PROLOGUE…
Uso na ngayon ang mga single mom’s
Mga dalaga palang ay may anak na.
Mga magulang nalang ang kasama sa pagpapalaki sa kanilang anak.
At isa ako sa kanila…
PERO ang pinagkaiba lang namin ay hindi tanggap ng dad ko ang anak ko at dahil doon itinakwil na nya ako.
Sino ba namang magulang ang matutuwa kung ang isang kagaya ko ay nabuntis ng kung sino lang?
Isang matalinong estudyante…
Isang masunurin na anak..
Anak ng isang mayaman at kilalang tao sa bansa..
Isang mahinhin na babae..
Pero ano?
Nabuntis lang ng kung sino!!
Walang matutuwa! Wala diba?
PERO naiinggit ako dahil yung iba tanggap sila ng mga magulang nila..e ako?
HINDI! Si Mom nalang ang nakukunan ko ng lakas.
Wala na ngang tatay ang anak ko tinakwil pa ako ng dad ko..
I pity myself…
Pero wala naman magagawa kung kakaawaan ko ang sarili ko.Hindi ako susuko sa mga pagsubok sa buhay ko alam ko naman na malalagpasan ko ang lahat ng ito lalo na kasama ko ang anak ko..
3 years na ang anak ko, 21 years old na ako at naka graduate na ako sa college sa sariling sikap ko at sa patagong tulong ng mom ko.
Pero dahil nalaman ni dad na tinutulungan ako ni mom nagalit ito kay mom kaya pinagbawalan na kami magkita ni mom kahit na patago, grabe! Hindi ko mapigilang masaktan dahil sa mga ginagawa ni dad, feeling ko napakasama ko para gawin yun sa akin ni dad…
Kaya ngayon ang problema ko ay ang matinong trabaho para sa anak ko...
>Read...if you like it you can vote... i dont need your vote i just need a reader that will appreciate my works..hope you like it..
