De eerste Hungergames

Jungle

Ik werd wakker van het volkslied. Dat was lang geleden! Ik kroop overeind en keek naar de lucht.

District 1, huh!?

Rose???? Is ze dood?? Ik dacht dat ze nooit dood zou gaan!!

Ik maakte jayden wakker. ' rose is dood!!'

Hij keek naar de lucht. Er kwamen een aantal kinderen voorbij die we niet kenden.

Totdat district twaalf langskwam. Wale...

Hij keek dapper op het plaatje. Hij keek alsof hij wilde zeggen: ik heb gevochten voor mijn leven, maar het leven niet voor mij. Ik kreeg tranen in mijn ogen.

Ik kende wale niet goed, maar ik weet dat hij veel betekende voor jessie. Wacht, Jessie is nu alleen!! Ze zal wel bang zijn, alleen in de jungle...

Het was helemaal stil. We wisten allebei niet goed wat we moesten zeggen...

Na een tijdje viel ik weer in slaap.

De volgende dag liepen we vol goede moed weer de jungle in.

Onderweg vonden we twee bananen en een mango. Mmmm, ik had echt honger...

Ook kwamen we langs twee meertjes. Daar hebben we onze bidonnnen gevuld.

We hoorden die dag geen kanonnen, Jessie leefde nog.

We hebben amper pauze gehouden, alleen even bij de meertjes. De arena is echt reusachtig!!!

Pas toen de zon onder ging zijn we gaan zitten om uitterusten.

Ik hield eerst de wacht.

Ik vroeg me af hoe het met Jessie ging.

Het leek alsof ik daar twee seconden zat en Jayden schudde me al weer aan dat ik kan gaan slapen.

Ik viel als een blok in slaap.