Mission Undercover [On-Going]

Devon Frenierre

It's Devon this time! Enjoy reading!

---------------

I stared at the screen of my laptop, nag-iisip ako kung ano ang pwede kong i-type sa bagong kabanata ng story ko.

I like to write stories, hindi ko nga alam na mapupunta ako sa ganito. I just found myself one day typing infront of my laptop.

I glance on my phone ng makita kong itong umilaw, nakarecieve ako ng text from Kara ngayon-ngayon lang while si Yuki kanina pang hapon. Kara said, nasa bar daw sya ngayon, kaya wag na daw sya antayin umuwi. As if aantayin ko sya noh! Si Yuki naman ay hindi raw makakauwi ngayon dito sa apartment. Nagreply ako sa mga text nila tapos ay binalik ko na yung phone ko kung saan ito nakalagay kanina.

Since wala akong maisip na scenario for my story, bumaba muna ako at pumunta sa kitchen. Hahanap ako ng pwedeng kainin, sabaw na sabaw ako ngayon e.

"Hungry in the middle of the night?" bigla ay sumulpot si Dany sa kusina. And she's wearing a black fitted dress, paparty na naman yata to.

"Yeah. San punta mo?" tanong ko habang naghahanap ng makakain sa ref.

"Sa bar, Kara texted me. Sunod daw ako." she said. Kinuha ko na lang yung vanilla ice cream saka sinara yung ref at humarap kay Dany.

"Go ahead, wag kayo magpakalasing ah! Mahirap maglinis ng suka nyo! Argh!" I groaned ng maalala ko ang minsan silang umuwing tatlo na lasing at sumuka sa living room!

"Okay, Mom!" pang-aasar ni Dany, I glared at her kaya tumawa sya. "I'm going, lock the doors."

"Bye!" sigaw ko dahil andun na sya sa main door. Kumuha lang ako ng spoon saka bumalik sa kwarto ko.

Nag-facebook na lang ako saka nag-scroll sa newsfeed ko habang nilalantakan yung ice cream. Nothings new, bitches posting their fckn pictures making out with guys. Ugh, pwede bang i-private na lang nila yun!?

I keep scrolling hanggang sa makita ko ang post nya. He seems happy with his new, balita ko kasal na sila and magkaka-baby na. Well that's a good news for them, pero sakin ay bad news yon.

I feel stupid everytime I saw him on my newsfeed, sabi na dapat blinock ko na sya eh! But you can't, sabi ng brain ko.

Naglog-out na lang ako at shinut down yung laptop ko. Nagsisimula na kong mawalan ng gana. Tumingin ako sa kawalan saka inalala yung memories namin together noon.

I thought, everything is fine back then. We're happy. Sakin sya at sakanya lang ako.

But that is what I thought. Bumalik ang ex nya from states, hindi naman ako natakot dahil kampante akong akin na sya. Pero hindi ko alam na sa sobrang kampante ko pala ay nawala na syang tuluyan.

I woke up one day, wala na sya. I woke up one day, he's happy with someone else. I woke up one day, my life is misarable. He left me with so many questions, like hindi pa ba ako sapat?

I found myself crying habang nilalantakan yung ice cream, naghalo na yata yung uhog ko sa kinakain ko. Ang baboy lang.

Kahit maalala ko lang isang detalye sa pagsasama namin noon, naiiyak na ko. Tangina, it really sucks. I should be moved on now pero pano? Pano mo makakalimutan yung taong binigyan ka ng maraming alaala?

Narinig kong bumukas yung gate sa baba, kaya agad kong pinunas yung sipon ko saka mga luha ko. Pinunasan ko rin yung bibig ko dahil ang baboy ko kumain ng ice cream, pagkatapos ay lumabas ako ng room ko.

I saw Yuki on her way to her room. Lumingon din sya sakin dahil sa tunong ng pagbukas ko ng pinto.

"I thought nobody's home." sabi nya with her usual straight face.

"Akala mo lang yun." sabi ko sabay pumeke ng ngiti. "Akala ko ba hindi ka uuwi?" pag-iiba ko sa usapan.

"Boring sa bahay nila Mom, kaya umuwi na lang ako." sabi pa nya, bahagyang kumunot ang noo nya at pinakatitigan ako. "Umiyak ka ba?"

Tumawa ako. A fake laugh. Tawa ako ng tawa kaya mas lalo syang nagtaka. Hindi ko namalayan na sa pagtawa ko, humahagulgol na pala ako ng iyak.

"Hey, Dev. You know you can share it to me.." Nilapitan ako ni Yuki, worried is plastered on her face.

Hindi ako sumagot, bagkus ay niyakap ko na lang sya. Umiyak ako ng umiyak sa balikat nya, patuloy naman sya sa pag-alo sakin.

"Hey, what is it?" nag-aalalang tanong nya.

Kumalas ako ng pagkakayakap sakanya saka pinunasan yung mga luha ko, she offer me her handkerchief kaya yun na lang ipinamunas ko.

"I-It's about..Kyzer" panimula ko, hindi sya sumagot pero I know she's listening. "We all know here that he's married right? Akala ko yun na ang pinakamasakit but, I was wrong." humagulgol na naman ako, I cover my face with my both hands. I hate crying.

"What the most painful part is, magkakaanak na sila. He seems happy, Yuki. Alam mo yun? Binubuo nya yung pangarap naming dalawa sa ibang babae. And that's bullsht." yun lang ang nasabi ko at nagsimula na naman magunahan yung luha ko palabas sa mga mata ko.

"You know I'm not good at giving advice pero.. You should set him free, Dev." Yuki said, habang hinahagod yung likod ko. Actually nakaupo na kami dito sa tapat ng room ko eh.

"But how?" desperada kong tanong. "Pano ko pakakawalan yung taong nagbigay ng maraming alaala?"

Bumuntong hininga sya at tumingin ng diretso sa mga mata ko, "How? Free youself--your heart at anger and pain. Pag mas lalo mong kinikimkim, mas masakit. Why don't you just enjoy other things? Make youself busy, lahat ng ginagawa mo nung hindi mo pa sya name-meet ay gawin mo ulit. Find yourself."

Hearing those words from Yuki ay parang kutsilyong bumabaon sa puso ko, hindi ko kasi alam kung pano i-restart ang buhay ko. I mean, Kyzer is a big part of my life. I loved him more than myself pero I wasn't enough for him..

"Wag ka nga magmukmok jan, we're here for you. Me, Kara and Dany. Hindi ka nag-iisa, Dev."

Ilang beses pa kami nagpalitan ng salita doon ni Yuki. I didn't believe na sya ang makakausap ko sa ganito, I mean she's not with relationship before. Nakaka-amaze lang dahil kahit ganoon, kung makapagbigay sya ng advice ay parang nakaroon na sya ng heartbreak noon.