ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး အခြံႀကီးသက္သက္ပါပဲ။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာေတြ ဝမ္းနည္းတာေတြ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြ
ဘာဆိုဘာမွ မခံစားမိေတာ့တ့ဲ ခႏၶာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ။
စိတ္ကေလးကို ခင္ဗ်ားရွိရာ အရပ္ဆီ လႊတ္လိုက္တယ္
ခင္ဗ်ား ေကာင္းမြန္စြာ ေနထိုင္ေနတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္တ့ဲ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေဘးမွာ ထားရင္း
ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနတာပဲ။
နာနာက်င္က်င္ျပံဳးမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သာလွ်င္ အ႐ူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ့ဲရတယ္။
ခင္ဗ်ားဆုေတာင္းေကာင္းသေလာက္
ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းမွားခ့ဲတယ္။
ကတိေတြေပးခ့ဲတာေတာ့ ခင္ဗ်ားပါပဲ
ေစာင့္ထိန္းရသူက ကၽြန္ေတာ္ပါ
တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆိုတာလည္း
တနည္းအားျဖင့္ မေသမခ်င္းငါ့စိတ္နဲ႔ေနလို႔ အဓိပၸါယ္ရတာပဲ။
အစကတည္းက သီအိုရီလြဲခ့ဲတ့ဲ ပုစၧာတစ္ပုဒ္ပါ
ခ်စ္မိတ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္အမွားလို႔ပဲ နာမည္တပ္ပါတယ္။
မမုန္းႏိုင္တ့ဲ ကၽြန္ေတာ္က လြမ္းေပးမယ္
ဪ ... ပိုခ်စ္တ့ဲသူက ရႈံးရတာ ဓမၼတာပါပဲ။
