Yoongiထြက္သြားသည္ႏွင့္JiMinလည္းအခန္းထဲကထြက္လာၿပီးေကာင္တာဆီသြားသည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခန္းတစ္ခန္းေပးပါ"
"Nae?"
Hotelေကာင္မေလးကမ်က္လံုးျပဴးၿပီးျပန္ေမးေနေတာ့ကိုယ္ဘာသာစိတ္ေလ်ွာ့ကာျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခန္းပိုတစ္ခန္းထပ္ေပးပါေနာ္"
"Arrrရပါတယ္ ဒီမွာပါ"
"ေက်းဇူးပဲေနာ္"
"Nae~"
အခန္းေသာ့ကိုအိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီးHotelထဲကေနထြက္လာတယ္။ေျပးလႊားရင္းန႔ဲထြက္က်လာတ့ဲမ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ကိုလက္ဖမိုးန႔ဲခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖယ္ခ်လိုက္ၿပီး
"ကြၽန္ေတာ္အခုလုပ္ေနတာ Hyungစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ပဲ"
~~~
ကမ္းေျခကိုပတ္လိုက္၊Hotelကိုပတ္လိုက္န႔ဲေန႔လည္1နာရီေလာက္မွ ကိုယ့္အခန္းထဲဝင္ၾကည့္မိတယ္။တံခါးေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္ၿပီးဝင္လာေသာ္လည္းအပုကိုအခုခ်ိန္ထိမေတြ႔ေသး။
"ဒီေကာင္ ဘယ္သြားတာလဲ မသိပါဘူး"
ထိုအခ်ိန္
ေဒါက္!ေဒါက္!ေဒါက္!
"Nae"
"လူႀကီးမင္း ဒီအခန္းထဲက ပင္လယ္စာေခါက္ဆြဲမွာထားလို႔ပါ"
"Arr nae သြားလို႔ရၿပီေနာ္"
ပင္လယ္စာေခါက္ဆြဲကိုစားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး
"ဒီေကာင္ငါ့ကိုစိတ္ေတာ့ပူသား။Hak!သူ႔က်အခုဘယ္မွာလဲမသိေတာ့ဘူး"
Phone Number ႐ိုက္ၿပီးဖုန္းဆက္ေတာ့
"လူႀကီးမင္းဆက္သြယ္ေသာဖုန္းနံပါတ္မွာဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပသို႔ေရာက္႐ွိေနပါသျဖင့္...."
"ဟာ ဖုန္းလည္းမကိုင္ဘူး"
ေနာက္တစ္ေခါက္ဆက္ၾကည့္ေတာ့လည္း
"လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းနံပါတ္မွာ..."
"ေတာက္! Park JiMin!"
YOU ARE READING
F L A W L E S S
Randomအျပစ္အနာအဆာကင္းတယ္တ့ဲ။ တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ ၿပီးျပည့္စံုတာေပါ့။ ေနာက္ထပ္တစ္မိ်ဳးေျပာရရင္.... Min Yoongiန႔ဲPark JiMinတို႔ရ႕ဲအခ်စ္လိုမ်ိဳးေပါ့...။
