My Brothers Best Friend

Chapter 2

Chapter 2 - Letter? Again?

Iya

Ayan. Lunes na naman. I hate Mondays! Di ko talaga gusto ang Lunes. Nakakabwesit! Nakakairita! Kailangan mong gumising ng maaga para lang hindi ka malate sa school. Ugh!

"Iya! Ano ba! Halika na!" Sigaw ni kuya Kyle habang he impatiently knocks on my door continuiosly. "Sandali nga lang!" Sigaw ko pabalik. "Iiwan na kita! Balaka dyan!" Sigaw niya rin habang nagmamadali akong tinatali ang shoe lace ko.

Nang matapos ko na 'tong tinali, agad kong kinuha ang backpack, cellphone at headset ko na nakalagay sa night stand ko.

Binilisan kong bumaba para makasabay ako kay kuya Kyle. Agad-agad kong kinuha ang baon ko kay yaya Paula at sinabihan ko ng salamat.

"Kuya Kyle! Kuya Kyle! Sandali!" Napasigaw ako nang ipinaandar na niya ang sasakyan niya. Tumakbo ako papunta sa front seat at umupo. Buti na nga lang huminto si kuya Kyle kasi kung hindi, sobrang late ko na.

"Ang bagal mo kasi! May meeting pa 'kong pupuntahan." Aniya. "Kuya, alam mo naman gaano ko ka hate ang Monday's, right? Huwag kanang mag reklamo." Sagot ko sa kanya habang siya ay nakatingin lang sa harapan niya.

Nang na park na ni kuya Kyle ang car niya, hindi siya nakipag-usap sa 'kin kundi lumabas lang ito. Okay, so late na siya sa meeting niya dahil sa 'kin.

"Kuya Kyle! Sandali!" Sigaw habang lumalabas sa sasakyan at tumakbo patungo kay kuya Kyle. "Kuya Kyle naman e! Magsalita ka nga." Sabi ko at wala pa rin siyang sinagot pero, sinulyapan lang ako nito.

Sabay kaming pumasok at nakita kong all of the girls in the hallway was drooling at him and some of the boys were licking there lips when they saw me. Eww. Kadiri.

"Silent treatment are we?" Tanong ko sa kanya at alam kong tinitignan niya ako sa gilid ng mga mata niya. "Oh well, see you at lunch then. Busy pa 'ko." Dugtong ko at napalingon ang ulo niya sa 'kin.

Napahinto kami at alam kong may mga lalaki sa likuran ko. Alam ko na ang iniisip ng mokong na 'to. His eyes roamed behind my back at tumingin sa 'kin.

"Ano? Makikipagsex ka sa kanila? Isusuko mo naba ang malaking bahagi ng buhay mo?" Tanong niya sa 'kin habang nakadikit ang mga ngipin niya. "Maybe oo. Maybe hindi." Sagot ko, looking deeply into his eyes with full of anger. "Isusumbong kita kay mom." Pananakot niya as if papaniwalaan ko siya.

Hay nako. Nako. Di talaga siya mabiro. "Eww, kuya! Kadiri! Ito naman si kuya oh. Di mabiro. Alam mo naman diba ni hinding-hindi ko ito isusuko. Hindi naman ako ganong klase na babae. Di kagaya ni Natasha." Sagot ko sa kanya habang nakatayo na ako sa locker ko. "Sigi na kuya. Bilis na baka malate ka pa." Sabi ko sa kanya habang shinu-shoo ko siya na parang aso at napatawa ito.

"Huwag kang gagawa ng kalokohan ha? I love you, Iya." Sabi niya sa 'kin habang inaayos ang buhok ko. "Opo, kuya! I love you too!" Sagot ko rin sa kanya habang hinalikan ko ang cheeks niya at nag blush ito.

Tradisyon na namin ni kuya Alex na magsabi ng 'I love you's' at halikan ang cheeks. Simula nung nasa 7th Grade na kami, naging overprotective na siya sa 'kin at alam ko kung bakit.

"Kain tayo sa labas mamaya a?" Sigaw niya. "Oo!" Sigaw ko rin pabalik habang binubuksan ang locker ko.

Pag bukas ko nito may papel na lumipad sa sahig. Binuksan ko ito at letter ang nakalagay.

Dear Iya,

Good morning, Iya. Wow. Ang ganda mo talaga. I can't take my eyes off of you. Out of all girls here in our school sa 'yo pa talaga ako nahulog. Ngayon na nakita na naman kitang pumasok kasama si Kyle at napansin kong malungkot ang mukha mo. May nangyari ba? Halata naman pero alam kong hindi mo 'to masasabi sa 'kin kasi di mo 'ko kilala at di mo pa rin ako nakikita. Nahihiya lang kasi akong lumapit sa 'yo. Popular ka kasi dito sa school namin at kung naging magkaibigan tayo baka masira ko lang ang reputation mo. So ayon, I kept my distance away from you at yun hindi mo 'ko na kikilala. I hope you'll have a great day, Iya.

Truly Yours,
A <3

Siya na naman? Paano niya ba 'to na lagay dito sa locker ko? Bakit ba niya na sabi na kung magiging kaibigan kami masisira niya lang ang reputasyon ko? Paano niya nalaman na nung pagpasok ko malungkot ako?

Stalker much. Sino ka ba talaga? Saan kaba? Tao kaba or alien? Charot lang.

Pumunta na lang ako sa classroom ko habang iniisip kung sino 'tong lalaking 'to.

Nag lunch na lang at siya pa rin ang iniisip ko. Sinundo ako ni kuya Kyle at ng mga kaibigan niya na sina, Theodore at Ashton galing sa classroom ko at sabay na kaming pumunta sa cafeteria.

Nang dumating na kami sa maingay na cafeteria, bigla itong tumahimik na ikinasmirk ni kuya.

Ganito talaga basta dumating kami sa cafeteria. Bigla-biglang tumatahimik at hindi ko alam kung bakit.

Nagpila na kami at kinuha namin ang aming pagkain. Dumiretso kami sa aming upuan na kaming lima lang ang pwedeng umupo. Si Fred yung isa.

"Sa'n naba yung baklang yun?" Tanong ni Theo habang umuupo. "Ewan. Baka may ka ano na naman." Sagot ni Ash, wiggling his eyesbrows at tinaasan ko ito ng kilay at alam kong alam niya kung ano ang ibig sabihin ko.

"Ay. Sorry." Pagpasenya niya na hindi nakatingin sa 'kin. "I do believe na alam mong hindi ko gusto yang mga predictions mo towards Fred, right?" Tanong ko sa kanya at tumango lang ito while looking at his lap. Masaya akong natatakot siya sa 'kin.

"Alright. Tama na yan at kumain na tayo." Sabi ni kuya Kyle at kumain na kami at sa wakas dumating na rin si Fred.