"Yakabilir miyim Mazoşist Kız ?"
"Elbette Asi Çocuk."
***
Elimdeki sigara bittiğinde o ikinciyi bitirmişti.Sigarayı yere atıp ayağıyla ezdi.Sonra bana döndü ve,
"Daha iyi hissediyor musun ?"diye sordu.
Bende,
"Galiba.Evet,daha iyiyim."dedim.
"Sevindim." dedi.Bir süre sessizlik oldu.Sessizliği yine bozan o oldu.
"Aslında güzel bir kızsın.Nasıl bu duruma geldin?Senin gibi bir kız nasıl bu hâle geldi?" diye sordu.Ilk başta şaşırdım.Daha sonra anlatmaya başladım.
"Aslında ben çok zengin bir kızım.Ama zengin olduğumu öğrenirlerse sürtük muamelesi yapacaklardı.Bu yüzden kendimi zengin yerine durumu normal olan bir aile çocuğu gibi tanıtırdım.Okulda sevilen biriydim.Bizim okulun popüler kızları nâm-ı değer sürtükler benimle ilgili her bilgiyi ele geçirip,bütün okula yaydılar.Bana zengin sürtük muamelesi yaptılar.Ben onlara karşı çıkmadım,onun yerine kendime zarar verdim.Bir süre sonra bundan zevk almaya başladım.Araştırdım ve ne olduğumu öğrendim.
Annem ve babam beni umursamadığı icin kendime zarar vermemden habersizlerdi.Bir gün annemle babamın aklına gelebildim ve benim kendime zarar vermemden dolayı beni psikoloğa götürdüler.Ben psikologtan kaçtığım için beni kapı dışarı ettiler.Eve geri döndüğümde yalvardılar.Kısaca nedenlerim bunlar." dedim.Uzun bir ıslık öttürdü.
"Birde ben sinir krizi diyordum."
"Peki sen nasıl sinir krizi geçiriyorsun?" dedim.
"Hastalık gibi bir şey.Fazla sinirlendiğimde falan oluyor." dedi.
"Bunun nedeni ne peki ?" dedim.
"Küçükken annemi kaybettim.Buna çok üzülmüştüm.Aylarca doğru düzgün kendime bakmadım ve hâlâ da baktığım söylenemez.Annemi hâlâ unutmadım."dedi.
"Üzüldüm...Aslında aynı durum benim içinde geçerli gibi.Ailemle asla çok yakın olmadım.Hiçbir zaman bir ailem olduğunu hissedemedim."
"Hmmm"
"Neyse bence bu konuyu kapatalım.Biraz eğlencede önemli."
"Haklısın Em."
Bu konuadan sonra saatlerce gezerek,insanlara şaka yaparak,gülerek geçti.
Mutluydum,hiç olmadığım kadar.Artık beni hayatta tutamayan ince iplerin yerini sapasağlam kalın ipler almıştı.
Bir süre sonra hava iyice kararmıştı.Peter ile vedalaştım ve eve gittim.
Kapıyı açtığımda annemi ağlarken görmüştüm.Yine ne olmuş olabilir ki ?
"Emma..."
"Evet?"
"Baban...Eve gelirken trafik kazası geçirmiş... ve hayatını kaybetti." dedi.
"N-ne ?"
Bir anda dizlerimin üstüne çöktüm.Her ne kadar ondan nefret etsemde o benim babamdı.Farkettim ki suçlu olan benim,sorunlarımı aileme yüklemiştim.Bu da onlardan nefret etmeme sebep olmuştu.Birden gözlerim karardı.Yere yığıldım.
Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım.Sanırım bu olayıda kaldırabilirim.
