Είναι Παρασκευή 30 Μαρτίου και βρίσκομαι στην αποπνικτική τάξη μου, προσπαθώντας να συγκεντρωθώ στα λεγόμενα της καθηγήτριας.
Μετά το ξενύχτι, το μάθημα των αρχαίων δεν είναι και το καλύτερο πράγμα για να μείνω ξύπνια.
Δηλαδή γιατί να θέλω να ακούσω για μια μάχη που έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια. Αν θέλω μάχες έχω στο κεφάλι μου.
Κοιτάζω τους συμμαθητές μου. Άλλοι είναι στα κινητά τους, άλλοι παίζουν αθόρυβα όνομα ζώο φυτό και 2-3 παρακολουθούν.
"Ξέρετε παιδιά, αυτή η ενέργεια που αναβλύζει από μέσα σας είναι ένα θαύμα της φύσης. Αντιστέκεστε στο καθορισμένο γιατί δεν σας ταιριάζει. Είναι αξιοθαύμαστο το ότι ψάχνετε να βρείτε κάτι καλύτερο", τα λόγια της καθηγήτριας με ξυπνούν από τον λήθαργό μου.
Κάτι μέσα μου ξυπνά. Νιώθω ότι αυτό που πρέπει να κάνω είναι μια καινούρια αρχή. Μόλις παω σπίτι θα καταγράψω τι μπορώ να κάνω για αυτό.
Η κατάσταση στο σχολείο με είχε βολέψει. Το μόνο που μου αρέσει εκεί είναι ότι δεν υπάρχουν κλίκες. Οι παρέες έχουν σχηματιστεί από το γυμνάσιο και κανείς δε δίνει σημασία σε κάποιον εκτός παρέας.
Ας πάμε και στη δική μου παρέα τώρα. Απαρτίζεται από όσους δεν έχουν παρέα στην τάξη, τρία κορίτσια και ένα αγόρι. Είμαστε το ονομαζόμενο antisocial social club. Συναντιόμαστε κάθε μέρα στο σχολείο, και από την αρχή της χρονιάς προσπαθούμε να κάνουμε την μέρα λιγότερο τραγική. Οι διαφορετικότητα μας πολλές φορές τραβάει τα βλέμματα των υπολοίπων, αλλά όταν είμαι μαζί τους δεν φοβάμαι ότι με κοιτάει κάποιος.
Ο καθένας μας είναι εντελώς διαφορετικός από τον άλλον και το μεγαλύτερο μας κοινό είναι ότι διαφέρουμε απο την μάζα.
Ω ναι! Ξανακοιτάζω όλη την τάξη και έπειτα εμάς. Χαίρομαι τόσο πολύ που τους έχω. Δεν ξέρω πως θα άντεχα. Και θα τους πάρω και αυτούς μαζί μου στην πορεία για την αλλαγή.
"Νεφέλη σήκω στον πίνακα να μας λύσεις την άσκηση 10", λέει η καθηγήτρια και παθαίνω ένα μικρό blackout.
-"Εεεε, κυρία είναι απαραίτητο; Δεν θέλω να σηκωθώ. Αν θέλετε μπορώ να σας τα πω και από εδώ", αρχίζω να λέω κυριολεκτικά ό,τι να'ναι προκειμένου να γλυτώσω τον πίνακα.
"Όχι κορίτσι μου, σήκω. Δεν πρέπει να ντρέπεσαι."
Να σε καλά βρε! Τώρα που μου το είπες δεν θα ντρέπομαι.
Εκνευρισμένη, όπως κάθε φορά που μου δίνουν τέτοιου είδους συμβουλή και ταυτόχρονα αγχωμένη σηκώνομαι στον πίνακα.
Νιώθω μια ζαλάδα και σιγά σιγά ο χώρος γύρω μου μαυρίζει.
YOU ARE READING
FIREWORKS (On Hold)
Spiritual"Ετσι γίνεται πάντα. Στην αρχή με θεωρούν τρελή και παράξενη. Μετά θέλουν να με γνωρίσουν. Μπαίνουν ξαφνικά στη ζωή μου, με κάνουν να δεθω μαζί τους και φεύγουν. Γιατί δεν είμαι και τίποτα το ενδιαφερον. Ένα κουβάρι σκέψεων, ανασφάλειας και άγχους."...
