Ik kijk uit het raam van het klaslokaal. Vandaag is het dan zo ver. Na dit stomme uur ga ik eindelijk het meisje uit mijn dromen ontmoeten. Wauw.. Wat heb ik hier lang op gewacht. Froukje.. Haar naam blijft zich door mij hooft herhalen. Wat een schattige naam. Echt een naam die perfect bij haar past. Ik schrik op uit mijn gedachte, eindelijk gaat de bel. Ik doe mijn spullen in mijn tas, en loop richting de deur. Ik ren naar mijn kluisje en doe mijn boeken in mij tas. Ik pak mijn jas uit mijn kluisje en ren naar mijn fiets. Ik spring erop en haast mezelf naar huis. Eindelijk, eindelijk ga ik het meisje uit mijn dromen ontmoeten. Als ik thuis ben zeg ik mijn fiets in de achtertuin, en ga naar binnen. Ik loop naar de kapstok en hang mijn jas eraan, en gooi mijn tas eronder. Ik loop naar de keuken en pak twee worstenbroodjes uit de koelkast. Ik doe ze in de oven, en niet veel later zit ik ze op de bank op te eten. Ik ben zo zenuwachtig. Wat zou er allemaal gebeuren vandaag? Vraag ik mezelf af. Vast niet veel want ik ben heel verlegen. En zei ook. Altijd als ik naar haar lach vanuit mijn kamer door het raam. Wordt ze rood en slaat ze haar ogen neer. Ik loop naar de keuken en zet mijn bordje in de afwasmachine. Precies op dat moment gaat de bel. Daar heb je het meisje! Ik weet haar naam niet eens.. Die moet ik dadelijk maar eens vragen. Ik open de deur en het meisje staat daar met een grote grijns op haar gezicht. ‘Heb je er al een beetje zin in?’ Vraagt ze. ‘Je moest eens weten hoelang ik op deze dag heb gewacht!’ Antwoord ik lachend. Ze lacht terug. Ik loop naar buiten en sluit de deur. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ Vraag ik. ‘Aline.’ Antwoord het meisje. ‘Oké, nou Aline. Bedankt dat je mij naar mijn prinses wil brengen. Een kleine ‘ahw’ verlaat haar mond. ‘Geen enkel probleem hoor.’ Antwoord ze. We lopen nog een tijdje, zonder verder nog een woord te zeggen, een beetje een ongemakkelijke stilte. Niet veel later staan we voor een prachtig huis..
