PASTANE

1 BÖLÜM

Ben kim miyim?
Adım Alya soyadım ÇETİN 22 yaşındayım. Uzun saçlarım açık kahverengi gözlerim var . Üniversite de  tıp okuyorum. Teyzemle yaşıyorum.  2 yıl önce Eniştem vefat edince Teyzeme destek olabilmek için Üniversitedeki bölümümü dondurdum ve Pastane 'nin başına geçtim. Hayatı dibine kadar yaşar ,enerjik ,deli dolu  birisiyim Size biraz hikayemden bahsedeyim.
   

  12 yaşındaydım Annem ve Babamı kaybedince bana  sadece teyzem ve eniştem sahip çıktı. Onlara borcumu nasıl öderim bilmiyorum ama onları çok seviyorum onlar bana ikinci anne ve baba oldu. 12 yaşındaydım herseyi dün gibi hatıyorum. O gece  Babam Anneme  evlilik yıl dönümleri için şık bir restoranttan yer ayırtmıştı. Annemle beraber evden çıkmışlardı. Ama geri dönmediler aradım açmadılar mesaj attım cevap vermediler. Uykuya yenik düşmüşüm. Sabah uyandımda Teyzem yanı başımdaydı ağlamaktan gözleri kızarmıştı " teyze niye ağlıyosun" diyorum gözlerimin içine bakıyo ama konuşmuyo " teyze annem ve babam akşam evden gitti ama geri dönmedi aradım açmadılar şimdi dönmüşlermi? " teyzem " hayır kızım geri daha dönmediler " dedi buruk bir gülümsemeyle beraber kahvaltı yapmıştık. Teyzem sürekli bana bi senin yanındayız kendini asla yalnız hissetme diyordu. Eniştem geldi beni ve teyzemi aldı hastaneye götürdü. Ben içimden niye hastaneye geldik hastanede ne işimiz var diyorken ben daha ne olduğunu anlamadan iki sedye önümden geçti. Hızlı götürdükleri için hafif yüzleri açılmış. Ama bu benim annem ve babam nasıl olur? O sırada teyzemin hıçkıra hıçkıra ağladığını gördüm. Bana sıkıca sarılarak " annen  ve baban öldü kızım " dedi. Öldü öldü öldü  beynimde çınlıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı Nasıl beni bırakırlar? Dün sabah beraber kahvaltı yaptık babam beni okula bıraktı sonra akşam olunca tekrar beni almak için geldi. Eve geldiğimizde annem yemeği hazırladığı için beraber yemek yedik babam ödevime yardım etti , ailecek televizyon izledik sonra babam anneme süpriz yaparak onu akşam yemeğine götürdü dahası yok! yok! beni bırakıp gittiler beni bir başıma bırakıp gittiler olamaz hemen teyzeme " teyze annem ve babamı görmek istiyorum" dedim. Teyzem konuşmuyodu sadece ağlıyodu teyzemin kollarından çıkarak onları götürdükleri yere doğru koşmaya başladım. Teyzemde peşimden koşuyordu ama eniştem onu durdurdu. Bir hemşire onları Morg yazan bir yere götürdü. O çıkıp gözden kaybolunca hemen içeri girdim.Ortada iki masa vardı. Ayakları gözüküyordu. Ayaklarına bağlanmış ipler vardı iplerde GÜNEŞ ÇETİN  ve TOLGA ÇETİN yazıyordu. Ama bu isimler annem ve babamın isimiydi. Gerçekten beni bırakmışlar mıydı? Yanlarına gidip yüzlerini açtığımda bembeyaz olduğunu gördüm. Sanki uyuyor gibiydiler.  Odanın kapısı açılmış teyzem kızarmış gözlerle beni odadan çıkardı ağlıyordum herkes ağlıyordu. Bana acımış gözlerle bakıyorlardı. Ortalıkta ruh gibi geziyordum. Teyzem ve eniştem beni eve getirmişti sonra yatağa yatırmıştı onlar odadan çıkınca hıçkıra hıçkıra ağladım. Sabah olunca teyzem odaya gelip üzerimi giydirdi zorla bi şeyler yedirdi. Mezarlığa gelmiştik tüm akrabalarım burdaydı herkes siyah giyinmişti. Neden öldüler ki? Annem ve babamı yanyana gömdüler. Hayatım en acıklı günüydü. En kötü günüydü. Yapayalnızdım. Beni neden yanlarında götürmemişlerdi ki? Neden beni düşünmediler yoksa beni sevmiyolar mıydı? Neden mücadele etmediler?  Neden? Neden?
 

   
Annem ve babamın ölümünden tam 10 yıl geçti. Artık genç bir kızım teyzemle beraber yaşıyorum. Teyzeminde bir oğlu var adı Emir 18 yaşında genç bir delikanlı  uzun boylu siyah saçlı kahve renkli gözlü lise sona gidiyo ama olgun gösterdiği için üniversiteli gibi duruyo hatta bazen benim sevgilim filan sanıyolar Emirle bizim anlaşmamız var mesela onun yanında hoşlanmadığı bir kız var hemen beni arar "acil durum" der ben de onunla sanki sevgilisiymiş gibi konuşurum. O da aynı şekilde ben zor bir durumumda kaldığımda bana yardım eder.  hayatımdaki en büyük destekcim. Acılarını içinde yaşayan bir duygusal Biraz uyuz ama olsun bizdeki hesap başa gelen çekilir. Teyzem Sema; dünyanın en iyi kadını o kadar akrabamın içinden bana tek sahip çıkan tek kadın tontiş saçlarına ak düşmüş 52 yaşında biz evde ona kısaca "semoş"  yana "sema sultan"deriz. Sema teyzem eşi  Hamza'ya yani enişteme aşıktı. O ölünce dünyası başına yıkıldı. Bu yüzdende ben ona destek olabilmek için Üniverside' deki bölümü dondurdum. Emir babasını kaybedince acısını içinde yaşarak annesine destek oldu. Ama onun hıçkırıklarını ben duyuyordum.  Şimdi tek gayemiz Emirin okuyup çok başarılı biri olması ,Teyzemde hayatına çeki düzen verdiğinde belki üniversiteye başlarım. Pastanemizi  teyzem ve eniştem işletiyodu. Şimdi ise Teyzem yaşlandığı için ben geçtim pastanenin başına haftasonları Emir de gelip yardım ediyo ben ise haftasonları arkadaşlarımla buluşur ya da barınaklara gider hayvanları severim. Hayvanları  bebeklere benzetirim. Çünkü onlar hep yardıma muhtaç ve sevgiye ihtiyaçları var.🐕🐈🐇🐤🐏🐘🐨🐆🐬🐜🐝 Neyse en yakın arkadaşlarım ise mahalleden Hazal ile Berk .                                                       
Hazal; 22 yaşında üniversiteye gidiyo kumral saçlı ,kahverengi gözlere sahip ,orta boylu komik ,eğlenceli,  yeri geldiğinde bir akıl ustası, zeki
 
Berk;23 yaşında üniversiteye gidiyo siyah saçlı siyah gözlü bana abilik yapan ama hazala karşı daha farklı şeyler hisseden faklı dediysem anladınız işte hoşlanıyo ama açılamıyo umarım bir gün ikiside mutlu olurlar. onları çok seviyorum.........💑👍

Ayy hayatım çok monoton ilerliyo İnşallah beni güzel heycanlı günler bekliyodur.