Kırgın değilim,
Ne sana
Ne de bir başkasına.
Alıştım Çünkü arkadan vurmalara...
Bir kadın nasıl sevilir ?
Nasıl gözyaşları içindeyken çaresiz hisseder kendini biliyorum artık.
Bu yüzden kırgın değilim sana...
Ne sessizliğine
Ne de hüzünlü tebessümlerine...
Bir kâdın'ı nasıl üzerler,
Biliyorum şimdi
Gülünç ama en ince ayrıntısına kadar biliyorum...
Önce,
Bir kâdın'ı görmezden gelmeli,
Yavaş yavaş ve sessizce...
Sonra ümitlerini kırmalı dal misali...
Hayallerini umursamamalı meselâ..
En önemlisi de ,
Sevgiyi eksiltmeli..
eksilecek ..
eksilecek...
Ve sonunda hüzünlü ve mütebessim bir yürek kâlıcak ellerinde...
Dahası da var aslında,
Ama sen benden başkasına sakın bunu yapma..!!
Bak şimdi,
Gönlüm kân revan içinde,
Hayallerim bir fanusun içine hapsolmuş sanki ...
Annesine muhtaç bir çocuk gibi şimdilerde yüreğim...
Kırgın değilim sana,
Şimdilerde alıştı yürek
Acıya,
Sızıya,
Hüzne,
En önemlisi de hiç bitmeyen ihânetlere...
Dedim ya,
Kırgın değilim sana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
incindim...
PoetryHayat hep tevafuk ettirir hüzünleri.. yoksa bunca hüznün tesadüf olmasına akıl erirmiydi.. Yürekler incinirdi önce, dal misali.. fakat kimseler duyamazdı çatırdamasını... hemdem dostlar dahi.
