Kadın tek başına ne kadar güçsüz ve saf olduğunu düşündü. Çabuk kırılan,duyguları hassas olmasına rağmen kendini tehlikeden tehlikeye attığını düşündü saatlerce. Ne yapması gerektiğini ya da neden yaşaması gerektiğini bile unuttu o saatten sonra. Hayatı küle dönmekten beter olmuştu. Çok kırılmıştı kadın. İçi parçalanmıştı. Kalbinde derin yara almıştı. Oysa o kadar umuduna sarılmıştı. Bedeni ruhuna küsmüştü. Kendini yerden kaldırmaya çalışıtı ama olmadı. Karşısındaki aynaya baktı uzunca. Kan çanağı olmuş, şişmiş göz altlarına baktı. Normal Nisa'dan bihaberdi. Resmen çökmüştü ister istemez. Sonra birden aklına bişey esti nedensizce.
