FIREWORKS (On Hold)

Κεφάλαιο 3|| Ποιός φταίει;

Φυσικά η ηρεμία μου δεν είναι κάτι που κρατάει πολύ. Χθες ήταν μια καλή μέρα, αλλά η σημερινή δεν φαίνεται να είναι το ίδιο.

Η πρώτη ένδειξη είναι ότι Σάββατο, πρώτη μέρα των διακοπών, ξυπνάω μέσα στη νύχτα από το άγχος μου.

Και δεν ξέρω καν γιατί αγχώνομαι.

Γιατί ξέρεις ότι δεν καταφέρνεις τίποτα. Είδες τα σχέδιά σου χθες; Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελες;

Ναι το ξέρω, ναι δεν είναι έτσι όπως τα θέλω τα σχέδια μου, αλλά γιατί πρέπει να διακοπεί ο ύπνος μου;

Μήπως για να κάνεις κάτι χρήσιμο; Τα λεπτά περνάνε γρήγορα και εσύ δεν έχεις σημειώσει κάποια βελτίωση. ΣΗΚΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ.

Μα είναι βράδυ, όλοι κοιμούνται και δεν μπορώ να τους ξυπνήσω.

Δεν με νοιάζει! Βγες έξω από το σπίτι το καλό που σου θέλω.

Δίνω στον εαυτό μου την ευκαιρία να ξεκουραστεί για λίγα ακόμα δευτερόλεπτα.

Ανοίγω την οθόνη του κινητού και το φως του κάνει τα μάτια μου να τσούζουν. 5:08.

Αθόρυβα σηκώνομαι, βάζω ένα φούτερ και φέρνω στο μυαλό μου τι χρειάζομαι μαζί.
Μπλοκ, κασετίνα, το τετράδιο μου, ακουστικά.
Προχωράω προς το ψυγείο και αρπάζω ένα μπουκάλι νερό.

Η πόρτα πίσω μου κλείνει ευτυχώς αθόρυβα και με το κλειδί που εχω κρύψει ανοίγω την σκουριασμένη πόρτα της ταράτσας.

Κλειδί! Δεν πείρα το κλειδί του σπιτιού. Γαμώτο τίποτα δεν μπορώ να κάνω σωστά!

Ήρθες εδώ πάνω για να κάνεις κάτι συγκεκριμένο. Κάτσε και κοίτα να το προσπαθήσεις αντί να ασχολήσαι με άσχετα πράγματα. Έχουμε χρόνο να αγχωθείς.

Χωρίς περαιτέρω σκέψεις, κάθομαι κάτω και ξεκινάω το playlist.

Ποιός φταίει.

Εσύ!

Φυσικά...

Ανοίγω το μπλοκ και την κασετίνα και ξεκινάω να ζωγραφίζω.

Μηχανικά πατάω το μολύβι πάνω στο χαρτί σχηματίζοντας έντονες γραμμές ενώ το μυαλό μου είναι κολλημένο στους στίχους.

Το τραγούδι τελειώνει και αποφασίζω να σταματήσω λίγο το σχέδιο για να το ξανακούσω.

Repeat.
Ξέρεις μονάχα να αυτοκαταστρέφεσαι πούλα γι'αυτό υποδείξεις