The Hardest Goodbye

Questions

(This is my next chapter. To tell you guys this is just a SHORT STORY. I hope you'll like it. For those who loves their grabdmas I hope you can relate on this. Thank you for reading the previous chapters.)

Another day with her is just like heaven. (even though di pa ko nakapunta) I saw her smiling at me. Yes nemen! Ang saya niya ngayon. Pero kinakabahan ako. Ang bilis ng kabog at tibok ng puso ko grabe! Bakit siya nakasuot ng ganun? Wala namang aattendang kasal o binyag. She's wearing a white gown. She's giving her hand to me nung kukunin ko na and to walk with her palabas ng kwarto. Gusto ko siyang itanong kong bakit siya nakasuot ng ganun. Para hindi maputol ang kasiyahan and the moment we have. I just ignored it. She hold my hand. Nagulat ako kasi sobrang lamig. Bakit? Is there something wrong? Ang lamig? To not interrupt the momentum. Tinignan ko lang yung kamay namin. When I have the courage to ask her Something "blaaaaaang" outside at nagulat ako. Yung kaba abot hanggang mars at hingal na hingal ako. Grabe! Alam mo yung feeling na may humahabol sayo ng pagkalayo-layo sa panaginip mo? Gooooosh! So, panaginip lang pala ang lahat ng yun? Pero bakit parang totoo? Bakit ganun yung panaginip ko? Ang daming tanong na di ko masagot mismo sa sarili ko. (Walang sagot sa tanong kung bakit ganun?) I want to ask someone. Kaya Tumakbo ako palabas at nakita ko siya nakaupo sa mesa at may tinetext. "Mommy, kanina ka pa gising?" Tanong ko sa kanya tumango lang siya para sumagot. "Bakit ang tamlay mo? May sakit ka my? Ok ka lang ba?" Tanong ko ulit sa kanya kasi di ako sanay na ganun siya. "Wala akong sakit. Ok lang ako. Ano ka ba? Bakit ganyan ka makatanong?" At tumawa siya para na rin siguro mawala yung pag-aalala ko. Kahit na ganun yung sagot niya bakit parang may tinatago siya.

Hanggang sa nagpacheck up sila with my tita Medie. Di na kasi tumitigil ang pag-ubo niya and she is sick. Hindi na ko nakasama sa kanila kasi may pasok ako. The whole time na nasa school ako my mind is floating. I'm asking myself with the question: Is she ok? Is she really fine? Is she that fine? Yan ang mga tanong na nasa utak ko ngayon. I swear di ko namalayan yung oras kakaisip sa kanya. When I hear the most interesting ring. Tumakbo ako palabas ng school to go home.
At home, nakita ko siya nakaupo at pinapakain na ni tita medie. Kaya nakahinga ako ng maluwag kasi ok naman talaga siya. She's fine. (I think) marami na rin siyang iniinom na gamot. Di ko alam kung ano ano yung mga gamot na yun. High school palang ako para malaman ang mga gamot na yun. Take note: Di ko rin kasi mabigkabigkas at lalo ng di ko. mapronounce ng maayos hahahaha!

Magkatabi kami ulit matulog. (As always) ginising niya ko to get her some water. Bumangon ako for that kasi I know she is not fine at all. Inabot ko na sa kanya yung baso na may tubig at nakita ko siya na hingal na hingal. Wala akong lakas ng loob na tanungin siya kung okey lang ba siya umurong yung dila ko. Di ko alam kug bakit. "Sige na ok na ko. Matulog ka na ulit" ngumiti siya. I smiled back for that at bumalik na sa pagtulog.

Months later, It's her monthly check. Hindi ulit ako nakasama kasi may pasok ulit. Mukhang ayaw nila akong pasamahin kasi laging may pasok sabi ko nga aabsent na ko para makasan kaso ayaw ni mommy. Alam ko na ayaw niya akong umaabsent kaya di ko na pinilit pa. Nakikiramdam lang ako sa kanila kaya pumasok na ko. Kinakabahan ako di ko alam kung bakit nong last check up niya hindi ganito yung kaba ko. Ngayon sobrang kaba na talaga. Di ko maexplain kong anong klase kaba to pero I know she'll be fine. She will! We were now in the middle of our class in the afternoon ng magvibrate yung phone ko. I check it immediately.

From Tita Meddie
Nakaconfine si mommy. Just pray ok?

May tanong na naman sa aking isipan. Bakit siya naconfine I thought she's fine with all the meds she's taking in. Nasa isang private hospital siya naadmit managing by her doctor. Dun siya inadmit for better consultation na rin siguro kasi dun laging nakaduty yung doctor niya. Pagcheck up kasi sa clinic lang sila pumupunta. Kinagabihan bumisita kami sa kanya at nakita ko siyang nakaupo sa hospital bed talking to my Tita Meddie. Nong nakita niya kami tumigil siya sa pagsasalita. I saw a sad on her. I knew it! she's not fine. She's not. Really! Lumapit ako para umupo sa tabi niya. I'm holding a tear to drop off.

----------
I hope you will support this story of mine until the end guys. Sana makarelate kayo ;)
Follow me!
Support me!
Vote for this story!
Until the next chapter!
Thank you so much.