Chapter 3.

76 5 0
                                    

Eenmaal bij het huis wil ik aan bellen. Langzaam doe ik mijn hand naar de bel, maar dan bedenk ik me. 'Ik eh, Ik durf niet' stammel ik. Maar Aline heeft al op de bel gedrukt. Na een paar seconden doet iemand de deur open, en ja hoor daar staat ze. Het meisje uit mijn dromen. Wauw ze is zo mooi! Oké, Nils. Stop met dromen, en zeg wat! ‘Froukje! Hoe gaat het met je?’ Roept Aline. ‘Ja, gaat wel.’ Antwoord ze verlegen. ‘H-hoi.’ Stammel ik. ‘Hallo.’ Klinkt haar zachte lieve stem. ‘Mogen we nog naar binnen?’ Vraagt Aline lachend. ‘Eh, ja. Sorry.’ Antwoord ze verlegen en ze doet de deur voor ons open. Aarzelend loop ik naar binnen. Aline is nergens meer te bekennen. Froukje doet de deur achter me dicht. ‘Leuk om je eindelijk te ontmoeten.’ Zegt ze verlegen terwijl ze naar de grond kijkt. Ik denk dat ik ga blozen nu. Nee Nils, niet blozen. Te laat. Ik voel het al. Ik bloos. ‘Vindt ik ook.’ Stammel ik uit. ‘Komen jullie nog?!’ Roept Aline van bovenaf. ‘Kom.’ Zegt ze verlegen en ze loopt de trap op. Ik volg haar naar haar kamer. ‘Shit.’ Vloekt Froukje zachtjes. ‘Ehm. Is, is er iets?’ Vraag ik stotterend. ‘Wacht hier even.’ Zegt ze en ze rent een kamer in. Ik hoor Aline en Froukje zacht discussiëren. ‘Haal alles weg!’ Hoor ik Froukje roepen. Daarna hoor ik gestommel en gefluister en dan komt Froukje de deur uit. God, wat is ze mooi. Dan komt Aline de kamer uit. ‘We moeten maar weer eens gaan.’ Zegt ze vlug. Ik durf er niks van te zeggen, en loop achter haar aan naar beneden. Eenmaal buiten weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen, en gaan wel een hoop vragen door mij hoofd. Wat gebeurde er in die kamer? En waarom gingen we meteen weer weg? ‘Wat ben jij een verlegen jongen zeg.’ Onderbreek Aline de stilte. ‘Ik – ik weet het.’ Stammel ik. ‘Ik weet nooit zo goed hoe ik me moet gedragen met meisjes.’ ‘Ik kan je wel helpen het je te leren?’ Stelt Aline voor. ‘Oke, dat is goed denk ik.’ Antwoord ik. ‘Zullen we het nu doen?’ Vraagt ze. ‘Ja is goed, ik heb nog wel tijd.’ ‘Oke, kom mee naar mijn huis. En ze rent weg. Ik ren achter haar aan. Waarin ben ik nu weer beland. Denk ik bij mezelf.

She's my Miss wonderful. ~ Nils Käller.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu