ေဟာ္...အိပ္ေနတာၾကည့္ပါဦး။
ေစာေစာအိပ္တတ္တာပဲ ကေလးက...
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးမိသည့္အျပံဳးကိုကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္နားမလည္။
သို႔ေသာ္ ကေလးေၾကာင့္အျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕ျဖစ္တည္လာတာကိုေတာ့ဝန္ခံသည္...။
ကေလး အိပ္ေပ်ာ္ရာ ကုတင္ေပၚအသံတိတ္ တက္္ တာေတာင္ အအိပ္ဆတ္ တ့ဲ သူကႏိုးလာတယ္...။
"Ar...Hyungျပန္လာၿပီလား"
"အင္း ကေလး "
မ်က္လံုးပြတ္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ေတာ့ကေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးျပင္မွာ အေၾကာင္းရာတစ္ခု...။ဧကနၱ ကေလးငိုထားျပန္ၿပီလား။
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ႐ွိေသးတ့ဲမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေၾကာင့္ ကေလး အတြက္ ဝမ္းနည္းမိတယ္။
စိတ္မပူပါန႔ဲ ကေလး ဒီကHyungက ကေလးကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္...။
"Sorry JiMinnie ကို္ယ့္ေၾကာင့္ႏိုးသြားလား"
"ရပါတယ္ Hyung "
"ျပန္အိပ္ရေအာင္ေလ"
"Nae Hyung"
ေခါင္းအုံးန႔ဲေစာင္ကိုယူၿပီးကုတင္ေပၚကဆင္းမယ္ဆိုတ့ဲကေလး။
လက္ေကာက္ဝတ္ ကို လွမ္းဖမ္းမိၿပီး
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ Park JiMin"
ေဒါသန႔ဲေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ အသံနည္းနည္းမာသြားတယ္ထင္ပါတယ္။ ကေလး မ်က္လံုးမ်က္ဆံျပဴးလို႔။
"So...Sofaေပၚသြားအိပ္မလို႔ေလ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဟို..."
"ငါ့ကိုအ့ဲေလာက္မုန္းလား"
"Hyung..."
§"ငါန႔ဲအတူတူမအိပ္ခ်င္ရေအာင္ငါ့ကိုမုန္းလား"
ကေလး ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေန ေျဖ႐ွင္းခ်က္မေပးဘဲ ဆက္တို္က္ႀကီးပဲ အျပစ္ေျပာေနမိတယ္။
က်စ္!...မင္းဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလဲ Min YoonGi
YOU ARE READING
F L A W L E S S
Randomအျပစ္အနာအဆာကင္းတယ္တ့ဲ။ တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ ၿပီးျပည့္စံုတာေပါ့။ ေနာက္ထပ္တစ္မိ်ဳးေျပာရရင္.... Min Yoongiန႔ဲPark JiMinတို႔ရ႕ဲအခ်စ္လိုမ်ိဳးေပါ့...။
