failure ♪ yoonmin

12

. . .

After 1 year

. . .

Jimin's POV

Nasa isang taon din Simula noong naaksidente si yoongi, ngayon naghilom na ang mga sugat niya pero yung puso Kong wasak Hindi parin

nakuha narin ang hustisya sa kamay ni yoongi, napakulong ang driver ng bus dahil sa pagkawalan nang ingat dahil Hindi sinunod ang ilang patakaran sa daan.

Madaming nasawi, marami rin ang nawalan ng Malay.

Isang taon ko nang hinihintay ang pagkagising ni yoongi, pero sa kasamaang palad ay umaasa parin ako.

Umaasa na sana dumating ang araw na gising na siya at bumalik kami sa dating kami.

"Oy jimin kumain ka nga! Ang payat payat mo na, yang cute mong pisnge ngayon chaka na ang payat mo na Parang dinaigan mo pa si chanyeol!"-ani ni jin hyung habang pinipilit akong kumain.

" dinamay mo pa ako hyung!"-saad ni chanyeol pero inirapan lang siya ni jin hyung.

"Alam mo jimin kapag nagising si yoongi Hindi kanananiya makikilala kasi ibang iba kana sa dating jimin"-saad ni taehyung, dahilan para magsipatak ang mga namumuo Kong luha sa mata.

" Hindi magandang solusyon yang ginagawa mo jimin, tiyak magagalit si yoongi dahil Hindi mo inaalagaan yang sarili mo"-sabi ni namjoon hyung.

Tama siguro sila, tiyak magagalit si yoongi kapag pagising niya. Pero paano ako kakain kung wala siya? Siya ang inspirasyon ko sa lahat ng bagay. Siya lang at wala lang iba.

"You should eat your food jimin"-sabi ni namjoon hyung at binigay sakin ang isang cup ng ramen.

" pabebe pa kasi kakain din naman si— sht gumalaw yung kamay ni yoongi"-gulat na sabi ni chanyeol dahilan para matigilan ako at tignan si yoongi.

"y—yoongi?"

Dahan—dahang namulat ang mata niya at saktong nagtama sa aking mata. Ang saya ko pero. . .

"Sino ka?"