gevonden  kunnen worden. Je kan het meer bijna dieper zien worden door mijn tranen. Wat als ik gekozen wordt? Wat als iemand die ik ken gekozen wordt?Maak ik enige kans? Hoe kom ik dan snel aan eten en drinken?

Natuurlijk weet ik ook dat de kans heel klein is dat ik gekozen wordt, maar hij bestaat. Ik hoor iemand lopen over de stijger. Ik duik onder water en zwem eronder uit. ooit is er iemand door de stijger heen gevallen. ik zwem ongezien naar het strandje en ben verlost van de huilende stemmen uit district 4.

AAhhh, ik schrik wakker uit een nachtmerrie. Een nachtmerrie vol met bloed. Wapens vlogen alle kanten op , Net als mijn hoofd. 

de Boete is al over een week en ik heb elke nacht nachtmerries over de Hungergames. Ik ben zo Bang. Jayden komt mijn kamer binnen. Zonder te kloppen. Normaal zou ik nu heel boos worden maar het dringt niet eens tot me door.

DE BOETE

Mijn haar zit in een lange vlecht. Ik draag een gebloemde jurk tot mijn knieen. Ik heb mijn moeders hakken aan, maar die zijn veel te groot. Kort samengevat: ik zie er niet uit.

We lopen in een grote optocht naar de vismarkt. Ik loop naast Jayden en een meisje dat ik niet ken. We worden opgestelt in grote rijen , jongens gescheiden van de meisjes. Hoe ouder hoe verder naar achteren. Ik moest helemaal achterom kijken om Jayden te zien.Een deftig geklede vrouw komt het plein op lopen. 

'Welkom, Welkom, Welkom. Fijne Hungergames!!

We gaan vandaag de tributen kiezen die hard zullen vechten om dit spelletje te winnen!'

spelletje; denk ik, noem dat maar een spelletje!

'Dames eerst!' De mevrouw loopt naar een soort vissenkom met allemaal kaartjes erin. ze steekt haar hand erin en kiest nauwkeurig een kaartje uit. Met dit kaartje loopt ze naar de microfoon. 'Lizz Periculum!' Er komt een brok in mijn keel. Ik droom, dat moet wel!! Vredesbewakers komen me uit de menigte plukken. Eenmaal op het podium zie ik mijn broer flauwvallen. Ik kan nog net mijn tranen binnenhouden. Ik wil er niet uitzien als een watje.

'En nu, de jongens!'zegt de Dame. Ze loopt nu naar de andere kant pakt een kaartje en loopt weer terug. ' Nou dat is toevallig!, Jayden Periculum!' Voor ik het weet staan we samen op het podium

Hoi allemaal,

Willen jullie weten hoe het verder gaat met Jayden en Lizz?

Morgen schrijf ik door!!!

Reacties zijn altijd welkom!!

ook als ze negatief zijn, ik wil weten wat ik beter kan doen!!!

xxx- JojoLove7