ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အကုသိုလ္က သိပ္ႀကီးတယ္။
ခင္ဗ်ားမရွိတ့ဲေနာက္ ခင္ဗ်ားခ်စ္တ့ဲအရာေတြကို
ခင္ဗ်ားအစားထိုးနဲ႔ ခ်စ္လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မေသာက္ႏိုင္တ့ဲ အေမရိကာႏိုလည္း
ခင္ဗ်ားေသာက္ခ်င္ ေသာက္ေနမွာဆိုတ့ဲ စိတ္နဲ႔ ၿမိဳခ်တာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ခံစားလို႔မရတ့ဲ Indie သီခ်င္းေတြလည္း
ခင္ဗ်ားနားေထာင္ေနမွာဆိုတ့ဲ အမွတ္နဲ႔ အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ထားတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေနဆဲပါပဲ။
ရင္ကိုဖြင့္လ်က္ အမွတ္သည္းေခ်နည္းစြာ
ခင္ဗ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲပဲ။
႐ုန္းမထြက္ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ္တိုင္ကိုက ႐ုန္းထြက္ခ်င္ပံုမရဘူးပဲ။
ခင္ဗ်ားျပန္လာခ့ဲရင္ဆိုတ့ဲ
ေကာက္႐ိုးမွ်င္ကေလးကို တစ္ဖတ္သတ္ဆြဲရင္း
မနက္တိုင္းကို ႏိုးထတယ္။
ခင္ဗ်ားၾကားရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အ႐ူးဆိုၿပီး ေလွာင္ရယ္ေနဦးမယ္။
ဒါလည္း ခင္ဗ်ား မမွားပါဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့ပစ္လိုက္လို႔
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေသဆံုးသြားတာထက္
ခ်စ္ရင္းနဲ႔ ႐ူးသြပ္စြာ ရွင္သန္မယ့္ဘဝကို ေရြးခ်ယ္တာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ မွန္တယ္ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ မွန္တယ္ ထင္ပါတယ္။