***
Güneş ışığı odayı aydınlatıyordu.Yataktan kalkıp,duşa girdim.Soğuk suyu açıp vücut losyonumu sürdüm.Saçlarımı yıkadıktan sonra duştan çıkıp üstümü giydim.Saçlarımı kurutup aşağı indim.Annem babamın işlerini hallediyordu.Arabamın anahtarını kaptığım gibi okula doğru yol aldım.Arabayı park edip okula girdim.Ilk dersim biyolojiydi.Derse girmeden önce Asi çocuğumuzu bulmam gerekiyor.O gün oturduğum banka baktım.Oradaydı.Yanına doğru yürümeye başladım.Banka geldiğimde yanına oturdum.Yine sigara içiyordu.
"Günaydın.Asi çocuğumuz yine sigara içiyor" dedim.
Gülümsedi ve,
"Sanada günaydın.Bizim hiç gülmeyen ama benim sayemde mutlu olan Mazoşist prensesim." dedi.Bu dediğine gülümsedim.
"Bakıyorum da bugün pek neşelisin.Bu neşeni neye borçlusun?"
"Aslında dün babam trafik kazasında kaybettim.Pek mutlu değilim ama öyle gözüktüğüne sevindim."
"Hmm...Üzüldüm,Mazoşist Prensesim."
"Ama belki de mutlu olmamı sağlayabilirsin." dedim.
"Tabii"
----------Dylan'ın Ağzından--------------
Emma'yı dünden beri görmemiştim.Onu merak ediyorum.Dün yanımdan koşa koşa ayrıldı.Okulda ki söylentilere göre Peter'ın yanındaymış.Ona zarar verme olasılığı fazlaydı.
Peter çok...
Garip bir tip...
Umarım başına bir şey gelmez.
--------------------Emma--------------------
Peter çok iyi... Onunla iyi ki tanıştım.Babamın yükü omuzlarından kalkıvermişti.
Peter'la harika vakit geçirirken polis sirenlerinin sesini duydum.Ama umursamadım.Bir kaç dakika sonra siren sesleri yanımdaydı.Ben ne olduğunu anlamadan Peter benim kolumdan tuttuğu gibi koşmaya başladı.Arkadan polis durmamız için bağırıyordu.Ikimizde durmadık.Bir süre sonra bir ara sokağa girdik.Polislerden kaçmayı başarmıştık.Aslında eğlenceliydi.
"Peter bu cidden iyiydi." dedim.
O da kafasını sallayarak onay verdi.
"Em,evet bu gerçekten mükemmeldi.Uzun zamandır bende bu kadar eğlenmemiştim." dedi.
"Peter,gerçekten seni seviyorum.Hadi gidelim."
"Pekâlâ" dedi ve kolunu omzuma attı.Ara sokaktan çıkıp okula doğru yürümeye başladık.
Okula girdiğimde ders saatiydi.Her zamanki banka gittik ve oturduk.Oturduğumuz zaman zil çaldı.Herkes teneffüse çıktı.Kapıya bakarken Dylan'ı fark ettim.Ondan özür dilemeliydim.Ona çok kaba davrandım.Peter'a birazdan geleceğimi söyledim ve Dylan'ın yanına doğru yürümeye başladım.Yanına geldiğimde,
"Şey...Dylan ben o gün sana bağırdığım için üzgünüm."dedim ve tekrar arkamı dönüp giderken kolundan tuttu ve kendine çevirdi.Yüzlerimiz çok yakındı.Nefesini hissedebiliyordum.
"Aslına bakarsan bende üzgünüm." dedi. Tek bir kelime daha etmedik. Kolumu bıraktıktan sonra arkamı dönüp eve doğru yürümeye başladım.
***
Arkadaşlar bölümleri haftada 2-3 defa kısa mı?
Yoksa haftada 1 uzun mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAZOŞIST (Düzenleniyor)
Teen FictionYağmur en alakasiz iki insanı bile bir araya getirebilir. Ve onlari iki zıtlıktan tek bir eşitliğe. Yağmurun bu kadar güçlü olabileceğini hiç düşünmemiştik. Bu iki kişinin hayatı ne kadar değişebilir ki ? Birbirlerine destek olacaklar mı ? Yoks...
