No Return

one

Ik liep door de gangen van de school met mijn geweer. Geen zombies te bekennen. Ik had patrouille, zoals elke nacht. De rest was te bang. Het is nu ongeveer 2 jaar geleden. We houden de tijd niet zo nauwkeurig bij. We waren met zijn tienen. Nu nog maar vijf. Veel geïnfecteerd, en natuurlijk moest ik er weer wat aan doen. Ik stapte een klaslokaal binnen, en zag iemand. Ik schijnde mijn zaklamp op hem. 'Zombie' Mompelde ik. Hij zag me en liep stil naar me toe. Ik hoorde de rare geluiden die hij maakte. Grommen, en ook hele hoge tonen. Het was beangstigend. Ik liep naar hem toe en trok mijn geweer uit. Dit is je laatste dag. Ik schoot een paar keer en zag hem op de grond vallen. Achter hem lag nog een lichaam. Parker!? Ik slaakte een gil en rende naar hem toe. 'Rogue?' Mompelde hij zacht. 'Ja. Parker! Blijf bij me..' Zei ik zacht. Ik had zoveel gedaan om hem in leven te laten houden. Allemaal voor niks. 'Je gaat het nu niet opgeven, broertje!' ik zag dat zijn ogen dichtvielen. Ik stond op en er viel een traan op zijn gezicht. Verslagen liep ik verder. Geen zin om de patrouille af te maken. Ik liep naar de bunker toe. De school kelder. 'En? Nog zombies gezien?' Zei Roos toen ze op me af liep. Ze legde een hand op mijn schouder. Ik sloeg hem er af. 'Ik zag Parker. Hij is dood' Zei ik zonder emotie. Roos wou me een knuffel geven maar ik liep abrupt door, naar mijn "Bed". Het was eigenlijk een dekentje op de grond. Ik stond de bedden af aan de rest. Ik had het niet nodig. Ik pakte mijn logboek en schreef.

Dag 732.
Het was de gewoonlijke patrouille. Één dode. Parker Topaz. Ik heb de zombie gedood. In totaal zombies vandaag 37.

Het was vermoeiend. We hadden geen comminucatie. Geen telefoons. Geen internet. Ik lag op mijn bed nu. Ik sloot mijn ogen maar de slaap wou niet komen. Tobi en Roos lagen nu al wel te slapen. Kase en Merel waren wakker. Niet dat iemand veel slaap kon krijgen. Eindelijk voelde ik me moe en viel in slaap.
'Rogue! Wakker worden. We worden aangevallen' Hoorde ik. 'Zombies?' Vroeg ik. 'Nee, mensen. Ze proberen binnen te komen' Zei Merel. Ik pakte mijn knuppel. Mijn beste vriend. Merel pakte mijn geweer. Hoeveel mensen zijn dit? Dertig? Ik deed de deur open en viel aan. Tobi en Kase deden ook al mee. Ik sloeg een man op zijn hoofd en hij viel dood neer. Ik werd in mijn zij geraakt en mijn knuppel viel. Ik sloeg de vrouw, waarschijnlijk van de man, knock out. Ze viel neer. Ik zag bloed op mijn knuppel. Ik zag een vrouw mijn kant op rennen. 'Bukken!' Riep Merel. Ik bukte en ze schoot de vrouw dood. Er waren ook tieners, we maakten ze gemakkelijk in. Ik doode nog zes mensen en Merel schoot nog twee mensen dood. Tobi en Kase hadden de rest aangepakt.  Als je na twee jaar iedereen waarvan je houdt dood ziet gaan. Maakt dit niet meer uit. Ik viel op mijn knieën en schakelde mijn emoties voor de zoveelste keer uit. Ik liep naar Merel toe en trok haar mee. 'Wat bezield je Merel? Je bent nog maar zestien! We hebben je duidelijk gezegd binnen blijven' Riep ik boos. 'Als ik die vrouw niet dood had geschoten was je nu misschien gewond!' Riep ze boos terug. Ik zuchtte. 'Wees een beetje dankbaar. Ik red me wel' Zei ze eigenwijs. 'Moet ik je er aan herinderen hoe vaak ik je leven heb gered! Omdat je nog niet klaar was' Zei ik. 'Toen was ik veertien!' Gilde ze, duidelijk geïrriteerd. Het was twee weken geleden toen ik haar nog redde. Ze had toen nog maar vier weken schietles. 'Is.. Is het voorbij...?' Vroeg Roos. Ze haatte momenten als dit. 'Ja..' Suste Merel haar zusje. Ze liep naar Roos toe en gaf haar een knuffel. Ik keek naar de spiegel. Er zaten allemaal spatten bloed op mijn gezicht. 'Ik ga douchen. Merel, daarna gaan we verder met training' Zei ik streng. 'Kunnen we ook een keer niet trainen? We hebben net een gevecht achter de rug' Zei Merel moe. 'Wil je blijven leven?' Vroeg ik. 'Ja, maar we zijn allemaal kapot' Zeurde ze. 'Merel, stop. Je weet toch dat het niet gaat werken' Zei Tobi. 'Dankje Tobias' Zei ik. Ik liep weg en voelde Merel haar ogen in mijn rug gebrand. Toen ik bij de douches van de school aankwam kleede ik me uit en stapte er onder. Na dat al het bloed weg was, stapte ik er weer onderweg. Ik pakte een oude en versleten shirt. Er zaten allemaal gaten in en mijn trainingsbroek. Ook versleten. Ik knoopte mijn donkerblone haar in een staart. Ik liep weer naar de bunker en begon de trainingen.

A/N: Dit is de eerste AN en de laatste. Ik wou even zeggen dat dit mijn eerste niet FanFictie is. Merel word gespeeld door: Xx_Merelklakie_xX volg haar maar even!! En voor de rest. Doei!