HEARTLESS

[ အ ပိုင္​း (၈) ]

မလွမ္​းမကမ္​းမွာ ရပ္​ထားတဲ့ကားကို မသိမသာလွမ္​း
လွမ္​းၾကၫ္​့ကာ အကဲခတ္​​ေနရသည္​။အ​ေၾကာင္​းကား
ကား​ေပၚမွာ ကြၽန္​​ေတာ္​လက္​ထပ္​ရ​ေတာ့မည္​့
'အိုဆယ္​ဟြန္း´ ဆို​ေသာလူႀကီး႐ွိ​ေနသည္​​ေၾကာင္​့။
​​ေက်ာင္​း လႊတ္​ခ်ိန္​ျဖစ္​​ေန​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ကား​ေပၚ
မနက္​​ေသးဘဲ ​ေက်ာင္​းဝနားမွာ ဆိုမီ ၊ ဘတ္​ဟြန္​းတို႔
နဲ႔အတူစကားရပ္​​ေျပာ​ေနျခင္​း ။ လူႀကီးတ​ေယာက္​
ကြၽန​္​​ေတာ္​့အ​ေပၚ သဝန္​တိူျခင္​း႐ွိ၊မ႐ွိ စမ္​းသပ္​ၾကည္​့
ခ်င္​တာ​ေၾကာင္​့ပင္​။ ဆိုမီ ဆိုတာက အတန္​းထဲက
မိန္​းက​ေလး။ ခ်စ္​စရာ​ေကာင္​းလြန္​းတဲ့ဆိုမီက ဆံပင္​
​ကိုႏွစ္​ဖက္​​ခြဲစီးထားကာ နီနီရဲရဲပါးမို႔မို႔​ေလးနဲ႔ မ်က္​လံုး
​ေလး​ေတြပိတ္​သြား​ေအာင္​ရယ္​​ေမာရင္​း ကြၽန္​​​ေတာ္​့
အနားမွာ မတ္​တပ္​ရပ္​​ေနသည္​။ ဆိုမီကိုအခုလိုအနား
​ေခၚထားၿပီး ဟိုလူႀကီးသဝန္​တို​ေအာင္​လုပ္​​ေနတာက
ဘတ္​ဟြန္​းရဲ႕အၾကံပင္​။ဆိုမီကိုလဲ အကူညီ​​ေတာင္​းထား
ရ​ေသးသည္​။

ကားထဲက လူႀကီးကလဲ တခ်က္​တခ်က္​ လွမ္​း​ေတာ့
ၾကည္​့​ေနသား ။ ​ေျပာစရာစကားမ႐ွိ ႐ွာၾကံ​ေျပာၾကရင္​း
မိနစ္​ႏွစ္​ဆယ္​တိတိ အခ်ိန္​ဆြဲမတ္​တပ္​ရပ္​​ေနလိုက္​
သည္​။ဟိုလူႀကီးကလဲ စိတ္​႐ွည္​႐ွည္​နဲ႔ ​ေစာင္​့​ေနသား။

" အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​ရင္​ ဖုန္​းဆက္​​ေနာ္​ ၊ ငါလဲအ​ေျခအ​ေန
​ေလးသိခ်င္​လို႔"

ဘတ္​ဟြန္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​့အားမသိမသာ မ်က္​စပစ္​ျပ
ရင္​း ဟိုလူႀကီးဘက္​ကိုလဲ လွမ္​းႏူတ္​ဆက္​လိုက္​ၿပီး
ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔ ဆိုမီသာက်န္​ခဲ့
​ေတာ့သည္​။ ငါးမိနစ္​​ေလာက္​အခ်ိန္​ထပ္​ျဖဳန္​းလိုက္​
သည္​။ ဟိုလူႀကီးစိတ္​တို​ေနပါ​ေလစ။ ကားတံခါးကို
ဆြဲဖြင္​့လိုက္​ၿပီးဝင္​ခါနီးမွ ဆိုမီက လက္​မနဲ႔လက္​သန္​း
​ေလး​ေထာင္​ကာဖုန္​းဆက္​မယ္​လို႔ တမင္​လွမ္​း​ေျပာ​
​ေပးလာသည္​။

"ညက်ရင္​ ဖုန္​းဆက္​မယ္​​ေနာ္​"

ဆိုမီရဲ႕အၾကံကိုသိ​ေလ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ျပံဳးကာ​ေခါင္​း
ညိတ္​ျပလိုက္​​ေတာ့သည္​။ ​ေတာ္​လိုက္​တဲ့ ဆိုမီ။
ကားထဲဝင္​ထိုင္​ခါးပတ္​ပတ္​ၿပီး​ေတာ့ ကားက​ေမာင္​း
ထြက္​လာခဲ့သည္​။ တိတ္​ဆိတ္​ၿငိမ္​သက္​​ေနတဲ့လူႀကီး
ဘက္​ကို မသိမသာ​ေစာင္​းငဲ့ၾကည္​့မိ​ေလ​ေတာ့
ထိူလူႀကီးက ကားကိုသာအာရံုစိုက္​​ေမာင္​း​ေနသည္​။
ပကတိအတိုင္​း တည္​ၿငိမ္​​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာထက္​ ​ေဒါသ
ုျဖစ္​​ေနမူ၊သဝန္​တိုျဖစ္​​ေနမူ ဆိုတဲ့အရိပ္​အ​ေယာင္​​ေတြ
ကိုအစအနပင္​႐ွာလို႔မရ။