MAZOŞIST (Düzenleniyor)

Mazoşist-8

Yeni bölüm çok uzun bir süre geç geldiği için hepinizden özür dilerim.

***

                                       ------------------------- EMMA----------------------------

Sabah uyandığımda okula geç kaldığımı anlamıştım.Önce duşa girip banyo yaptım.Daha sonra üzerimi değiştirip arabama atladım.

Okula geldiğimde her zaman ki banka baktım.Peter orda değildi.Belki bugün ilk derse girmiştir diye düşündüm.Zilin çalmasına 20 dakika vardı.Eğer burda tek oturacaksam derse girmeyi yeğlerdim.Okulun girişine gelip oradan üst kata çıktım.Sınıfım en üst kattaydı.Kapıyı çalmadan içeri girdim.Hoca bana dik dik bakarken arka sıralardan birine oturdum.Hoca,

Emma burası okul istediğin gibi bu sınıfa girip çıkamazsın.Dersin ortasında pat diye içeri dalıp özür dilemeden yerine geçemezsin.Bu okulda yeni olduğun için seni bu seferlik affediyorum.Bunu bir daha tekrarlama.

Hocanın ne dediği umrumda bile değildi.Zaten şimdiden bu hocaya gıcık oldum.Ders sıkıcı bir şekilde devam etti.En sonunda kurtarıcım zil çaldı.

Çantamı alıp sınıftan çıktım.Aşağı inip banka doğru yürüdüm.Peter hala yoktu.Cebimde ki telefonum titreşti.Mesaj gelmişti.Açtım.

Kimden: Asi Çocuk

Bugün okula gelmedim.Beni merak etme evdeyim Mazoşist Prensesim.

Eğer evdeyse yanına gidebilirdim.Hemen cevap yazdım.

Kime: Asi Çocuk

Hey! Beni bugün okulda yalnız bıraktın.Yanına geleceğim.Sorun olmaz değil mi ?

Bir kaç dakika sonra mesaj geldi.

Kimden: Asi çocuk

Tabii ki de sorun olmaz.Bekliyorum Prenses.

Bu mesajı gördükten hemen sonra arabama atlatıp eve gittim.Önce üzerimi değiştirmem gerekiyordu.Hemen üzerime bir t-shirt ve mini bir şort geçirdim.Ayağıma vanslarımı giyip evden çıktım.

Peter'ın evine geldiğimde arabamı garajlarına park ettim.Kapıyı çaldığımda Peter sanki uykusundan yeni uyanmış gibi bir görüntü sergiliyordu.Üzerinde sadece boxerı vardı.Onu içeri itip bende girdim.

"Peter git üzerine bir şeyler giy !" diye bağırdım ona.Sonra onu sırtından iteleyip merdive yönlendirdim.Uyuşuk bir şekilde merdivenlerden çıktı.En az 10 dakika sonra aşağı üzerine beyaz bir t-shirt ve altına yırtık bir kot giyip gelmişti.

"Bu daha iyi." dedim.Gülümsedi.Daha sonra içeri girip video oyunu oynadık.Bunu seviyordum.Onunla zaman geçirmeyi,konuşmayı.Beni mutlu ediyordu.Bir süre sonra acıktığımı fark ettim.

"Peter,ben acıktım evde atıştıracak bir şeyler var mı?" diye sordum.

"Dolapta bir şeyler vardır." dedi.Yerimden kalkıp mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere girdim.Doğru tahmin etmişim.Dolabı açtığımda iki tane sandviç buldum.Sandviçleri aldığım gibi salona geçtim.Birini ona verdim , diğerini kendim aldım ve yedik.

Sandviçleri yedikten sonra video oynuna geri döndük.Ben kazandım.Peter öbür tarafta onu yendiğim için homurdanıyordu."Seni yendim!!!!"diye bağırdım.Ayağa kalktı ve yanıma geldi.Huzursuz oldum ve oturduğum yerde biraz kaydım.

"I-ıı Peter.Ben eve gideyim."

"Ahh,Emma.Beni yenmenin bir karşılığı olmalı değil mi?"

"Bilmiyorum. Bence gerek yok." diye mırıldandım.Bunu duyduğuna eminim çünkü yüzünde ufak çaplı bir gülümseme oluştu.Bana daha çok yaklaşmaya başladı.Kendimi geriye kaydırarak ayağa kalktım.Ne yapacağını anlamıştım.Çantamı alıp dış kapıya koştum.Kapıyı açıp dışarı çıktım ve arabama doğru koştum.Peter arkamdan,

"Özür dilerim.Emma bekle!!!" diye bağırıyordu.Onu dinlemeden arabaya bindim.Arabayı çalıştırıp nereye gittiğime bakmadan sürdüm.Eğer oradan ayrılmasaydım beni öpecekti.Ben bunu istemiyorum.O da farklı sanmıştım. Ama yanılmışım. Peter da herkes gibiydi. Onun gibiydi. Bunu düşündüm de ağlama isteğimi zor bastırdım. Arabanın hızını arttırdım. Gözlerim buğulanmıştı yolu tam olarak göremiyordum. Elimle gözümden akan yaşı sildim. O an fark ettim ki karşı şeritten gelen araba tam olarak benim üzerime sürüyordu.Bu kısa şoku atlattığım da direksiyonu kırmaya başarmıştım ama yolun kenarındaki bariyerlere çarpmış, çarpmanın etkisiyle başımı direksiyona vurmuştum. Yavaş yavaş bilincimi kaybediyordum. En son hatırladığım tek şey birinin "Emma!!!" diye bağırışıydı.

***

Burnuma dolan bu iğrenç kokudan dolayı nerede olduğumu anlamıştım. Tabiki de hastanedeydim. Bir ân neden burada olduğumu idrak etmeye çalıştım. Daha sonra herşey aklıma geldi. Gözlerimi açtığımda ise başıma müthiş bir ağrı girdi. Bir anlık gelen bu ağrı yüzünden acı bir şekilde inledim. Daha sonra biri "Emma?" dedi. Bu annemin sesiydi.

Cevap vermedim. Daha sonra biri elimi tuttu. Elimi geri çekecek gücüm yoktu. Kim olduğuna baktığımda elimi tutanın Peter olduğunu gördüm. Başımı öbür tarafa çevirdiğimde diğer kolumun sargıya alındığını gördüm. Annem,

"Kızım bu akşam burada kalacaksın. Yarın seni taburcu edecekler." dedi.'Tamam' anlamında kafamı salladım. Daha sonra gözlerimi kapattım. Biraz daha uymaktan zarar gelmezdi.